Çështja bëhet dhe më e mprehtë, pasi tema e bisedës me sekretarin Kerry është e paralajmëruar, dhe ajo do të jetë konsesusi i opozitës për pranimin e rreth një mijë opozitarëve iranianë që gjenden në kampet e luftës në Irak, si dhe konsesusi i opozitës për reformën në drejtësi.
Çështja e parë është formale dhe pa debat, dhe nuk besoj se ka ndonjë kontestim të opozitës, ndërsa për çështjen e reformës në drejtësi, të gjitha takimet me diplomatët amerikanë, Basha i ka bërë me Berishën. Bashkë ua kanë dhënë fjalën dhe bashkë e kanë kthyer.
Mungesa e tij në takimin me sekretarin Kerry, mund të ketë shumë arsye, mes të cilave shquan fakti që është një taktikë e Bashës, duke përdorur si arsyetim “propozimin e palës amerikane.”
Shkak për këtë është bërë tepërimi i shkuarjes së Bashës në çdo takim i shoqëruar nga Berisha, si ata nxënësit të cilëve u thonë “eja në takim me prindin me vete, se ke bërë gabime”.
Por problemi këtu nuk janë arsyet reale që kanë shmangur Berishën nga përfaqësia opozitare që do të takojë Kerry, por mënyra se si duhet menaxhuar Berisha pas kësaj. Dhe këtu ka vend për disa këshilla për delegacionin opozitar që do takojë Kerryn.
Nëse i hedh një sy listës së atyre që do të jenë në takim, e para gjë që bie në sy është profili i ulët i deputetëve që shoqërojnë Bashën në takim. Të katërt shoqëruesit e Bashës, janë deputetë të profilit të ulët, pa asnjë shenjë individualiteti, dhe të shquar sidomos për luajalitet ndaj çdo shefi. Përzgjedhja është e tillë që lirshëm mund të thuhet se Berisha nuk gjen dot veten mes tyre. Kur shkon vetëm me Bashën, ai ndjehet më i qetë si numri 1, kurse me vartësit e Bashës, duket se nuk funksionon. Duhet përsëritur kjo gjë vazhdimisht, që së paku të ndjehet i qetë dhe i përkëdhelur, që ky nuk është takim për nivelin e tij. “Dava sekretar Shteti” është Kerry, ai e ka syrin tek presidentët.
Nga ana tjetër, në takim me Kerryn, opozita do të marrë një lloj mesazhi të fortë për të mbështetur reformën në drejtësi, dhe që nuk besoj se do ta kundërshtojnë këtë kërkesë të sekretarit Kerry. Mungesa e Berishës në takim duhet paraqitur si një lehtësi, që e bën më të lehtë një “Po” të opozitës formale në prani të Kerryt dhe një “Jo” të saj nesër në debatin parlamentar të diktuar nga Berisha. Është mirë të përhapet dhe ky version, që të duket si punë e menduar thellë, duke e ruajtur Berishën si gurin e fundit të opozitës. Thoni gjithandej që Berisha nuk donte vetë, pasi ai “po tha “Po”, është Po”. Kurse Lulit i ka dalë nami që se e ka problem këtë gjë.
Duhet të bëni kujdes të thoni gjithandej se zoti Kerry po flet me disa njerëz që nuk vendosin asgjë për opozitën, pasi vetëm kjo gjë ja mbush mendjen Berishës, që nuk e keni tradhtuar aty dhe nuk i teket ta bëjë gjithçka zero për çfarë është folur në emër të opozitës.
Ndaj duhet pasur kujdes dhe pasi të iki zoti Kerry. Duhet thënë vazhdimisht që Doktori nuk deshi vetë të vinte! Thuajeni gjithandej, por dhe këtu do pak kujdes dhe sqimë: Mos e thoni në sy të tij, se nuk do të dijë ku të mbajë sytë kur t’iu dëgjojë, dhe do t’iu gjejë belaja.
/gazetatema.net/
