Një mesazh dërguar Dom Gjergj Metës nga Apostol Vaso
Dom Gjergji të përshëndes dhe të falenderoj për qëndrimin e urtë dhe të mençur që mban në këto ditë shumë të vështirë.
Unë që po të shkuaj jam mjek anestezist reanimator, por ndërkohë studiues i dhimbjes, me punime me rëndësi botërore. Dikur jemi takuar bashkë në klinikën time të dhimbjes, mesa kujtohem nëpërmjet Tom Doshit.
Sidoqoftë, ajo që doja të thoja është qëndrimi i politikës ndaj epidemisë.
Kur një epidemi si kjo e sotmja përcaktohet si luftë, sigurisht që nënkupton se ajo që të përballohet kërkon një komandant, të cilin tashmë e njohim.
Ndërkohë që epidemia është çështje mjeksore dhe mjekët duhet ta përballojnë, së bashku me të sëmurin dhe shumë afër me të sëmurët. Në këtë rast shteti dhe politika duhet të jenë në shërbim të këtyre dy kategorive shoqërisë njerëzore, të cilët janë në këtë situatë.
Gjithashtu, sipas këndvështrimit tim, kjo që po bëhet ka edhe një efekt akoma më të rëndë.
Kjo ka kohë që po ndërtohet dhe ujdiset me kujdes, duke ulur në maksimum figurën e doktorit.
Ju e shikoni që doktori nuk quhet më doktor, por punonjës shëndetësor, njëlloj sikur të nderonim fjalën dom, me punonjës të fesë, pra të fshihej misioni dhe të theksohej pozicioni në një strukturë adminsistrative, që quhet sistem shëndetësor.
Në këtë kuadër ka kohë (nuk po flas vetëm për Shqipërinë) që spitali promovohet si një ndërmarje dhe jo më si një vend, i cili ka nisur nga njerëz që misionin e tyre kishin mbështetjen e njerëzve në vuajtje dhe nevojë. Sot, drejtori ekonomik është më i rëndësishëm se një doktor në spitalin ku ai “drejton” tenderat dhe politikën shëndetësore.
Ndjesia ime në këtë çështje është se ky është një plan, i cili do të na sillte këtë përfundim…
Nëpërmjet kësaj duke ulur figurën e doktorit, i cili është nga të paktit njerëz që është në betim ndaj Zotit dhe Njerëzve, ata kanë arritur që të vjedhin atributet.
Kjo dihet ku shpie… besimi ndaj doktorit është njëlloj si besimi ndaj religjionit, domethënë që është si besimi ndaj kishës, jo sepse kjo është e stisur, por sepse një shoqëri që të qëndrojë në këmbë, duhet të BESOJË.
Nëse ajo beson tek e vërteta, atëherë ajo quhet një shoqëri e shëndoshë dhe e aftë të përballojë sfidat, nëse ajo ndryshon orjentimin dhe beson diku tjetër, si mund të jetë politika, paraja ose dhe jetëgjatësia, ajo është një shoqëri që hiqet prej hunde, e paaftë të përballojë sfidat që i dalin përpara, kështu që rrjedhimsht e paaftë të ndërtojë një të ardhme të shëndoshë për gjeneratat pasardhëse…
