Sot ka pasur dy ngjarje që dëshmojnë se shoqëria jonë, në vend të prodhojë ligje që të japin drejtësi për të gjithë, është e prirur të prodhojë ligje për persona të veçantë, duke deformuar në thelb gjithë sistemin.
Janë dy raste konkrete. I pari është vendimi i Gjykatës Kushtetuese për Koço Kokëdhimën, dhe i dyti ka të bëjë me kërkesën e PD për të rindryshuar ligjin e dekriminalizimit, që të përfshijë dhe statusin e ri juridik të deputetit Prenga, meqë ata duan një sebep të bojkotojnë parlamentin.
Të fillojmë me rastin Kokëdhima. Gazeta TemA është denoncuesja e paligjshmërisë që prek deputetin Kokëdhima me biznesin e tij, i cili kishte kontrata shtetërore dhe merrte të ardhura prej tyre, ndërkohë që ishte deputet. Personalisht mendoj se ai ligj është i ashpër, por Kokëdhima e ka shkelur dhe duhet t’i hiqet mandati.
Gjykata Kushtetuese në vendimin e sotëm, në fakt ka shkuar përtej të drejtës së saj për mandatin e deputetit. Ajo arsyeton drejtë, kur detyron Kuvendin të marrë një vendim për rastin Kokëdhima, pra godet faktin që Kuvendi nuk ka lejuar vetveten të marrë një vendim për mandatin e tij. Por më tej, ajo nuk ka të drejtë të lërë të kuptohet, siç lihet në vendim, se pasi të marrë vendim Kuvendi, ajo do ta shyrtojë cilësinë e vendimit.
Për mua, Kuvendi i Shqipërisë duhet të marrë vendim t’i heqë mandatin Koço Kokëdhimës, bazuar në faktet e publikuara dhe precedentët e mëparshëm, siç është rasti Beqja. Partia Socialiste duhet ta bëjë vet këtë “katarsis”, meqë ka shumicën, dhe këtu kjo histori duhet të mbyllet, si një çështje e vullnetit politik pozitiv të Kuvendit.
Por, nëse Kuvendi nuk ja heq mandatin Kokëdhimës, dhe që do të bëjë gabim nëse vepron kështu, Gjykata Kushtetuese nuk mund t’i marrë kompetencat Kuvendit dhe të gjykojë ajo përsëri, nëse i duhet hequr apo jo.
Këtu pastaj kemi një rishkruajtje të re të Kushtetutës vetëm për Koço Kokëdhimën, dhe është precedent i rëndë për historinë e kushtetutshmërisë në vend, pasi i bie të ribëjmë një nen kushtetute, për një njeri që e duam, ose e kemi inat.
Rasti i dytë është depozitimi nga Partia Demokratike i kërkesës për të ndryshuar atë që ka propozuar vetë një muaj më parë, ligjin e dekriminalizimit. Ky është një ligj që prek Kushtetutën, dhe PD me PS, një muaj më parë ranë dakord për çdo pikë të propozuar nga PD dhe ndryshuan Kushtetutën, edhe pse ndryshimet lënë për të dëshiruar nga aspekti ligjor dhe i të drejtave të njeriut.
Pra, e bën atë në parim, natyrisht duke shpëtuar të gjithë shokët e tyre në Kuvend. Kërkesa e re për ndryshim të ligjit nga ana e PD, nuk është se zgjeron gamën e personave që kap ligji i dekriminalizimit, por është një kauzë e ngritur përkohësisht dhe që ka lidhje me një gjykim ende të papërfunduar të deputetit të pavarur Armando Prenga.
Në statusin e Prengës si një politikan që është nën gjykim, Partia Demokratike ka Xhelal Mziun, biles prej dje, ka dhe nënkryetarin e Bashkisë së Kamzës, Arjan Pjetërnika, i cili ka 24 orë që është në kërkim, pasi policia nuk e ka gjetur për ta arrestuar.
Nëse PD kërkon të japë kontribut për këtë kategori, pra për kategorinë e zyrtarëve që janë në proces gjykimi apo në kërkim, ajo le të detyrojë Mziun të japë dorëheqje dhe të dorëzojë në polici nënkryetarin e tij , i cili akuzohet për 80 leje të paligjshme. Kështu, ata, njësoj siç duhet të bëjë PS për rastin Kokëdhima, duhet të shprehin vullnetin e tyre politik për parimet e dekriminalizimit, por nuk mund të ndryshojmë Kushtetutën çdo javë për hallin real që ka Berisha, i cili thjesht do një sebep mos ta gjejë mesi i marsit në Kuvend, kur duhet të votojë reformën në drejtësi.
Por, pikërisht për këtë nevojë të Berishës dhe për këtë alibi të Bashës, Kuvendi vihet para detyrimit të ndryshojë sërish Kushtetutën për një njeri, meqë këtë javë PD nuk e do atë. Kjo është një histori e frikshme e padrejtësisë shqiptare, ku në emër të drejtësisë, bëhen ligje për të ndëshkuar, ose shpëtuar persona të veçantë. Dhe kjo është paligjshmëria më e madhe që mund të prodhojë një parlament, i cili pretendon se do t’i hapë rrugë të drejtës në Shqipëri.
/gazetatema.net/
