Nga Luljeta Progni
Edi Rama dhe Lulzim Basha i janë kthyer sërish shfaqjes për një takim publik mes tyre. Kryeministri e ka shkruar sërish ftesën në letër dhe i ka lënë takim Bashës me datë e me orë. E kishte planifikuar për këtë të shtunë në 11:00. Basha e ka kthyer kësaj here më shpresëdhënëse përgjigjen. Kreu opozitës është gati të takohet, por pas disa ditësh për shkak të agjendës së tij. Basha thotë se është gati për këtë takim pas ditës së martë më datë 31 maj. Duket se më në fund ata do të puqen pas përpjekjesh tre vjeçare.
Dy liderët, përfaqësuesit e dy partive më të mëdha politike në Shqipëri, PS në shumicë dhe PD në pakicë, nuk janë takuar asnjëherë gjatë tre viteve të fundit, qysh kur Edi Rama formoi kabinetin e ri qeveritar pas zgjedhjeve. Do të duhej të kishte qenë detyrim ligjor e moral për ta, që të gjenin komunikimin e vazhdueshëm institucional për të bashkëpunuar në të mirë të qeverisjes së vendit, secili në pozitën e vet.
Por, ka ndodhur e kundërta. Secili në qëndrimin e tij kokëfortë, pa dhënë asnjë sinjal bashkëpunimi, e në betejën e përhershme të një lufte pa fitues, kanë prodhuar kriza të vazhdueshme, të cilat janë vetëm në dëm të shqiptarëve. Kryeministri shfaqet arrogant, po aq sa edhe kryetari i opozitës i pazoti, për t’u drejtuar në tryezën e dialogut dhe bashkëpunimit. Është e disata herë që bëjnë zhurmë në media, me korrespondencën e tyre të pakuptueshme. Fillojnë me letrat drejtuar ndaj njëri-tjetrit, pastaj përpjekjet dhe angazhimin për të kontribuar në dialog, e më pas, secili jep justifikimet e veta për arsyet e një takimi të pamundur. Gjithçka përfundon në një shfaqje të ripërsëritur, ku secila palë kërkon të përfitojë pikë në arenën politike, aty ku secili ka dobësitë e veta.
Në këtë histori, refuzimet e Bashës për ftesat arrogante të kryeministrit, i kanë mjaftuar këtij të fundit vetëm për t’i mbyllur gojën ndërkombëtarëve, të cilët po e kërkojnë me ngulm përmirësimin e klimës politike dhe uljen e tensioneve. Kujtojmë, dialogu politik ishte një ndër rekomandimet e rezolutës së fundit të Këshillit të Europës për Shqipërinë. Ndërsa Rama e ka justifikimin për ta, sepse e ka ftuar më shumë se një herë publikisht Bashën për bisedime.
Nga ana tjetër Basha i ka refuzuar takimet duke renditur një sërë pengesash: si dekriminalizimi, vendimet e pazbatuara të Gjykatës Kushtetuese, refomën zgjedhore, reformën në drejtësi e kështu me radhë. Disa prej këtyre kërkesave kanë marrë rrugën drejt zgjidhjes në bashkëpunim mes palëve. Duket se Basha nuk i ka më “pengesat”, të cilat me siguri kanë qenë edhe një lloj arsyetimi për të justifikuar një takim të padëshiruar me kundërshtarin politik nga paraardhësi i tij, Sali Berisha.
Berisha ka dashur t’i përgjigjet Ramës me të njëjtën gjuhë që ai përdori, kur ishte në opozitë. Po me të njëjtën mënyrë, rreth 6 vjet më parë, Berisha e ftonte Ramën në takime për të miratuar tre ligjet e integrimit.… dhe Rama sillej ashtu siç po sillet Basha sot.
Edi Rama çoi në grevë urie 22 deputetë socialistë e 122 mbështetës të tyre, por e mbylli grevën pa i ardhur turp për t’u nisur drejt një takimi të papritur me kryeministrin Berisha, pas ndërmjetësimit të ndërkombëtarëve. Është fjala për darkën e famshme tek restorant Krokodil në Strasburg, ku kreu i qeverisë Berisha dhe ai i opozitës Rama biseduan për disa orë në prani të zyrtarëve të lartë të Brukselit, megjithëse nuk arritën një marrëveshje. Një takim, që nuk solli asnjë gjë të re, përveçse Rama u kënaq me idenë se po trajtohej si lider i rëndësishëm, kurse Berisha i doli “borxhit” kreu të opozitës në sytë e ndërkombëtarëve. Edhe Basha sot, ka nevojë të bëjë disa naze deri në atë pikë, sa kur të detyrohet të shkojë në takim, të trajtohet si lider i fortë e karizmatik.
Po kështu, u shfaqën dikur Berisha e Nano në vitin 2002. Pasi e bënë çorbë Shqipërinë krizë pas krize për gati dhjetë vjet, u afruan në një marrëveshje që e quajtën historike, nga e cila nuk erdhi ndonjë ndikim pozitiv për Shqipërinë. Gjithsesi, ky moment politik, zbuti përkohësisht klimën tejet agresive të politikës dhe rezultoi në zgjedhjen e një presidenti konsensual, si Alfred Moisiu.
Liderët politikë, të djeshmit dhe të sotmit, më shumë se sa për të zgjidhur krizat në funksion të mirëqeverisjes, takimet i zhvillojnë për shfaqje, në një garë unike, se kush e kush të duket më “burrë shteti” se tjetri, ndërsa zbehin faktorët institucionalë, ata të cilët janë thelbësorë për funksionimin e demokracisë. Rama e Basha drejtojnë dy prej partive, që kanë formësuar këtë Kuvend të jashtëzakonshëm, për të cilin është bërë një ligj unik që nuk ekzsiton në asnjë vend tjetër të botës, ligji i dekriminalizimit. Ky ligj erdhi si nevojë, kur u konstatua se në Parlament dhe në institucione të tjera ka depërtuar një numër i konsiderueshëm të njerëzve me të shkuar kriminale.
Çfarë mund të pritet në këto kushte nga një takim i mundshëm Rama -Basha? Veç krekosje të pakuptimta. Në përfundim, interes do të ketë se cili fitoi më shumë kredite nga një shfaqje mediatike për shqiptarët. Aty, nën llozhat e ndërkombëtarëve, shqiptarët do të vazhdojnë të jenë përsëri spektatorë të kësaj shfaqje politike e shitur si takim, “historik”, që pas kuintave prodhon krim, korrupsion e varfëri.
