Nga Mentor Kikia
“Nëse Brukseli na jep garanci se me miratimin e reformës në drejtësi na hapin negociatat, ne jemi gati ta bëjmë këtë sakrificë.”
Kështu tha Petrit Vasili, duke folur për mundësinë e miratimit të reformës në drejtësi edhe në mënyrë të njëanshme, pra pa opozitën, gjë e cila nënkupton se vendi do të marrë një kosto të brendshme (Basha tha do t’i drejtohemi popullit), por si përfitim do të kemi negociatat. Që i bie se nëse ata nuk na japin garancinë, ne s’kemi pse e ndërmarirm këtë risk, pra s’kemi pse e bëjmë reformën, edhe në këtë mënyrë…
Po ç’janë këto pazare kështu? Vetëm pse bëjmë këto lloj pazaresh, Brukseli nuk duhet të na i hapë negociatat. E para, sepse reforma nuk duhet miratuar, pasi na e ka vënë kusht Brukseli për negociatat, por sepse i duhet popullit dhe vendit që vuan nga një drejtësi mizerje.
Ende ne vazhojmë t’i bëjmë gjërat (reformat e ligjet) jo sepse na duhen, por sepse na i vë kusht Brukseli. Nëse nuk do na i vinin kusht ata, ne do të ndjeheshim mirë mes llumit të padrejtësisë, llumit të shkeljes së të drejtave të njeriut, korrupsionit skandaloz etj., etj.
Me këtë klasë politike, nëse do ta kisha unë në dorë, nuk do t’ia hapja negociatat Shqipërisë. Le të merrja damkën e tradhëtarit më të madh, por nuk do ta bëja.
Jo, pa u bërë vend demokratik.
Jo, pa u bërë vend i së drejtës.
Jo, pa u bërë vend ku vota nuk shitet dhe blihet si mall në pazar.
Jo, pa u bërë vend ku reformat nuk bëhen përmes pazaresh në kurriz të shtetit dhe popullit.
Jo, sepse ky është një vend ku ligjet i bëjnë për t’i patur në arkivë, për t’ia treguar Brukselit, dhe jo për t’i zbatuar, për të mirën e shoqërisë.
