“Shtëpia dhe Bota”, dashuria, kombi dhe revolucioni

Shtëpia dhe Bota përshkruan marrëdhënien mes dashurisë, kombit dhe revolucionit. Nikhil-i, një pronar tokash i përndritur i cili ka ide progresive rreth grave dhe nacionalizmit, martohet me Bimala-n, një vajzë vendëse. Çifti jeton lumturisht bashkë, derisa shoku i fëmijërisë së Nikhil-it, Sandeep-i, vjen, duke sjellë me vete ethe radikale të Swadeshi-t. I hipnotizuar nga Sandeep–i dhe bindjet e tij të zjarrta, Bimala pranon ta dezertojë të shoqin për Sandeep-in dhe promovimin e Swadeshi-it. Nikhil-i kupton tërheqjen mes së shoqes dhe shokut të tij, por duke qenë një mendimtar liberal, ai i lë Bimala-s lirinë të vendosë për veten. E shkruar në gjuhën bengale dhe e ndërtuar si një narrativë në vetën e tretë, romani krijon një rrëfim objektiv të idealeve politike të ndryshme dhe një martese nën kërcënim. Shtëpia dhe Bota, siç edhe titulli e sugjeron, është një meditim mbi mësymjen e sferës private nga bota publike dhe politike; gjithashtu diskuton marrëdhëniet e grave me kombin. Në fjalimin e marrjes së Nobelit më 1919–ën, Rabindranath Tagore–a kritikoi arbitraritetin nacionalistik që shtyn ndarjen mes vendeve. Kjo bindje është e ndriçuar në “Shtëpia” ku Tagore-a, duke qortuar arrogancën e Swadeshi-t dhe kufizimet e nacionalizmit Indian, sugjeron përmes qetësisë së Nikhil-it një rrugë më të mençur drejt lirisë politike dhe bashkimit.