Nga Bledian Koka
Gomerët janë realisht kafshë të nderuara që kanë shoqëruar historinë e njerëzore, dhe të dy kafshët një me arsye dhe tjetra në mungesë të saj kanë ecur krah për krah njëri-tjetrit. Kafsha e gjorë e ka ndihmuar zhvillimin e kafshës me arsye duke mbajtur në kurrizin e vet të gjithë peshën e punës që njeriu i vetëm nuk do të ishte e mundur sot. Por edhe gomari si çdo kafshë tjetër e ka edhe ai moshën e vet biologjike.
Kur kjo vjen, kafsha hiqet mënjanë dhe i vetmi aktivitet që gomari ka është të pëllasë. Me gjasë pëllet në vetmine e tij, për injorimin që i bën i zoti dhe më pas e dërgon në një vend të vetmuar (gotull’) derisa sa të ngordhë nga pa-ngrënia. Kuja e gomarit në fund të ditëve të tij është një trishtim për të cilën shkrimtarët nuk ka shkruar ndonjëherë, por ata që e njohin e dinë.
p.s…Edi Rama sot më duket se i shkon përshkrimi në fjalë.
