Nga Arben Llalla
Ai me mënyrën e tij e shpalli “kotësinë” e pluralizmit. Gjatë një komunikimi javor, kryeministri Edi Rama shfrytëzoi gjithë përparimin e teknologjisë për të na kthyer në prapambetje, në monizëm.
Sipas tij, shqiptarët nuk duhet të votojnë partitë e tjera, sepse vetëm Partia Socialiste mund të ketë një kryeministër. Për ta përforcuar këtë ide marroke thotë që as Lulzim Basha, as Petrit Vasili, as Shpëtim Idrizi apo ndonjë tjetër nuk do të kenë vota për t’u bërë kryeministër, prandaj të gjitha votat për Partinë Socialiste.
Kjo deklaratë nuk është vetëm e papërgjegjshme, por thyen barazinë që garantohet nga ligji zgjedhor, por mbi të gjitha shkel sistemin demokratik dhe pluralist që garanton Kushtetuta e Shqipërisë. Kthimi në një parti të vetme, pra në një timon të vetëm, është kthim në rastin më të mirë në regjim autoritar, në rastin më të keq në diktaturë.
Natyrisht, nuk është vështirë të parashikohet që me marrëveshjen e lakuriqve të natës mes Ramës dhe Bashës, ky i pari ia doli të garantojë një mandat më shumë qeverisës, duke shkelur ligjin zgjedhor dhe lejuar PD-në të hyjë në zgjedhje jashtë afateve, por në të njëjtën kohë duke mos lejuar koalicionet parazgjedhore.
Tani loja duket e kryer, me një Parti Socialiste që edhe profesori në shërbim, Eduart Zaloshnja nuk i jep dot më shumë se 64 mandate. Ja kiameti po shkon 66, por nuk e kalon këtë cak, sepse bjerrja e qeverisë, politikave dhe dështimeve të saj është shumë e madhe.
Në këtë rast, Edi Rama dhe partia e tij do fillojnë të kërkojnë partnerë. Nëse e ka gjetur Lulzim Bashën qysh sot, duhet parë sa mandate do të mbledhë kanakari i Berishës, ku parashikimet bëhen lëmsh nga zbraztësia e takimeve të tij elektorale dhe fushata “çeta shpërndahu”.
Nuk është çudi që të trokasë në derën e LSI-së, megjithëse sot duken maja-maja. Kanë kaluar dhe ditë më të këqija bashkë, për të cilat mjaftoi një ngjalë e bregdetit të Adriatikut.
Një tjetër derë mund të jetë PDIU-ja e Shpëtim Idrizit. Ky i fundit është i vetmi kryetar i një partie parlamentare që nuk ka thënë kund se dëshiron apo ëndërron të bëhet kryeministër, ndërsa ka bërë vetëm një fushatë pozitive pa kërcënime, akuza dhe besëprerje ndaj Edi Ramës, megjithëse ky i fundit u tregua shumë zemërngushtë duke mos lëshuar as 1 për qind pushtet. Por, mjaftoi qëndrimi për Çështjen Çame dhe gjeti një partner që nuk e lëshoi as në ditë të hallit. Me të vetmin aleat koalicioni që ndau një ideologji të përbashkët, atë kombëtare ishte PDIU.
Në fund fare mbetet zgjedhja e Edi Ramës me kë do ta ndajë timonin, por nëse ëndërron një Shqipëri moniste, duhet të zgjohet nga ai gjumë, sepse në këtë rast po hyn drejt një udhe që kalon buzë greminës.
