Ishim mësuar me dy festa dëshmorësh, me dy palë veteranësh, shoqata intelektualësh apo studentësh, secila sipas partisë që i shkon pas dhe e mbështet.
Por absurdi këtë herë ka arritur majën. Në Gërdec, fshatin e katastrofës së shtetit ndaj njeriut, ku u vranë 26 njerëz në vitin 2008, sot ka dy lapidarë në nderim të viktimave.
Njëri “demokrat” e tjetri “socialist”. Këto shemra të kujtesës kallpe i bëjnë karshillëk njëri tjetrit duke dyzuar shtetin shqiptar edhe viktimat e tragjedisë së Gërdecit.
Dhe në fakt është e vërtetë. Familjarët e të vrarëve janë ndarë nga politika në dysh, ndërkohë që politika i do vetëm për një ditë në vit 15 marsin. Më pas i hedh tutje si thërrime buke të lëna në tryezë.
Një akt që nuk lë vend për asnjë logjikë njerëzore.
Në të parin të ndërtuar nga Bashkia Vorë shkruhet: “Në kujtim të të rënëve të aksidentit teknologjik të Gërdecit”.
Ndërsa i dyti shkruan ndryshe, por që pret të zbulohet nga qeveritarët. Që flasin e flasin dhe vetëm një gjë nuk thonë: Po mirë kush është fajtori i asaj që ndodhi më 15 mars 2008 dhe pse nuk akuzohet të paktën?!
Sot, kryeministri dhe zyrtarë të tjerë të shtetit shkojnë në Gërdec për të mbajtur fjalimet e radhës për t’u përbetuar për drejtësi e për t’iu thënë familjarëve të viktimave se nuk janë harruar nga shtetit.
Tetë vite më parë në Gërdec shpërtheu fabrika e demontimit të armëve. Për pasojë humbën jetën 26 persona ndër ta fëmijë. Sot pas tetë vitesh nuk ka asnjë fajtor për vrajsen e 26 qytetarëve. Çështja është mbyllur në të gjitha nivelet e gjykatave. Ndërsa Mihal Delijorgji pronari i kompanisë së demontimit të armëve mori dëmshpërblim nga shteti për dy vitet e burgut për ngjarjen e Gërdecit. Ai tashmë i është kthyer jetës normale, fiton tendera nga qeveria Rama. Të gjithë të tjerët që u dënuan për ngjarjen e Gërdecit tashmë janë të lirë dhe të pafajshëm.
Gërdeci është një nga ato rastet që na tregon fytyrën e vërtetë të politikës dhe drejtësisë shqiptare.
