Nga Ben Andoni
E fundit gjë, e cila mund të mendohej se mund të bëhej në realizimin e draftit të Reformës në Drejtësi, do të ishte përkthimi i dokumentit. Por, ja që ndodh, me një administratë të tillë, si ajo që është në Shqipëri dhe ajo e huaj që lidhet me vendin tonë. PD-ja, që ka “konstatuar” gabimin e ka bërë menjëherë prezent, duke u ngrohur pastaj thjesht me cinizmin e vet.
Mësohet se janë plot 14 nene të Vetting-ut dhe tre nene të Kushtetutës, sipas tyre, që kanë ndryshime, të cilat modifikojnë hapur kuptimin bazik dhe vetë veprimin e ligjit. Vetë EURALIUS, i akuzuari kryesor, e shkarkoi përgjegjësinë, duke ia kaluar fajin e përkthimit anglisht palës shqiptare dhe u vu para përgjegjësisë vetë institucioni i Gjykatës Kushtetuese.
Opozita, po ashtu, ia ka veshur dendur fajin institucioneve të huaja në vend. E vetmja e vërtetë në të gjithë këtë histori duket se është fakti që institucionet e huaja kanë qenë realisht të përfshira pak më shumë sesa duhet në të gjithë procesin. Kjo ka bërë, duke cituar një nga ish-funksionarët e lartë të Drejtësisë, Hazizaj që palët të mos bëjnë propozimet e duhura në paketën e Reformës në Drejtësi. Prej kohësh, personalitete të ndryshme kanë nënvizuar me të drejtë shqetësimin e madh se Reforma nuk i përshtatej fare karakterit shqiptar.
Në këtë hulli duket se kanë përfituar si zakonisht gjyqtarët, subjekti i Drejtësisë shqiptare, më i përfolur, që po e pengojnë me të gjithë kleçkat. Më keq akoma, për një Reformë kaq të domosdoshme për shqiptarët, ishte se të huajt nuk arritën t’i puqnin palët dhe të ndihnin arritjen e një marrëveshje që palët politike të mos sillnin pengesa.
Ndaj të duket se të gjithë palët, qoftë politike, të gjyqësorit, duke vazhduar deri te administrata, nuk janë aq të interesuar për Reformën sesa më shumë për interesat e tyre meskine. Të mendosh se Reforma në Drejtësi është një nga kriteret kryesore për hapjen e negociatave e kupton, sepse palët po mundohen ta vështirësojnë sa më shumë reformën, në mënyrë që të ruajnë këtë status quo, që u intereson aq shumë.
Shqipëria ka vite e vite dhe disa herë ka qenë gati duke e shtyrë derën që e ndalon për hapjen e negociatave. Për arsye të ndryshme, por që gjithnjë kanë qenë të brendshme, ajo derë nuk është hapur. Paçka se kushtet nuk janë përmbushur, shqiptarët kanë nevojë për një sens ndihme, për t’i bindur se Europa nuk është utopi. Paçka se zhvillimet e sotme europiane po e kthejnë disi në nulitet idenë e zgjerimit, për vende si Shqipëria BE-ja përbën një ndihmë thelbësore për ndryshimin e kësaj gjendje.
Gjithsesi hapja e negociatave, megjithëse parashikohet se do të jetë e kushtëzuar, do të shërbejë disi edhe si një frenues ndaj një lloj arrogance jo të vogël të qeverisë Rama, e cila me mungesën e një opozitë konstruktive, mezi po e lëviz vendin në zhvillimet e duhura dhe vështirësitë e Reformës po ia mvesh vetëm opozitës. Me pak fjalë, palët duhet t’i lenë shkopinjtë nën rrotat e integrimit shqiptar dhe të ndijnë me sa më shumë konstruktivitet Reformën në Drejtësi. E kërkon koha, e kërkon zhvillimi i vendit, që po pengohet nga vetë shqiptarët, që përjetësisht e kanë penguar vendin e tyre të eci në kahun e duhur.
/javanews.al/
