Nga Elma Doresi
Pse, sot, përkufizimin “artist” e gëzon dhe ai, i cili fiton një program televiziv “talent show” vetëm për të kënduar?
Ose ndonjë popstar, i cili performon në një tavolinë?
Përshtypja ime është se “artist” është sot një fjalë e përdorur shumë lehtë, kudo dhe për këdo, mjaft të kesh dalë njëherë në TV dhe urime: Ti je artist!
Artisti, i vërteti, nuk është ai që bën fotografi për të treguar se sa i bukur është, por bën fotografi në mënyrë që të mos kesh frikë të shikosh veten në pasqyrë. Nuk është ai që fiton miliona para një muaj, por që në atë muaj merr nevojat e jetesës. Nuk shfaqet çdo herë në TV ose në faqet e gazetave. Ai merr kohën e tij, ecën ngadalë sepse ai e di se nuk ka asgjë për të humbur, ai e di se nëse e bën, e bën të ndihet mirë. Nuk fle gjatë natës, vuan nga frika, ankthi dhe depresioni. Është shpirti që gjithmonë ka rënë në dashuri me njerëz të gabuar, të njëjtët njerëz që tani përqafojnë një zemër tjetër. Është ai që e do dhe urren në të njëjtën kohë, nuk kritikon punên e të tjerëve, dhe nuk kujdeset për atë që po ndodh rreth tij …!
Artisti është një i çmendur, një i sëmurë mendor, nervor, i çoroditur. Artisti rritet dhe sëmuret, por arrin dhe të shërojë. Është në gjëndje të jetojë vetëm, për të arritur qëllimet e tij, jo sepse ai dëshiron të jetë superior ndaj të gjithëve, por për shkak se ai ka nevojë për të, të ndihesh mirë. Ai tërheq me moralin, nuk ka paragjykime dhe është gjithmonë gati të shikojë larg, aty ku të tjerët nuk mund të marrin…!
Ai e di se ku dëshiron të jetë, dhe çdo ditë ai përpiqet të shkurtojë distancën, duke ecur më shumë se të tjerët, pa kthyer kurrë kokën prapa …!
