Nga Kimete Berisha
A i ka tregu najkush Ramushit që u arrestu Marko Gjuriçi, e pastaj u “lshu” prej “burgut” për 1 minutë!
Hasmi. Kokëulur! Këta jemi ne, ta ulim kokën valla si “qenit” e s’të lëmë zani me t’u ndi.
Me kajtë nuk kajke, ama Serbijanit i prektte hunda në tokë prej tute. Ç’ka po don ma shumë. E ke tutë serbin (a e di ç’ka do me thënë kjo).
U kanë puna m’u tutë. U tutën prej neve edhe Ambasadori amerikan me Mogherini, të cilët vendosmëria e Kosovës për ta treguar veten, i zuri në befasi.
Na duhet me punu në këtë drejtim dhe sa ma shpesh me befasu botën.
Ky është sukses i madh i shtetit të Kosovës. Është fenomen. Kosova arriti ta parandalojë një njeri me bujtë në Kosovë (se me hy, ka hy dhe ka bujtë një natë), dhe ta lirojë atë njeri pa e gjykuar për krimin e bërë.
Ne të gjithë u gëzuam shumë. Edhe policët qanë prej gëzimit.
Policia e kishin madje edhe përkrahjen dhe simpatinë e LDK-së të përdorin gaz lotësjellës.
Fati im i zi, qëllova tuj i grah kerrit kur ndodhi kjo mrekulli dhe vetëm në radio e dëgjova zhurmën që ndodhte kur u arrestua armiku ynë.
Ne kemi shumë nevojë t’i mundim serbët. Kurrë ky merak s’ka me na u hjek.
Faleminderit prej tij, Presidenti na e dha mundësinë ta përjetojmë këtë shfaqje në ditët e përtërirjes së dëshpërimit tonë të madh, kur kujtojmë marsin e vuajtjeve të mëdha dhe humbjet fizike e shpirtërore që i kemi përjetuar në luftë.
Dhe, në kohën kur askush, përveç të korruptuarve hajnave dhe axhamive, nuk besojnë më në shtetin e Kosovës.
Çdo gjë këtu është kaq e ndyrë, kaq e pandershme, e ultë dhe e kriminalizuar në këtë vend.
Sapo kthehet i lirë Gjuriçi në Serbi, ti e sheh se asgjë nuk ke fituar nga arrestimi 1 minutësh i tij.
Janë po këta, është kjo qeveri që me paratë tona ua paguan serbëve faturat e rrymës e të ujit.
Janë qindra serbë që marrin paga nga qeveria e Kosovës, pa dalë kurrë në punë. Nuk i njeh kush as si duken, nuk ua sheh kush surratin;
është ky vend që e ka politizuar dhe kriminalizuar edhe artin, edhe sportin, edhe shëndetësinë, edhe arsimin…edhe ushqimin e ka krimbur….s’ka lënë gjë pa shkretëruar. S’ka lënë njeri pa demoralizuar.
E ju prisni me zgjat gëzimi për arrestimin e Gjuriçit më shumë se pesë minuta.
Gjuriçi u kthy n’shpi t’vet, me shpenzimet e shtetit të Kosovës, por ministria e qeverisë së Serbisë në mahallën e boshnjakëve është aty ku ka qenë, me shkronja të mëdha.
Shfaqjet na duhet kohë pas kohe dhe ato i bën goxha të mira regjia e Hashim Thaçit…me ja pas lakmi edhe Emir Kusturica. E me ja recitu Rade Šerbedžija: “Me kë do të mbetem unë i ri, nëse të gjithë plakeni”!
Të gjithë ushtarët janë plakur, përveç Hashim Thaçit, i cili nuk po ka me kë ta ndajë ‘rininë’!
E në mesin e policisë nuk e vërejta asnjë femër (pa maskë). Ajo xhelozja, fanatikja, ekstremistja, mizoxhinja Teuta Pustina, i urren femrat e bukura (dhe kujton se bukuria është për m’u përdhunu seksualisht, prandaj edhe lule jasemini çel e lulëzon natën).
Ky arrestim nuk do të kishte qenë kaq i suksesshëm sikur të kishte pasur femra aty që me seksin e tyre femëror do t’ua kishin marrë mendtë policëve. Si t’vjen puna te femra, polici, profesori, doktori, krejt i dorëzojnë armët…
Sa më liberal po bëhet imami Shefqet Krasniqi (të cilit ia uroj pafajësinë), aq më ekstremistë po bëhen të tjerët si Teuta, e cila ia ka kaluar edhe ekstremistëve më të njohur iranian me idetë e saj për vajzat studente, të cilat i fyen, i paragjikon, i sheh si copë mishi, sepse i xhelozon dhe urren. Dhe ato kanë faj që nuk e ndjekin e nuk ia nxijnë jetën përderisa ajo të largohet prej aty.
P.S. Kur vjen fundi i ditës, kemi kry punë çka kemi mbërri dhe ata arkiq që s’kemi arritur t’i mundim, ia lëmë Zotit të merret me ta. T’i lutemi Zotit që ata armiq që s’mund t’i rehatojmë ne gjatë ditës, t’i palojë ngadalë-ngadalë me mjeshtëri, qysh di veç Ai!
Për shembull, derisa Zoti ta jap goditjen e fundit, ne mund ta këndojmë Lutjen e Psalmit 55:15.
Kjo lutje t’i qetëson nervat: “Le t’i gjejë vdekja në befasi, të gjithë armiqtë e mi, o Zot. Ama lejoji o Zot, më parë (pra para se të vdesin), të fundosen për së gjalli atje poshtë me të vdekurit, në ferr…”!
Amin
