Natyrisht, nuk duhet të jesh ndonjë parashikues i madh apo njohës i veçantë i Shqipërisë që të parashikosh një sulm të shfrenuar të propagandës së qeverisë për zhvillimet më të fundit në kampin opozitar. Makina e qeverisë ka vetëm këtë produkt dhe asnjë prodhim tjetër cilësor, përveç krimit, kumarit, hajnisë. Ndaj, shpifësit profesionistë, vemjet e rrjetit, anal-istët i janë futur punës me një vullnet për t’u admiruar, në mënyrë që të marrin hak, sepse miut të kanaleve nuk i pëlqen që gjirizit t’ia prishësh ujrat.
Në këtë hulli shtohen edhe korrenspodentët vullnetarë si dikur në Zërin e Popullit që mbanin inicialet (kor.vull.). Një prej tyre që i erdhi zëthi, vetëm kur ia mbathi me mijëra kilometra larg dhe bën cubin nga ndonjë qoshe kompjuteri nga përtej oqeanit është Flamur Vezaj.
Para pak ditësh na dha 50 arsye përse iku nga Shqipëria, por nuk na kishte thënë arsyen e 51, të cilën media e qeverisë po e bën shoshë; paska qenë Shpëtim Idrizi. Ky i fundit sot mësoi për herë të parë për ekzistencën e një farë Vezaj, megjithëse duhet ndjerë i mahnitur se si një i panjohur të thotë për ty gjithë të zezat e kësaj bote, madje të shpifë ditës për diell pa ju dridhur qerpiku.
Flamuri që iku, se ia nxiu jetën qeveria, sot po i bën shërbimin më të zellshëm qeverisë duke shpifur dhe mallkuar një aleancë, e cila duket qartë se e ka trembur keqas atë që bëri Flamurin top vezak rugby-e për të kaptuar detrat.
Fjala vjen Flamuri ynë mërgimtar gënjen, kur thotë se Shpëtim Idrizi ka qenë doganier. Ai nuk ka qenë kurrë doganier që me thënë të drejtën dhe po të ishte nuk dihet ku është e keqja këtu, por ai ka qenë drejtor i doganave, tatimeve, sipërmarrës, politikan, deputet, kryetar partie. Që drejtori i doganave të jetë doganier ka po aq gjasa sa pronari i lokalit, ku mund të punojë me nder Flamuri si pjatalarës në kohën e lirë që i mbetet pasi shpif, të jetë kamarier. Jo përherë ndodh kështu, sepse pronari mund të jetë ekonomist, si dhe Shpëtim Idrizi është i këtillë, madje propozues në disa reforma thelbësore në këtë fushë.
Shpëtim Idrizi nuk ka ndërruar aleanca, por i ka vajtur pas Çështjes Çame, e cila ka nevojë për aleanca dhe koalicione. Një parti, një grup njërëzish, një individ janë shumë pak që ta çojnë deri në fund dhe të vetëm këtë Çështje Kombëtare madhore. Është dialektika e zhvillimeve politike dhe gjeopolitike që të dikton alenca, aksione të mirëfillta në skakierën e politikës. Ky është profesioni i atyre që merren me politikë. Gazetarët e kuptojnë këtë dhe e raportojnë, e shpjegojnë, e kundërshtojnë, madje mund të aspirojnë të ndikojnë në opinion që një alternativë të bjerë. Por, gazetarët nuk shpifin, nuk fyejnë, nuk i bien tjetrit në qafë, meqë jashtë bie shi dhe në dhè të huaj ndjehesh si peshku pa ujë. Ky nuk është gazetar, por njeri që udhëhiqet nga komplekset e inferioritetit.
