Nga Gazmend Kapllani
Mora vesh që ufologu dhe nazisti Notis Sfakianakis dha intervistë në Top Chanel dhe tha se ato që shkruhen për të si racist, urrejtje-ndjellës ndaj të gjithë emigrantëve në Greqi, veçanërisht shqiptarëve dhe nazist i hapur nuk janë të vërteta dhe se e kanë manipuluar mediat.
E vërteta na tregon që është disi e vështirë të merresh me një person që beson se e ka prejardhjen nga UFO-t. Megjithatë, që mos të harxhojme kohën duke mbledhur të gjitha fëlliqësirat e dhunshme që ka thënë Notis, po postoj këtu një video të pak muajve më parë.
Janar 2018, Notis Sfakianaki jep koncert për nazistët e Agimit të Artë duke kënduar këngë “patriotike” që të hapin barkun. Madje, mban edhe fjalim, ku deklaron hapur që voton e mbështet “trimat” e Agimit të Artë. Salla shkundet nga thirrjet naziste “gjak nder Agim i Artë!”. Notis mallëngjehet dhe ndjehet diçka si Fuhrer. Pastaj vazhdon u jep këshilla “trimave” se si të vazhdojnë të bëjnë ato që bëjnë (pra të rrahin, të vrasin dhe të therin) por “pa rënë shumë në sy”. Përkufizmi i makutërisë.
Le të shënojmë se Agimi i Artë është partia më e dhunshme naziste që ekziston sot në Europë, me nje dosje rrënqethëse rrahjesh, therjesh dhe vrasjesh të emigrantëve, duke përfshirë edhe ata shqiptarë.
Notis pasnesër do japë koncert në Tiranë.
Në Ballkan nacionalizmi dhe makutëria shkojnë gjithmonë bashkë. Notis është aq i paskrupullt dhe cinik, saqë nuk e ka problem t’u marrë paratë shqiptarëve pasnesër në Tiranë dhe pastaj ndoshta të japë një koncert tjetër për Agimin e Artë në Athinë (siç duket ka mbetur keq për para), ku do u thotë se shkoi tek barbarët budallenj shqiptarë që t’u çojë pak civilizim nga ai i Agimit të Artë.
Notis Sfakianakis është një person i përçmuar sot nga bota artistike dhe pjesa më e madhe e publikut grek. Greqia është një vend me një botë muzikore shumë të pasur, me artistë dhe personalitete të rangut boteror. Prej gjithë këtyre, shqiptarët zgjodhën një ufolog fashist, te cilin do t’a paguajnë sa frëngu pulën.
Notis, i përçmuar tashmë në vendin e tij, gjendet befas i “adhuruar” në Shqipëri, një vend dhe popull që ai e përbuz thellësisht. Duke treguar edhe një herë tjetër që vendi ynë nuk është thjesht i dështuar, por i dënuar. Se vlerat artistike, estetike dhe politike që ne zgjedhim nga vetja dhe nga të tjerët na bëjnë të mbetemi qesharakë, përçmues të vetvetes dhe “thumb i ngulun në tru të njerëzimit”.
Shpresoj, megjithatë, se ka mbetur ende në Shqipëri një pjesë e shoqërisë që nuk e përçmon kaq shumë veten. Shpresoj, shpresa vdes e fundit…
