Në takimin që Rama zhvilloi me studentët e Vlorës dialogu ka zgjatur më së shumti me një student.
Pyetje nga Rama: Një pyetje për mikun tim që më kundërshton mua. Në gjendjen e varfërisë së thellë si e ke blerë dhe si e paguan Iphone, apo nuk është Iphone, e paske më të madh. Por të pyes për kuriozitet?
Studenti: Jo nuk ka problem fare, e kam fituar në një organizatë. Quhet ‘Jetë studentore’, u bë një konkurs dhe fitova atje. Kjo është e gjitha, madje mund të shkojmë bashkë dhe ta vërtetojmë.
Rama: Po duartrokitja nga se rrjedh?
Studenti: Duartrokasin kryeministrin sa herë që flet.
Rama: Jo më jo, s’kam nevojë unë.
Studenti: Ju kërkoni llogari për gjëra për të cilat nuk ka pse jepet llogari. Po nuk më vjen mirë o vëlla, se më tha motra mos e nxirr telefonin.
Rama: Qetësohu, le t’ia japim fjalën të tjerëve, është ditë e shënuar për ty kjo po qetësohu a të keqen vëllai. Se nuk të kërkova llogari, të pyeta për kuriozitet, kaq.
Studenti: Për kuriozitet po ju jap përgjigjen. Nëse do të na jepnit përgjigje ju për ato që keni dhe që supozohet se nuk i keni.
Rama: Për kë do përgjigjje ti?
Studenti: Për atë shtëpinë në Surrel, e kanë nxjerrë të gjithë.
Rama: Si?
Studenti: Ajo shtëpia që po punohet dhe e keni deklaruar vetëm 2000 euro mesa thonë. Shtëpia në Dajt, ku e keni.
Thjesht pyes për kuriozitet edhe unë. Ndoshta ju me të vërtetë keni qenë artist dhe gjëra të tjera.
Rama: Jam shumë dakord.
Studenti: Nga të gjithë ata që ka pasur Shqipëria mendoj se ju jeni më fini në atë pjesë, por për pjesën tjetër besoj e kuptoni vetë. Unë mund ta justifikoj këtë timen por a e justifikoni dot jua të tuajën?
Rama: Patjetër, tani do ta them edhe këtë. Të falenderoj shumë që e ngrite këtë. Sinqerisht të falenderoj shumë, vetëm tani do më thuash edhe një gjë tjetër. Mirë atë që e paske fituar, por si e paguan?
Studenti: Nuk e paguaj.
Rama: Nuk paguan?
Studenti: Si mund ta paguaj?
Rama: Falas interneti?
Studenti: Interneti me Wi-Fi, kam Wi-Fi. Ne jemi shqiptarë dhe jemi mësuar me gjëra falas. Të gjithë ata që japin gjëra falas unë për vete i kam shokë. Nuk e di për ju.
Rama: Dakord.
Studenti: Kemi paguar shumë herë më shumë për këtë, shumë herë më shumë. Madje gjyshi im ka vdekur në luftë, por gjithsesi për t’jua treguar. Ka rënë dëshmor, ka paguar me gjak për këto që po paguajmë ne. Babi im merr kredi për të paguar shtëpinë që gjyshi im e ka paguar me gjak. Nuk e di çfarë bëhet?
Rama: Do ta dorëzosh mikrofonin tani?
Studenti: Po patjetër, ju faleminderit.
