E kemi fituar (0-2) ndeshjen tjetër miqësore, por trajneri De Biazi duhet të vazhdojë të mendohet për formacionin përfundimtar. Përballë Luksemburgut, as alternativat që hodhi në fushë nuk mund të konsiderohen definitive, pasi niveli i kundërshtarit nuk ta lë një mundësi të tillë. Një pjesë e parë e dobët, në një stadium të mbushur pothuajse i gjithi me shqiptarë. Dhe mbi të gjitha me një kapacitet 400 vende më të vogël se “Selman Stërmasi”. Një pjesë e parë ku porta e kundërshtarëve tanë modestë u godit vetëm dy ose tri herë (ndoshta duhet memorizuar një goditje standarte e ekzekutuar në mënyrë perfekte nga Gashi). Por në fund të kësaj periode ishte Cikalleshi që nxorri jashtë loje portjerin vendas, ndërhyrja e të cilit u ndëshkua me karton të kuq nga gjyqtari austriak i takimit. Tani e kishim të gjithë fatin me vete, për të bërë “autokritikën” e Vjenës. Me rifillimin e takimit përsëri asgjë, ndërkohë që trajneri u bind se duhet të dërgonte në fushë pikërisht ata që duheshin. Në të 63’ filluam të tregonim që na mjafton një kundërshtar më pak dhe pas një asisti të Kaçes, Sadiku i sapo hyrë në fushë e dërgoi topin në rrjetë dhe 1-0. Ndërsa 15 minuta më vonë, Cikalleshi e zgjidhi me “dhunë”, duke dyfishuar avantazhin.
Vendasit nuk ishin më në fushë, madje ata nuk ishin as vendas në atë stadium kuqezi. Ndërsa për tanët, ai i djeshmi mund të konsiderohet një tjetër eksperimet i shkuar dëm.
