Nga Artan Fuga
Një gjë fare “të vogël” fillimisht, krejt “të pafajshme” dhe të natyrshme!
Gjëja e parë do të kërkoja kudo, në ish-atdheun tim, në Hagë, në Bruksel, kudo, të rimerrja nënshtetësinë greke!
Është shtetësia e të parëve të mi që ma kanë marrë me përdhunë duke më përzënë nga trojet dhe pronat e mia.
Kështu do të ribëhesha shqiptar Greqie.
Shqiptar Shqipërie jam e jam.
Çfarë të mirat do të kisha?
Plot!
E para, do të bëja një hap përpara në çështjen time, sepse këtë nënshtetësi nuk ma mohon dot njeri në botë.
Edhe poqese kam bërë ndonjë gabim, askush nuk ma heq dot nënshtetësinë, sepse nuk ka ligj për këtë. Le që nuk kam bërë as faje e as gabime. Kush ka bërë t’i mbajë, por dënime kolektive nuk ka, sepse sot quhen me atë emrin e keq që nuk dua ta përmend!
Ku ka parlament europian që ma mohon dot, përkundrazi ma jep në vend!
E dyta, do t’i kërkoja të drejtat e mia pronësore si nënshtetas grek dhe si të tilla edhe si shtetas europian. Do të forcohesha shumë në statusin tim juridik para gjykatave.
Do të kërkoja edhe të drejtat politike që më takojnë, për votim, shkollim, pushtet vendor, të gjitha, si të gjithë grekërit qytetarë të mirë të vendit të tyre!
E treta, do të krijoja edhe parti në Greqi, sepse me parti në Shqipëri sidoqë të jetë, të drejta në Greqi nuk fitoj dot!
Kurse në Greqi duke hyrë në aleanca mund të vij edhe në pushtet.
E katërta, do të kisha dynënshtetësi, edhe në Shqipëri.
Pse jo mund të isha njëkohësisht në dy vende në pushtet!
Këtë do ta kërkoja të parën poqese isha çam!
Dua statusin tim si shtetas grek. Të tjerat me rradhë!
Shënim i redaksisë: Ndryshimi me dhunë i shtetësisë së çamëve nga regjimi i Enver Hoxhës, përjashtimi i tyre dhe shqiptarëve të tjerë nga dy amnistitë politike riatdhesuese nga regjimi i kolonelëve dhe më pas nga qeveria socialiste, por dhe lënia në fuqi e Ligjit të Luftës pengon dhënien e shtetësisë greke për çamët. Kjo është kërkesa e parë që ka bërë Shoqëria Politike Atdhetare “Çamëria” qysh në ditën e parë të themelimit.
