Studiuesi Arben Llalla nuk pajtohet me botimin e prestigjozes amerikane “The New York Times” që gjuha shqipe radhitet e treta gjuhë më e vjetra të botës, ku armenishtja është e para, e dyta greqishtja e vjetër dhe e treta shqipja.
Arben Llalla ka nxjerrë nga arkiva botimet e Institutit të Studimeve të Gjuhëve në Suedi të viteve 1970, të ribotuar disa herë në Greqi nga Lidhja e Arvanitasve të Greqisë dhe të pranuar nga Ministria e Kulturës së Greqisë në vitin 1985, ku gjuha shqipe radhitet e para, armenishtja e dyta dhe greqishtja e vjetër e treta, gjithmonë sipas botimeve serioze të institutit suedez.
Llalla thotë që kur bëhet fjalë për shkencë duhet të jemi më seriozë dhe nuk mund të jenë përcaktues sondazhet e gazetave për përcaktimin shkencorë të gjuhës.
Studiuesi në fjalë thotë se në dhjetor 1985 Ministria e Kulturës së Greqisë pati financuar një konferencë shkencore për gjuhën shqipe, ku dolën tezat që ajo është gjuha më e vjetër dhe pas saj vijnë armenishtja dhe greqishtja.
Instituti i Gjuhëve në Suedi, ka ribotuar pemën e gjuhëve indo-europiane, të ndërtuar në vitin 1974 nga specialistët e tij dhe të botuar në librin botëror “Webster’s New Twentieth Century Dictionary”, (Unabridged Second Edition, De Luxe Color, William Collins and World Publishing Co.)
Revista “Besa” që botohej në Athinë e vitit 1985, raporton për konferencën shkencore për gjuhën shqipe të financuar nga MKG.
Më tej Arben Llalla shpjegon që ka shumë fjalë të përbashkëta të punës bujqësore të shqipes me armenishten, madje në Armeni ka me mijëra njerëz që kanë origjinë shqiptare. Sipas Llallës, shumë armenë që emigruan në Greqi gjoja me origjinë greke, në të vërtetë janë arvanitas, të cilët qenë larguar në shekullin XIX për në Armeni. Ai tregon se në Selanik në vitin 2000 kishte takuar një armen që quhej Bari Albani dhe emri i tij kishte kuptimin e njëjtë në shqip “bari”.
Me budalliqe të tilla merren pseudo – “studiuesit”!
Po të ishte më e vjetra nuk do kishte alfabet latin por, do kishte një të sajin (siç e ka armenishtja apo greqishtja). Le pastaj që shkrimet para shekullit të XXIV nuk duhet në ç’gjuha janë kokolepsur nga banorët e trevave të sotme shqipfolëse..
Merre me dhallë thuaj se kosi mbaroji.
Bëhuni burra! Rrëmbeni kazmat! Puna është më e lartë se trimëria, kazma më fisnike se palla. E mbi të gjitha heshtni! Jo fjalë, por kazmën. Jo mbledhje, por kazmën. Jo misione, por kazmën! Dhe parmendën, dhe draprin, dhe shoshën, dhe furrën. Mjaft lëvdime. E kam zemrën aq të mbushur me lot sa s’qaj dot. (F. Konica, Vepra, SH.B. N. Frashëri, f. 214).