Alma Jaku, drejtore e Postës Shqiptare në Lezhë u shkarkua nga detyra një javë para zgjedhjeve në valën e madhe të shkarkimeve në administrate.
“Nuk është njeri i besuar”, ishte motivacioni absurd i shkarkimit të Jakut, e cila vinte nga radhët e LSI.
Sot, ajo i drejton një letër të hapur Ramës, një letër të ndjerë e prekëse, pas leximit të së cilës kryeministrit do t’i duhet të marrë frymë thellë.
“… Në 2010 jeta ime mori një kthesë. Vdekja e tim biri pas lindjes më ktheu botën përmbys, e gjeta veten në një grua depresive, obeze, pa motiv për jetën që s’doja të jetoja më. Gjithçka u bë terr, harrova tim shoq, tim bir (kisha dhe një djalë)…”, i shkruan ndër të tjera ish-drejtoresha Ramës në letër.
Letra e plotë e Alma Jakut
Zoti Kryeministër!
Çuditërisht e gjeta veten me epitetin drejtoresha e krimit dhe korrupsionit, në takimet elektorale të njerëzve të tu. Më quajtën ashtu ata që s’më njihnin, veç më kthyen emrin në një logo partie, dhe pse sigla ime ishte ndryshe nga e tyre unë isha krimi, korrupsioni, e keqja .
Kishte dhe socialistë të ndershëm që më dhanë kurajo: “Kështu e kanë fushatat!”
Kush jam unë ?
Një vajzë e rritur në fshat që u ngrit me forcë, shumë herë gërvishta gjunjët po qëndrova në këmbë! Kur gjithë rinia e fshatit tim zgjodhën kurbetin, unë zgjodha Shqipërinë. Aq e doja dhe e dua këtë vend, sa kurrë s’desha të iki, sot nuk e di më a dua të rris fëmijët këtu!
Në 1994 dogja mundësinë e studimeve për mjekësi në Itali. Ëndërroja të isha mjeke urologe, t’i shërbeja Zadrimës sime po si fëmijë që isha prej mallit u ktheva në Shqipëri. Dhe lufta e jetës sime u ashpërsua …
Luftë me mentalitetin e tim eti dhe të fshatit.
Koha u kthye pas … vajzat duhej të martoheshin ne moshën 14-vjeçare, një histeri kolektive e shoqërisë shqiptare në fshatrat e veriut pas viteve ‘90, ku arsimimi i femrës u bë tabu. Do të duket absurde kjo, por shumica e shoqeve të mia të fëmijërisë kanë fëmijë mbi 20-vjeçarë sot.
Ja dola gjithsesi mes shumë peripecive, ndryshe nga ëndrra e mjekes konkurrova për mësuesi dhe fitova si studente dite, e dija që mund të detyrohesha ta ktheja me sistemin korrospondencë, si dhe ndodhi.
Sot, jam e diplomuar në mësuesi dhe inxhinieri agroushqimore.
Nuk isha një studente ekselente, por pasioni, dashuria për punën dhe njerëzit më bëri një mësuese dhe drejtuese të mirë në 17 vitet e punës sime.
E urreja politikën, kisha parë familjen time që rropatej pas PS, zhgënjimet pas fitoreve, shitja e mandatit për kryetare komune që fitoi mami im, 2 kg tritol në banesë, kërcënimet, lajmi i arrestimit për futje me armë në qendrën e votimit për tim atë ditën që votohej ime më dhe PS-ja jote s’e pergënjeshtronte dhe pse ishte i pasaktë, etj. Nëna ime ka qenë dhe në listat tuaja personale për deputete, familja ime ishte një nga shtyllat e PS në Zadrimë, ato kohë kur votat merreshin me burrëri e besë e jo si sot.
Po ti i hodhe poshtë kur vendose të kandidoje nën siglën e PS kryetarin e komunës së djathtë asokohe, pikërisht atë që bleu mandatin e PS në zgjedhjet e mëparshme .
Dhe familja ime doli nga politika me një letër të drejtuar ty që nuk ju përgjigje kurrë, nuk e di nëse e more apo jo.
Në 2010-ën jeta ime mori një kthesë. Vdekja e tim biri pas lindjes më ktheu botën përmbys, e gjeta veten në një grua depresive, obeze, pa motiv për jetën që s’doja të jetoja më. Gjithçka u bë terr, harrova tim shoq, tim bir (kisha dhe një djalë).
