Nga Alket Veliu
Dy ditë më parë deputetja Doda shkruante me të drejtë lidhur me “veset” e ministrit të jashtëm fqinj.
Do doja të shtoja çfarë duhet kuptuar me “fqinjësinë” e mirë. Të gjithë bëjnë një bilanc në fqinjësi, çfarë kemi dhënë dhe kemi marrë nga fqinjësia, le të përmendim disa pika kulmore në këtë marrëdhënie:
Na përmendet integrimi në KE dhe vota pro, besoj se fqinjët na e kanë borxh një votë pro dhe për këtë mjafton t’i referohemi kontributit të shqiptarëve në revolucionin e 1821.
Na përmenden refugjatët shqiptarë të viteve të fundit, për këtë mjafton t’u kujtojmë kontributin që ata japin në ekonominë greke, si dhe pozicionimin e Greqisë në partneritetin ekonomik që Shqipëria ka sot, ku padyshim Greqia po merr pjesën e luanit.
Na përmenden të drejtat e minoritarëve, për këtë mjafton t’u kujtojmë që Shteti Shqiptar po mban klasa edhe me dy nxënës vetëm e vetëm që të respektojë të drejtën e tyre për arsimim në gjuhën amtare, ndërkohë që asnjë shkollë shqipe nuk ekziston në Greqinë e mbi një milion shqiptarëve dhe mbi tre milionë arvanitasve.
Na përmendet si e papranueshme konstatimi i kryeministrit tonë lidhur me kontributin e një shqiptari në mbrojtjen e Akropolit, por nuk di sa të pranueshme janë gdhendja e emrit të Beratit, Himarës, Gjirokastrës e kështu me radhë në muret e Parlamentit fqinj.
Na propozohet të heshtim, por a mund të ketë fqinjësi të mirë pa dialog???
Ministri i jashtëm fqinj para se të na bindë ne për të heshtur le të bindë KE të heshti dhe të tregojë aty pallavrat e fqinjësisë së mirë.
Ne mendojmë që dialogu dhe zgjidhja e problemeve të mbartura janë udha më e drejte për një fqinjësi të mirë dhe jo heshtja.
Heshtja na bën të papërgjegjshëm ndaj brezave që vijnë duke u trashëguar atyre probleme dhe jo zgjidhje.
