“Pallieter”, një roman si një himn për jetën

Gjatë periudhës mes dy Luftërave Botërore, Felix Timmermans–i ishte një nga autorët flamandë më të suksesshëm. Ai e bëri debutimin me Schemeringen van de dood (Shkëlqimi i vdekjes) më 1910–ën, një përmbledhje tregimesh të mistershme dhe melankolike. Pas një sëmundjeje të rëndë ai ndryshoi stilin me Pallieter-in, një roman që mund të interpretohet si një himn për jetën. Në të ai gjithashtu trajton establishmentin social dhe fetar të kohëve të tij, por jo pa pasoja; Kisha Katolike Romane e detyroi Timmermans-in të përshtaste pasazhet e ngjyrosura me seksualizëm. Vetëm pas 1966-ës mundi të botohej versioni i pacensuruar. Romani ndjek zhvillimin mendor të Pallieter-it, i cili pasi kishte rënë në dashuri me një grua të re, përjeton deziluzione dhe zhgënjime. Vendos t’i kthejë shpinën si qytetit ashtu edhe shoqërisë në mënyrë që t’ia kushtojë veten krejtësisht natyrës. Gradualisht nis ta gëzojë jetën dhe me gëzim pranon çdo ditë si një dhuratë nga Zoti. Dhe është kjo çka e bën Pallieter-in, mbi të gjitha, një odë për të gjitha mirësitë në tokë. Vetë Timmermans-i shprehimisht ka paralajmëruar lexuesit kundër interpretimit të romanit të tij si një përkthim besnik të realitetit. Por, duhet parë si një shprehje e dëshirës. Palletier-i është një vepër e imagjinatës dhe theksimi i tij te metaforat, realiteti i shtrembëruar dhe një pikëpamje lirike, që gjithashtu shënjoi fillimin e Ekspresionizmit. Me vështrim të parë, romani është një mrekulli e thjeshtësisë, por pas imazheve shtrihet një shtresë e pasur e një bote arketipale dhe ende magjepsëse.