Nga Edi Oga
Dua t’i uroj Vitin e Ri dikujt që nuk e njoh; një djali jo më shumë se 25 vjeç. Për të ngrënë bukë, ai prodhoi dhe shiti këtë objekt. Bleu materialet, u ul dhe punoi me durim e pasion për orë të tëra. I hipi trenit dhe erdhi në plazh për ta shitur. Vëmendjen time nuk e tërhoqi pamja e objektit, por thirrja e djalit:
– Hajde Paris! Hajde Paris me drita ktu’!
Buzëqesha nga befasia dhe ia bleva në moment, vetëm për atë që dëgjova. Nuk e harroj shikimin e djalit kur e lëshoi nga dora. Pa e kuptuar as ai vetë, kishte vendosur një raport me krijesën e tij.
Kam një peng për këtë objekt; do të doja ta takoja sërish atë djalë dhe ti jepja shtesë dyfishin e asaj që pagova për ta pasur, e megjithatë, shuma përsëri do të ishte më e vogël sesa ajo e një xhupi apo e një palë këpucësh që unë vesh.
Një gjë është e sigurt, do të kujdesem ta kem pranë këtë “Paris me drita” sa më gjatë të jetë e mundur! Të uroj gjithë të mirat, kudo që të jesh, artist!
https://www.facebook.com/eduard.oga.90/videos/10213551153204523/
