Nga Çapajev Gjokutaj
Mes çadrave e shezlongëve kalojnë herë pas here shitës ambulantë. Secili të grish të blesh herë domate e bostan, herë thanë e manaferra, herë domino e letra. Sot u shfaq një mall i ri: Libra, kush do libra!
Një djalosh ka lidhur duart dhe mbart një tog me libra që mbështeten mbi bark e gjoks dhe i arrijnë deri tek mjekra. E ndjek me sy një copë herë. Ndërsa çapitet mes rërës, nuk dalloj ta ndalojë kush, qoftë edhe për të parë ç’lloj librash ka.
Në Ipad-in që kam me vete, duhet të kem dy fishin e librave që mbartëte me mundim djaloshi. Po të kem pare mund të shtoj shumë më tepër. Dhe t’i mbart ngado që vete pa më të voglin mundim.
Jo vetëm kaq, në çdo çast mund të shfletoj cilin të dua, të gjej lehtë nënvizime që kam bërë më parë, të zmadhoj apo zvogëloj gërmat, të ndërroj sfondin në varësi të dritës etj.etj.
Por mbi të gjitha tërë librat elektronikë nuk harxhojnë letër, kursejnë pyje të tërë. Nuk duan magazina e automjete për t’u transportuar. Madje as librari e librashitës.
Duke sjellë ndër mend gjithë këto përparësi dhe lehtësi, pyes veten në se libri i shtypur në letër do ketë fatin e parardhësve: librit në pergamenë, apo atij më të moçmit, ‘librit’ në pllaka balte.
Pastaj kujtoj që në Ipad nuk kam asnjë titull shqip. Nuk di të them pse nuk po krijohet tregu i librit elektronik në shqip.
Do të ishte lehtësi e madhe për të shitur kudo, pa u ankuar për rrjetin e librarive. Për më tepër se jemi popull emigrantësh dhe libri elektronik mund të të vijë takfak kudo qofsh, në Greqi a Argjentinë, në Amerikë a Australi.
Arsyet për mungesën e librit elektronik në shqip mund të jenë të shumta dhe të logjikshme. Gjithsesi një gjë është e sigurt, pa të botimet shqiptare do çapiten me mundim si ky djaloshi që porsa kaloi.
( Nga cikli ‘Shezlongu i meditimeve’ )
