Në një tregim timin të para disa viteve me titull “A more avdes?” ju kam folur për Ali Domin, një burrë nga Pjeza e Shijakut, burrë i mirë e mysliman i devotshëm.
Pjeza është një fshat që ka myslimanë dhe ortodoksë. Madje, prifti i parë ortodoks i paskomunizmit në Durrës ka qenë atë Spiro Tole, nga ky fshat, një klerik i mirë, të cilin të gjithë e kujtojmë me nostalgji.
Kjo histori është vazhdim i asaj të parës.
Xha Aliu, ndërsa po më tregonte për fshatin e tij, u ndal te një burrë i fshatit me emrin Pal Pushi. Familja Pushi jeton akoma sot e kësaj dite në Pjezë.
“Xha Pali, mor dom Gjergj – filloi xha Aliu – ishte i plak i mirë e i urtë. I dit’ para se me fillu Ramazoni mblidhte çunat e fisit t’vet ene i thojte: Vreni ko re çuna ene m’ngjoni me kujdes! Nesër fillo Ramazoni. Se bo Zoti vaki ju shof tu pi duhon e raki ditën para myslimonve, a e shifni ket’ shkop? Për t’modhin Zot deri sa t’thyhet për kaptin t’juj, nuk nalem. A e murt vesh?”.
Edhe ashtu bënin djemtë. Respektonin bashkëfshatarët e tyre në agjërim.
Nuk e di si tingëllon për shumë njerëz kjo histori, por për një si unë, që është lindur e rritur në këtë ambjent (Durrësi me rrethinat e e veta), është një histori normale dhe e bukur.
Agjërim të frytshëm të gjithë atyre që e praktikojnë.
P.S. Ka edhe nje histori tjetër që e ruaj me shumë xhelozi e do ta tregoj në çastin e duhur…:)
