Nga Gerina Mullaj
Amerika ka frikë nga konkurenca, i thashë vetes, kur lexova lajmin që kërkohet të hiqet llotaria amerikane.
Përfytyroj Trampin me një gotë skotch pranë vetes, duke ngrënë thonjtë me nervozizëm, kur i ka rënë në vesh që ka një vend, i cili vetëndjehet aq shumë Amerikë, saqë shumica e njerëzisë së tij beson se ndodhet gabimisht në Shqipëri, për shkak të ndonjë lajthitjeje të natyrës. E për të ndrequr këtë gabim gjeografik ky popull kërkon të shkojë drejt tokës me qumësht e mjaltë matanë kontinentit.
Ndoshta ai i ka rënë në të se një kushërirë e largët e Amerikës kërkon të spostohet në vendin që meriton, në vendin e ëndrrës amerikane. Ndonjë këshilltar mund t’i ketë thënë presidentit që nuk bëhet fjalë për një të afërm të pamend që pretendon të jetë pjesë e familjes pa meritë, përkundrazi, ky vend meriton të ketë madje ëndrrën e tij, e të quhet ëndrra shqiptare, me ndryshimin që duhet të jesh në gjumë për ta besuar.
Edhe vetë Trumpi do ketë besuar që kërcënohet nga një forcë e beftë, reale e konkuruese për ta shtyrë veten drejt vendimit të heqjes së llotarive, parë edhe nga disa cilësi të veçanta që ka vendi ynë, ndryshe nga vendet e tjera të zhvilluara.
Media sillet vërdallë politikës si shqiponja majë malit me një vendosmëri që të bën të besosh se asgjë tjetër nuk vlen veç saj. Në këtë vend çdo gjë ka të bëjë me majën, gjithçka vjen prej saj e nëse ndonjë gjë nuk vjen prej saj ajo s’ka zgjidhje tjetër, veçse të shkojë drejt saj. Bëhet fjalë për përsëritjen e kaq e kaq herëve të ngjarjeve e analizave që sillen rrotull të njëjtës klasë njerëzish që vetëshpallen majë e nëse nuk vetëshpallen kanë aftësinë të bindin të tjerët që janë të tillë. Por, në qoftë e vërtetë që politika është maja, atëherë duhet mbajtur një copë kohë heshtje për vdekjen e artit dhe krijimit, ndryshe nga vendet e tjera të zhvilluara.
Në këtë vend mund të realizosh ëndrrat e tua më të vështira përmes rrugëve më të lehta. Njëra prej tyre është mediokriteti, siç jo më kot është thënë qysh herët: ji mediokër dhe do arrish gjithçka. Sigurisht në këtë vend edhe mediokriteti ka kufijtë e vet, ai nuk funksionon gjithmonë e çdo kohë, por vetëm në vjeshtë, në dimër, në pranverë e behar, ndryshe nga vendet e tjera të zhvilluara. Në këtë vend gjëja më e mirë që mund të bëjnë politikanët është të mos bëjnë asgjë; gazetarët për t’i shpëtuar tymit hidhen në zjarr; vipat bëhen të tillë, për shkak se martohen me politikanë ose vdesin, kur të bëhen padrejtësi ka një mënyrë interesante për të tërhequr vëmendjen e majës, të cilën do e kishin zili edhe regjizorët e Hollivudit; të tentosh të vrasësh veten. Ndryshe nga parlamentet e tjera në këtë vend parlamenti i shton jetën shumicës së shqiptarëve duke i bërë për të qeshur.
Këto “virtyte” e të tjera janë disa floriçka të vogla që të bëjnë t’i thuash mendjes se të lindësh në Shqipëri është si të lindësh me këmishë, ndryshe nga vendet e tjera të zhvilluara.
Prandaj, Trump i thotë jo Shqipërisë me dashamirësinë e dikujt që e mbron forcën e mirë të vendit të tij nga një forcë akoma më e mirë e një vendi tjetër të huaj. Në këtë vend nuk është e pamundur të kesh sukses, por është e kotë.