Duke parë si isha katandisur im shoq me nxiti të merresha me diçka, vetëm për të mbushur kohën. Unë s’kam qënë, as jam politikane. Zgjodha të aderoj tek LSI, për shkak të njerëzve të mirë që njihja aty, ata të PS në qytetin tim i njihja prej familjes sime çfarë “brumi” ishin, tek PD nuk njihja askënd dhe u bëra “politikane “.
Pas fitores së bashkisë u punësova si drejtuese në një qëndër përkujdesi, Qendra e Zhvillimit Ditor Lezhë dhe nga një institucion në hije e ngrita në një model pozitiv, sepse i vura zemrën, shpirtin dhe arrita të sjell në Lezhë shërbim model për PAK. I sollëm qytetit medalje të artë e të argjentë ndërkombëtare në Olimpikun Special, paçka se jo çdokush ka nge të merret me institucione për PAK dhe nuk është se binte shumë në sy, veç atyre që e njihnin këtë fushë. Unë e dashuroja atë punë dhe gjithçka ja dedikoja engjëllit tim të qiellit.
Po kur sofra shtrohet gjithçka shkon mirë ndodh që duhet të ikësh dhe unë ika nga puna e zemrës për arsye politike.
Puna ime e tretë ishte Posta Shqiptare. Ishte larg natyrës sime sociale, larg botës së fëmijëve dhe pyetja ime e parë ndaj vetes ishte ç’të bëj unë me letrat, ato nuk kanë shpirt?!
Pas shumë vitesh pune më ishte rrënjosur korrektesa , drejtësia në punë dhe unë s’mund të ndryshoja më , por dhe besoja me shpirt që Shqipëria po ndryshonte dhe njerëzit e ndershëm i duheshin shoqërisë ndaj mendoj që dhe pse se dashurova e bëra me korrektesi si punë.
Nuk mora kurrë në jetën time rryshfet për vende pune, shërbim ndaj qytetarëve, çka e solli Postën e Lezhës në bilance pozitive, tejkalim plani, kursim shpenzimesh, asnjë dëm financiar. Normal që duhet të kesh parasysh se posta është një instuticion me paga qesharake, kushte të vështira pune, shtoj dhe faktin që çdo herë që doja të merrja një vendim kundrejt një punonjësi të parregullt kisha ndërhyrje nga “lart” dhe sikleti më i madh ishte kur ishin të PS, sepse quhej sulm politik.
Gjithë vitet e punës sime nuk bëra asnjë shkarkim politik dhe mendoj që para stafit tim dhe qytetarëve isha një drejtuese korrekte pa ndikime politike.
Po një ditë të bukur, ti u zemërove keq me partinë time dhe urdhërove të shkarkoheshin gjithë drejtuesit e LSI .
U bëra sigël partie, nuk kisha më vlera njerëzore, as pune dhe me katër rrjeshta qesharakë u shkarkova menjëherë nga puna. Pyes veten pse nuk arrestova, kur isha kaq e rrezikshme për shoqërinë? Shumë mirë mund të më ofrohej një ulje në detyrë .
Unë jam nënë, kam dy fëmijë dhe çmimi i ndershmërisë në punë janë problemet financiare në momentin që humbet punën. Më është dashur t’i shpjegoj tim biri, 11-vjeçar se nga puna nuk largohen veç të “këqinjtë” dhe se unë mami i tij nuk kisha bërë “gabime”.
Sot, e gjej veten papunë s’e di ku të aplikoj. Në institucionet shtetërore jam sigël partie, në ato private Lezha nuk ofron shumë mundësi për një inxhinier agroushqimor apo mësues dhe si nënë me fëmijë të mitur kam vështirësi, përsa u përket orareve.
Me thuaj i dashur Kryeministër!
Çfarë ka kriminale në mua?
Vërtet beson se ata që janë në listëpritje për vende pune drejtuese apo administrate janë “ajka” dhe njerëzit e ndershëm ndahen sipas logove partiake?
A është e drejtë që në 2017 të ketë shkarkime politike?
Sa kosto do të ketë Shqipëria nga shkarkime pa shkaqe të justifikuara?
Kosto financiare, morale, njerëzore.
Ndoshta do të gjenden presje, pika për të hedhur baltë mbi mua për këtë letër, se jam grua e përbaltem lehtë, po unë e dua vendin tim dhe kjo letër e hapur shpresoj të të bëjë t’i shohësh njerëzit ndryshe; nuk jemi sigla, jemi njerëz, shtetas shqiptarë që zgjodhëm të mos iknim.
Me zemër, Alma Jaku!
(Referencat e mia të punës mund t’i gjesh pranë Sh.S.Sh dhe Postës Shqiptare )
/newsbomb.al/
