Nga Enkel Demi
I bie që një herë në kaq vjet një gazetar shqiptar të raportojë për Presidentin e Shteteve të Bashkuara. Kjo nuk do të thotë që rëndësia e këtij raportimi ka përmasë të rëndësishme. Sepse, çdo gjë varet nga ekonomia e tregut të lirë dhe hapësira ku vepron. Ndodh pak a shumë ajo që profesor Plasari shpjegon për “fatkeqësinë” e Mitrush Kutelit, i cili shkruante në një gjuhë të vogël. Pra, nëse gjuha shqipe nuk do të ishte kaq e veçantë, por do të ishte fjala vjen latine, me siguri rëndësia e raportimit do të qe ku e ku më e madhe. Por, na ka rënë për hise të punojmë në një vend të vogël, të ndarë si mos më keq dhe me një gjuhë të vogël, të bukur, të mahnitshme, por të vogël. Kështu, megjithëse është i rëndësishëm raportimi, shtatin e ka të shkurtër. Duke e parë në këtë këndvështrim, nëse kërcen të kalosh këtë përmasë që të jep Shqipëria, lëmi i saj i veprimit, fusha magnetike e ndikimit të saj, edhe kur ke të drejtë, mund të nxjerrësh në dritë një budallallëk me brirë. Kështu tingëllon ndërhyrja e kryeministrit tonë në fushatën elektorale të Amerikës, ku kingmaker-ët kishin nevojë për një zë europian dhe gjetën këtë tonin. Nuk duhet të ketë qenë lëvizje e keqe në sytë e opinionit publik amerikan, i cili është i informuar pak ose aspak për gjeografinë politike të Europës. Për ta mjaft të thuash europian dhe si Hollande, si Rama njësoj ngjajnë. Por, këtu në kontinentin tonë të vjetër tingëllimi i kësaj ndërhyrje merret për marri. Dhe po ta zvogëlojmë edhe më, shpotitë, memet, sulmet që i po adresojnë Ramës sot apo nesër në Kuvend për këtë çështje, ka gjasa të duken po aq marroke sa deklarata e tij kundër kandidatit për president.
Natyrisht, Donald Trump nuk do ia marrë hakun nesër Ramës, edhe nëse e ka marrë vesh që shumë muaj më parë ky i fundit i është lutur Zotit në CNN që ai mos të bëhej President. Natyrisht, Donald Lu, diplomati ynë popullor, nuk do jetë i pari që do kalojë në revistë para administratës së re. Madje, për fat të keq nuk do e flakin prej zhelesh që këta të shpëtojnë nga reforma në drejtësi. Një tjetër kumt i “tmerrshëm” është edhe që ndikimi i Soros në Shqipëri, Kosovë e kudo ku ka shqiptarë ka gjasë mos të rrudhet. Në përgjithësi politikat, gjeopolitikat e këtyre shteteve që kanë shtatin e viganit nuk ndryshojnë kaq befas, sa të ndikojnë tek humoret elektorale të shqiptarëve.
Donald Trump në fjalimin e tij të parë si President përmendi ndërtimin e urave, rrugëve, veprave të mëdha publike dhe foli për një plan ekonomik, sepse paska punë për të bërë me ekonominë më të fuqishme në botë. Më tej shtoi se politika e tij do të jetë ajo e partneritetit.
Veton Surroi kishte shumë të drejtë, kur thoshte që vetëm heqja e vëmendjes mbi faktorin shqiptar në Ballkan është shumë e rrezikshme. Kësaj duhet t’i kemi frikën, mospërfilljes së Uashingtonit, jo përfilljes së tij, qoftë dhe për t’i kthyer dylekëshin Ramës.
Duke ju kthyer vogëlsisë sonë të gjuhës, meqë u çel dhe panairi i librit, kjo fushë e vogël veprimi shpesh herë na izolon, sepse komunikimin e kemi më të vështirë se ata që flasin gjuhë të tjera. Na duhet t’i mësojmë gjuhët, t’i shkruajmë më mirë se ata vetë, por kjo nuk na jep kurrë të njëjtin shtat si ata. Ndaj brenda cic-miceve tona, sherrnajës biem tek kompleksi i inferioritetit i fanarit ndriçues. Kryeministri ynë e bëri proçkën për të rrëfyer këtu, në hapësirën tonë të vogël se sa me peshë është, derisa ia dëgjojnë zëthin të mëdhenjtë e botës. Të ngjashmit e tij, meqë jemi gjithmonë në panair, po mundohen të na paraqiten si Umberto Eko, Markez, Pamuk, sepse nuk i lë të qetë fanari ndriçues. Më e udhës do të qe të ndiqnin fatin tragjik të gjuhës së vogël të Konicës, Koliqit, Fishtës e të tjerëve.
