Profesor i American College London,Lawrence Phillips, bën një paraqitje të përballjes së studentëve me rrymat ekstremiste dhe radikale. Ai beson në forcën që universiteti ka për t’iu kundërvënë këtyre kërcënimeve nëpërmjet edukimit liberal
Bota duket gjithmonë e më shumë një vend i frikshëm për të rinjtë. Viti i kaluar u mbyll me zhvillime të shumta në sferën e akteve terroriste dhe viti i ri 2016 duket se po ndjek të njëjtin shembull. Në të njëjtën mënyrë edhe politikat intolerante që po zbatohen nga refugjatëve në Perëndim po formon një lumë akuzash dhe komentesh negative, që padyshim formësojnë mendimet, dhe potencialisht edhe paragjykimet, për të rinjtë e brezit të ri.
Ngjarjet e Parisit na bëjnë të vihemi në veprim për të luftuar ekstremizmin dhe të zhvillojmë te të rinjtë qasjen kritike ndaj ideologjive të rrezikshme për të shmanguar në këtë mënyrë radikalizimin e tyre. Ektremizmi është më shumë se një kryeneçësi apo një intolerancë e përgjithshme kundrejt të tjerëve. Ai përfshin në vetvete kundërshtimin ndaj besimeve themelore të shoqërisë. Radikalizmi pra është adoptimi i pikëpamjeve ekstreme në lidhje me politikën dhe besimin fetar duke shkuar drejt rrugës së dhunshme në përpjekjen për të mbështetur ide dhe aksione të caktuara.
Pozicionime të thjeshta
Është jetësore që universitetet të marin një rol udhëheqës në luftën ndaj përhapjes së keqinformimit, radikalizmit dhe frikës. Kjo është është e mundur kur studentët operojnë në një mjedis të sigurt që i lejon atyre të bëjnë pyetje dhe të shprehin ide pa u ndjerë të gjykuar për shkak të origjinës, besimit fetar, orientimit seksual ose çdo lloj tjetër karakteristike që i atribuohet grupeve minoritare.
Është e vështirë të shmangësh argumentet mbi edukimin utilitar dhe mendimin në lidhje me terrorizmin dhe debatin publik. Arsimimi ofron ingredientët kyç që duhen për t’i bërë ballë informimit viral dhe radikalizimit potencial duke u bazuar në mësimdhënien në evidenca që njihen gjerësisht si zgjidhje për ndërtimin e qëndresës ndaj ekstremizmit te të rinjtë, mungesës së egos për arritje personale, mungesës së vetëbesimit apo ndjenjës së përjashtimit nga shoqëria.
Në maj të vitit 2011, Departamenti i Arsimit nën kujdesin e qeverisë përpiloi një raport kërkimor me titull “Trategjitë e mësimdhënies që ndihmojnë në ndërtimin e rezistencës ndaj ekstremizmit te të rinjtë.” Raporti sugjeronte se programet e mirë-hartuara mësimore duhet:
- Të perceptohen si të kënaqshme nga ana e pjesëmarrësve dhe të jenë të ndryshme nga leksionet e “zakonshme” duke nxitur debatin dhe punën në grup me qëllim ndalimin e paragjykimit për çështje kontroverse.
- Të fiksohen objektiva të qartë për ndërtimin e ndjenjës së pronësisë dhe të nxitet pjesëmarrja me anë të projekteve krijuese.
- Të rinjtë duhet të ndjejnë se janë vetë udhëheqës dhe marin përgjegjësi. Në këtë mënyrë ngrihet vetëbesimi.
- Të prodhohet diçka reale duke inkurajuar studentët të punojnë së bashku duke transmetuar aftësitë te njëri-tjetri.
Debati mbi hartimin e politikave
Raporti i drejtohet në mënyrë specifike arsimit bazë dhe atij të mesëm në Britani, por pse duhet të ndalojmë atje? Ekzistojnë argumente të fuqishëm që shumë nga këto pika duhen implementuar edhe në arsimin e lartë. E publikuar fillimisht në vitin 2011, “Strategjia e parandalimit” si pjesë e strategjisë anti-terrorizëm vendos sanksione për të parandaluar hyrjen dhe veprimin e terroristëve dhe ekstremistëve në Britani. Universiteteve, të cilat janë të konceptuara si një arenë e shtjellimit të ideve dhe debatit civil, u është kërkuar që nëse është e nevojshme të ndalojnë folës në institucionet dhe të raportojnë studentët që shkaktojnë shqetësim për autoritetet përkatëse.
Kjo qasje duket qartë që e ka humbur betejën e saj në universitet, pasi universiteti nuk duhet të promovojë “fortësinë” por mbi të gjitha duhet të zhvillojë gjykimin kritik dhe elasticitetin në të menduar. Është një zonë e debatit ku profesionistë të rinj shkëmbejnë idetë dhe nuk mund të bjerë në kërkesat e anti-terrorit.
Edukimi liberal
Në një kohë kur disa programe kërkojnë një specializim të thellë, studentëve u duhet gjithashtu të zgjedhin mes një numri të madh lëndësh me synim formimin e përgjithshëm përtej formimit profesional. Në përgjithësi këto lëndë synojnë të nxisin mënyrën kritike dhe shkencore të të menduarit, vlerësimit të artit dhe kulturës, njohjen e kulturave të tjera të panjohura dhe përmirësimin e aftësive komunikuese.
Edukimi liberal, i zgjeruar në një mjedis global, ndoshta është përgjigja më e mirë për luftën ndaj zhvillimit të ekstremizmit dhe radikalizmit te studentët. Benefitet e programeve të tilla konsistojnë në forcimin e diskutimit dhe shkëmbimin e pikëpamjeve mes studentëve.
Mësimnxënia efektive mbështetet në respektin ndaj mendimeve të personave të tjerë, edhe pse mund të jenë të kundërta me tuajat. Nuk ka një metodë perfekte dhe natyrisht emocionet shpesh herë janë kërcënueset më të mëdha të debateve konstruktive. Kjo është edhe e bukura e demokracisë – nuk bëhet fjalë për të konverguar një sistem specifik por për të ndërtuar një komunitet të sigurt nga pikëpamja kulturore dhe intelektuale që i lejon çdo kujt për t’u shprehur.
* Lawrence Phillips është profesor në American College London, Britani.
