Nga Alket Veliu
Nëse gjyshi im çam do të ishte gjallë…
Kryeministri na kujtoi që ikja në fund të luftës së II-të botërore me rrobat e trupit e çamëve la pas, jo vetëm shtëpitë dhe varret, por edhe ndërresat në tela për t’u tharë, mes të cilave edhe poture.
Poturet për 45 vjet u përdorën nga zaptuesit pa ushkur dhe u harruan nga shteti shqiptar, por vjen një ditë e bukur dhe KM na ftillon edhe për çfarë kishim lënë në tela: “Poturet për çerekshekulli varur në telin e fqinjit dhe harruan edhe detin në shtëpinë e tij…”
Sot, KM i kanë rënë në dorë poturet e gjyshit tim dhe po i përdor andej këndej pa hesap.
Nëse, gjyshi do të ishte gjallë do të tregonte ty sa i denjë je për ato poture dhe sa i përfaqëson ti ato poture.
Gjyshi urtësisht do të këshillonte:
Nëse nuk të shkojnë, më mirë mos i vish.
Nëse nuk të identifikojnë, më mirë mos i vish.
Nëse nuk rri rehat me to dhe të bezdisin, më mirë pa to.
Nëse i vesh për t’u dukur trendy andej këndej, do të qeshin dynjaja.
Nëse i vesh sa herë t’i kërkon komshiu në këmbim të karriges së ngrohtë, mos i vish, pasi komshiut në kohët tona i dilnim ballë dhe nuk i kthenim kurrizin.
Nëse nuk kanë ushkur më mirë mos i vish se do të pengohesh.
Më mirë mos i vish se nuk janë për ty, por lerja dikujt me ….
Një këshillë modeste po ta jap edhe unë nipi i gjyshit tim të lindur dhe të rritur ne Çamëri:
Mi kthe ato poture të gjyshit tim që t’i laj, t’i palos dhe një ditë t’i veshë dikush si gjyshi im dhe jo dikush që i vesh për t’i ndotur.
