Një debat me kunatin e tij, Gramoz Pashko, në vitet e para të qeverisjes së PD-së, në maj 1993, kur Berisha i kishte “caktuar” njërin ministër e tjetrin “armik”.
Genc Ruli ka vendosur të tërhiqet nga politika. Ai i ka konfirmuar zyrtarisht kryetarit të PD-së Lulzim Basha, që të mos merret në konsideratë, mundësia e kandidimit për deputet, pasi ka vendosur të tërhiqet nga politika. E kishte lajmëruar pak javë më parë në një emision mëngjesi në News24, kur la të hapur mundësinë e largimit nga politika. Në ditët, kur po vendoset për listën e kandidatëve, Ruli e ka çliruar Bashën duke i thënë se do të tërhiqet.
Ruli largohet nga PD duke lënë pas një kontribut të rëndësishëm qysh në themelimin e kësaj partie e deri sot. Ai ka qënë ministër në qeverinë e parë të demokratëve në vitin 1992 për t’u larguar në mesin e mandatit pas përplasjeve me Berishën. Ndërkohë, ishte larguar kunati i tij, Gramoz Pashko, gjithashtu themelues i rëndësishëm i PD-së.
Ka një moment, kur Pashko e Ruli janë në pozicione të kundërta brenda PD-së, pasi Gramzo Pashko ishte njeriu kryesor i grupit të mocionistëve, të cilët Berisha i kishte shpallur armiq të PD-së. Ndërsa Genc Ruli, qëndroi në PD, si minsitër në qeverinë e kësaj partie.
Në këto pozicione kundërshtare, dy kunetërit e famshëm ekspertë të ekonomisë dhe politikës, janë përballur shpesh në parlament sidomos në debate për politikat fiskale. Një prej tyre e sjell 27.al. Është debati në parlament në vitin 1993, kur Genc Ruli ishte ministër i Financave, ndërsa Gramoz Pashko ishte deputet i përjashtuar nga Partia Demokratike, në prag të thermelimit të PAD-së me Neritan Cekën e pjesën tjetër të grupit të mocionistëve.
Maj 1993/ Debat në Kuvend mes ministrit të Financave Genc Ruli dhe deputetit Gramoz Pashko
Gramoz Pashko – S’jemi kuptuar. Zoti Ruli, ju me të drejtë e thatë që politika fiskale është elementi esencial i reformës. Mirëpo këtu nuk është çështje thjesht teknike, por është çështje politike, është përgjegjësia që kemi ne të gjithë këtu për ato para që do t’i vilen popullatës nëpërmjet taksave, apo për ato para, me të cilat popullata do të vërë një haraç në hipotekë në të ardhmen për shkak të shpenzimeve të pajustifikuara ose për shkak të inflacionit që do të krijohet. Pra, hallka esenciale është politika monetare. Në qoftë se ne flasim këtu për prodhim nominal dhe prodhim real, unë desha të dija se sa është efekti i një politike monetare të sinkronizuar me këtë politikë fiskale. Ne nuk mund të flasim se sa të ardhura do të grumbullojmë pa ditur se ku do t’i shpenzojmë këto të ardhura.
Genc Ruli – Unë e kuptoj shqetësimin tuaj për këtë çështje, por thashë që do ta lëmë, kur të flasim për buxhetin dhe atëherë, kur të prezantojmë buxhetin, do të paraqesim se cilat janë disa objektiva ose supozime që ne kemi marrë si pika orientimi për të ndërtuar një buxhet sa më real. Patjetër që nivelin e inflacionit e kemi marrë parasysh për vitin 1993 si i pritshëm. Në vitin 1993 është një nga elementet bazë në të cilin ne jemi nisur për llogaritjet e prodhimit të pritshëm, të të ardhurave të pritshme, të shpenzimeve të pritshme dhe patjetër të tërë rakordimit midis politikës fiskale dhe politikës buxhetore.
Për sa i përket kontradiktës ndërmjet investimeve publike apo të shtetit, të financuara nga buxheti, dhe investimeve private, unë do të thosha se nuk ka kontradiktë në thelb, por ka një ndërprerje prej dy vjetësh të investimeve publike. Nuk jemi më xhelozë për të pasur vetëm investime shtetërore në këtë ekonomi, po flas për ato investime që do të ngelen gjithmonë të domosdoshme si investime publike. Mjaft investime të mirëfillta që mund t’i bënte sektori privat, nuk është e drejtë t’i kryejë Buxheti i Shtetit….
