Nga Ilir Hoxholli
Të drejtat e kafshëve apo të njerëzve?
Këtë pyetje e hasim shpesh nëpër diskutime, sa herë që dëgjojmë aktivistë për mbrojtjen e kafshëve. Ajo që ne nuk kuptojmë është se çdo krijesë vjen për një qëllim të caktuar dhe kulmon e gjitha në shërbim të njeriut. Milingonat i shërbejnë pyllit, pylli është oksigjen për tokën, e gjitha në një cikël zinxhir për jetën e njeriut. Ankohemi për përmbytjet, por i presim dhe djegim pyjet, i gërryejmë lumenjtë.
Ulurimat e kafshes së gjorë coptuan çdo shpirt, depërtuan qiejt deri tek Zoti. Pse? Tundte bishtin nga dashuria për njeriun, priste një përkëdhelje, por mori vdekjen për disa klikime në rrjete sociale.
Në hyjnoren Zoti ka dhënë shembuj duke shpërblyer me Parajsë dikë që u kujdes për kafshën, por edhe dënim për dikë që e torturoi. Kjo sepse asgjë nuk është krijuar kot, ne i japim fund me duar tona atë që Zoti na e la amanet si mëkëmbës në tokë.
Të vrasësh një kafshë, ke vrarë gjithë shoqërinë, ndaj unë sot e firmosa peticionin në fund të shkrimit tim. Para se ky brez virtual të na vrasë dhe ne, duke na shkatrruar çdo gjë të bukur që Zoti na e ka dhuruar. Ulërimat e asaj kafshë të gjorë ishin më shumë se ulërimat e një njeriu, foli në gjuhën e dhimbjes, të gjuhës që Zoti ia krijoi, për ta pyetur më pas njeriun, pse e bëre?
