Nga: Mentor Kikia
Ligji për dekriminalizimin parashikon që personat që rezultojnë me rekorde kriminale duhet të dorëzojnë mandatet,ata që janë zgjedhur dhe, të shkarkohen(më e pakta) ata që janë të emëruar. Por në vend që të bënte drejtësi dhe të shërbente për pastrimin e politikës, ai u bë një argument me shumë në luftën e neveritshme politike. Çdo ditë nga selitë e partive dalin deputetë, zëdhënës dhe zyrtarë partiakë që lexojnë dukshëm me përtesë deklarata të mërzitshme kundër njëri-tjetrit, duke thënë se “X” deputet, apo kryetar bashkie, ka fshehur një emër e “Y” ka fshehur një arrestim. A thua problemi më i madh është pikërisht transparenca. Në fakt problemi është ajo që ata kanë bërë në të vëretë, jo nëse e tregojnë(deklarojnë) apo jo atë që kanë bërë.
Unë nuk kam asnjë lloj shprese dhe asnjë pikë besimi se dekriminalizimi do të pastrojë politikën aktuale, apo do të pengojë të inkriminuarit ti afrohen asaj edhe në zgjedhjet e ardhëshmë. Sepse kam besuar që në fillim se, si shumë ligje të tjera, ai u ideua duke patur parasyh kundërshtarin dhe jo veten apo mjedisin politik në tërësi. Dhe pastaj përfundoi si një obligim për të kënaqur monitoruesit e huaj, që na lëvduan sedrën duke na thënë se keni një ligj që nuk e ka askush. Në kaft s’kishte si ta kishte kush, sepse askund parlamenti nuk është mbushur me këtë soj që e kemi mbushur ne.
Unë nuk mendoj se ka ndonjë këtu që beson se se do të hapet ndonjë hetim penal për ndonjërin prej atyre që kanë deklaruar, qoftë dhe të vërtetën, për çkanë bërë në kohën kur, në vend që të ishin në universitet shinin drokë apo punonin si tutorë prostitutash. Por nuk besoj se as në të ardhmen nuk do ti pengojë kriminelët të futen apo ushtrojnë ndikimin e tyre në politikë, e për pasojë në ligjbërje e vendimmarrje. Sepse, në mos lejoftë ligji të kandidojë nje person që ka të shkruar si trafikant, lejon vëllanë apo nipin e tij që të bëhet deputet a drejtor, me paratë e tij.
Unë vazhdoj të këmbëngul me forcë se dekriminalizimi nuk nis nga njeriu, pra individi, por nga paratë që ushqejnë tërë makinerinë e politikës. Sepse edhe këta të inkriminuar që u ftuan apo u pranuan të bëhen pjesë e politikës, u bënë pikërisht sepse zotërojnë para. Sepse, në shumë raste, fati i fitores se kandidatit apo partisë varet nga sasia e parave që hidhen për të përballuar banerat, koncertet, autobusat që transportojnë mitingashë me pagesë dhe në fund, por që është e para, blerjen e votës, pra derisa të funksionojë ky mekanizëm nuk ka për të patur kurrë demriminalizimin real të politikës. Pikërisht për këtë arsye, gjëja për të cilën kanë rënë me kohë dakord palët, pa i ndërmjetësuar asnjë ambasador, është që të mos ketë një ligj real për financimin e partive.
Sot fushatat janë bërë një lubi e vërtetë, pasi gara e ideve është zëvendësuar nga gara e spektakleve dhe bursa e blerjes së votës. Ndaj dhe partitë i hapën listat për biznesmenë, tregtarë, trafikantë e horra,duke lënë jashtë gjithnjë e më shumë intelektualët. Por askush deri më sot nuk ka verifikuar në asnjë rast se nga vijnë këto para. Auditi i KQZ-së kontrollon vetëm faturat që dorëzojnë partitë dhe nuk monitoron atë që partitë shpenzojnë realisht. Për këtë arsye dekriminalizimi me duket një spektakël qesharak.
Madje kjo me kujton një rrëfenjë sportive, ndodhur(me gjasë) në takimin Skëndërbeu – Flamurtari. Tifozët vlonjatë, nisin të shanin(ashtu sic dinë ata) me motra, gra e komshije. Ndërsa korcarët iu kthyen: Të ju vijë rrëndë, të ju vijë rrëndë…
