Nga Enkel Demi
Edi Rama ia doli mbanë të bëjë atë që opozita shqiptare kishte muaj e vite që nuk e bënte dot. Edi Rama dhe vetëm Edi Rama është frymëzuesi dhe legjitimuesi i kësaj proteste, e cila ka të gjitha gjasat mos të jetë më një flakë kashte. Tani, demonstruesit nuk janë më kuksianë të revoltuar për taksën, as vandalë si i pëlqeu atij t’i quante. Ata janë një lëvizje e mirëfilltë politike. Për fat të keq të Edi Ramës, kjo është një lëvizje që e shpiku ai vetë, e cila nuk vihet dot nën kontroll nga opozita, gjë që do të thotë se nuk ka kurrfarë mundësie ta ulë në tryezë bisedimesh dhe ta joshë si ia bëri mendjen Lulit çorap më 18 maj të vitit të shkuar.
Edi Rama, i udhëhequr nga instikti më i pabesë i njeriut, nga frika, ia doli që të krijojë në pak ditë një front kundërshtie, të cilin nuk e përcakton dot ideologjikisht, sepse është një bashkim revolte të gjithëkujt për hesap të vet. Ke atje padyshim malësorë që i ka prekur në nder, se i ka rrahur dhe ata kanë krejt tjetër etnopsiqikë thotë Agim Doçi. Ke komunistë si Qorri, nacionalistë si Hoxha, Peçi kondra si Goxhaj me Shkurtin, nacional-majtistë si Gjikondi, aktorë si Derhemi, patriotë si Kalaja, pishtarë demokracie si Lusha dhe padyshim rreth tyre po bën përpjekje të grupohet opozita e stërmunduar nga intriga e Ramës. Me këtë front që krijoi me dorën e tij dhe metodologjinë e kërbaçit të shokut Veri, nuk i ka mbetur asnjë rrugë shpëtimi. Bisedime me ta nuk bën dot, se i ka plasur brenda dhe i thotë prokurores t’i çojë në syrgjyn. Është kapur shah mat dhe ka zgjedhur t’i shtypë. Për herë të parë qysh kur erdhi në pushtet, gaboi, por shumë rëndë, sepse u udhëhoq nga instikti i tij i vetëm që nuk e kontrollon dot, nga frika.
Atë që nuk bëri me armët kimike, po e bën tani. Ka zgjedhur shtypjen, ka zgjedhur dhunën e aparatit shtetëror. Tani, si gjithë pararendësit e tij që kanë bërë këtë zgjedhje fatale, përfshi këtu Sali Berishën, nuk i mbetet gjë tjetër, vetëm se të numërojë ditët përsa kohë do të qëndrojë ende në pushtet.
Sak në ditët, kur ishte njeriu më i fuqishëm në këtë tokë, kur bënte kohën e mirë dhe të keqe, kur tallte trapin me kundërshtarët politikë, kur i thoshte opozitës se nuk i çohej ai miku, kur e bëri copë LSI-në duke i blerë nga këshilltarë, drejtorë e deputetë, i dalin ca malësorë Kukësi që jetojnë ende në folklor. Këtu nis tragjedia e tij epike.
Edi Rama, e njeh shumë mirë politikën, intrigën e saj, është një mjeshtër i saj, ka durim kinezi ta thurë dhe vërë në zbatim sherrnajën. Ka fituar gjithmonë, kurrë nuk ka humbur qyshkur erdhi nga Parisi, falë kjo aftësisë së tij gjeniale prej politikani ballkanik. Ka fituar para me thes, por nuk i ka shpenzuar si kasta e Nanos a Berishës. I ka përdorur vetëm për të blerë politikën, ndërkombëtarët, votat, popullin. Prandaj, mendonte se ishte prijësi që do të ikte nga pushteti, vetëm kur të vendoste i Gjithëpushtetshmi. Ka veç një gabim të madh Edi Rama; nuk njeh shqiptarët, sepse nuk i kanë hyrë në punë, nuk i janë dashur kurrë. U mjaftua me mekanizmin elektoral të forcës ish-komuniste që drejton dhe aty ku nuk i pinin ujë komisarët e partisë hidhte paret. Shqiptarët janë mercenarë qysh në kohën e Ilirisë dhe do e bëjnë gjithë jetën luftën e tjetrit. Por, Edi Rama nuk e dinte që këta njerëz të egër me të vërtetë e ulin kokën, i nëpërkëmbë, por ama për një plesht djegin jorganin. Ja kaq e thjeshtë është. Tani besoj e ka mësuar, por është vonë; malësorin shtype, vrite, varfëroje, por mos e rrih, mos e prek me dorë. Kurrë nuk do ta marrë vesh një tosk si puna ime këtë kod, por meqë ca vite i kam kaluar me ta, kaq e di dhe e kam marrë për të mirëqenë.
Ky i rrahu, kështu tani do që t’i shtypë, sepse e ka kuptuar që e dreqosi që i rrahu, prandaj ka frikë dhe frika e bën të dhunshëm, dhe dhuna të përkohshëm.
