“Nënë Zylja” ja arriti që brenda 24 orëve të marrë gjobë nga Bashkia, pse shiste në rrugë, arriti t’ia paguajë gjobën kryetari i Bashkisë, arriti të marrë mbështetjen politike të opozitës, arriti të sigurojë një vend falas në tregun e hapur nga Bashkia dhe të mos i thotë askush “mashtruese”, edhe pse në vend të emrit të saj, ka dhënë emrin e komshies në fshat.
Erion Veliaj ja arriti që ta përdorë “popullaritetin” e çështjes së nënë Zyles, për të prezantuar tregun e fruta perimeve dhe vendin ku duhet të shkojnë tregtarët ambulantë. Duke pasur parim që çdo gjë që bëhet popullore duhet përdorur, e mori dhe nënë Zylen si “guidë” për t’u mësuar tregtarve se ku duhet të shesin.
Opozita e përdori nënë Zylen për të nxjerrë atë Salianjin në televizor. Nuk është pak dhe për atë, pasi kishte gati një muaj që nuk ishte ankuar për asgjë.
Por vetëm nënë Zylja i përdori të gjithë. Ajo është sot shitësja ambulante më e famshme në Shqipëri.
Por a duhet të jetë nënë Zylja, simboli ynë?
Nënë Zylja, si viktimë e një gjobe të tepëruar nga Bashkia e Tiranës, natyrisht ju dhimbs të gjithëve. Ju dhimbs dhe i revoltoi shumicën e njerëzve, që e kuptojnë se në këtë vend bëhen gjëra më të rënda dhe kalojnë pa ndëshkim. Por nënë Zylja nuk kishte dalë në rrugë të bëhej heroinë, por për hallin e ditës së saj. Hallin e radhës e kaloi duke u dhënë policëve bashkiakë me qetësi, emrin e komshies së saj në fshat, dhe vazhdoi të ruajë pamjen e saj të pafajshme para policëve, që na preku të gjithëve.
Hallin e sotëm si tregtare, e zgjidhi po ashtu me pragmatizëm. E priti atë Salianjin për kafe, por shkoi me Erionin tek tregu i hapur 50 metra më poshtë, për të shitur si gjithë të tjerët në banak. Erionit i duhej gjithë kjo vemendje për të treguar që ka bërë tregje, kurse nënë Zyles, i duhej thjesht një vend aty dhe e kapi.
Kur ne në gazetë botuam të parët paradite faktin që ajo nuk është Xhevrie Mici e gjobës që u ka thënë policëve, dhe më pas verifikuam që Xhevrija është fqinja e saj në Mazrek, askush nuk bëri me faj nënë Zylen, por disa kaluan dhe në ekstrem, duke thënë se i kishte gënjyer Erioni, që e kishte vënë emrin Xhevrije në gjobë dhe jo nënë Zylja.
Pra, dhe në këtë rast, nënë Zylja doli e fituar, edhe pse ka mashtruar me ligësi, jo duke sajuar emër, por duke dhënë një emër komshije. Po të gjithë thanë, fundja mirë ja ka bërë.
Tani unë nuk kam gjë me nënë Zylen, se ka mijëra njerëz të tillë në hall në gjithë Shqipërinë dhe do përpiqen t’ia dalin gjithsesi.
Por, dua t’u them që nënë Zylja nuk është simbol proteste dhe as frymëzim proteste. Nënë Zylja është simbol antiproteste.
Ju që doni të protestoni ndaj Bashkisë, Qeverisë apo pushtetit në tërësi, lereni rehat nënë Zylen, se ajo do thjesht të shesë ato qepët dhe është gati të bëjë ç’të mundet për këtë gjë.
Mos u kapni tek parimet, se nënë Zylja nuk ka parime! Mos u kapni tek varfëria, se nënë Zylja nuk është duke vdekur për bukë. Mos u kapni tek taksat dhe gjobat, se nënë Zylja është e qartë po aq sa ju për këtë çështje, por thjesht do të fitojë ç’të mundet.
Nëse doni të jeni kontestues, harrojeni nënë Zylen dhe bëhuni kontestues parimorë, të fortë, të padorëzueshëm, të pablershëm, dhe të pastër në betejën tuaj.
24 orët e jetës së nënë Zyles, janë vizatimi më i përkryer i kënetës shqiptare. Ajo nuk na ndihmon as të zemërohemi, as të zgjohemi, as të qëndrojmë, por thjesht si të përshtatemi, si të përulemi, si të kapim ndonjë gjë prej politikës dhe si të dalim pa lagur dhe kur mashtrojmë. Lereni në hall të saj se është plakë dhe ka bërë zgjedhjen e saj për të mbijetuar, por mos e plakni shpresën për një opozitë apo kontestim dinjitoz, bashkë me nënë Zylen!
/gazetema.net/
