Rënia në Lanë e autobusit mbushur me pasagjerë është metafora më përfaqësuese e gjendjes ku e ka degdisur transportin publik në Tiranë bashkia e Erion Veliajt. Prej vitesh, shërbimi urban ka rënë në Lanë dhe degradon çdo ditë. Me autobusë të vjetër që zvarriten lëngueshëm rrugëve të Tiranës si kortezhi i një qyteti që po vdes vetëm një gjë është e sigurtë: nuk do të arrish kurrë në kohë në destinacion.
Në këtë verë të hershme, udhëtimi me autobusët urbanë të Bashkisë apo kompanive private të licensuara prej saj i përngjason një procesi të ngadaltë dhe të pamëshirë pjekjeje në krematorium. Një holokaust i vërtetë.
Shumica dërrmuese e banorëve të këtij qyteti shkojnë në punë, në shkollë, për vizitë tek të afërmit e deri për vizita mjekësore me këtë shërbim mesjetar. Secilit prej nesh i ka rënë të përjetojë torturën e autobusëve pa dritare, pa kondicionerë, të tejmbushur me pasagjerë, që presin në çdo vendqëndrim për minuta të tëra, që ecin ngadalë për të mbledhur si fshesë me vakum çdo hallexhi që rend për në destinacion.
Nëse ka një fushë ku Erion Veliaj dhe Bashkia e drejtuar prej tij kanë dështuar në mënyrë spektakolare, ky është transporti publik. Askund në Europë nuk gjen dot një shërbim urban kaq të amortizuar dhe skandaloz. Askund në Europë, banorët e metropoleve nuk kanë vetëm një mënyrë për transportin publik. Në Tiranë ne jemi të mallkuar me vetëm një opsion dhe ai është më i keqi në të gjithë Europën në llojin e tij.
Në asnjë metropol të Europës, biletat e udhëtimit nuk shiten e blihen me lekë në dorë si në autobusët e Tiranës. Në asnjë qytet të Europës, autobusët nuk parkojnë stacioneve për të pritur të mbushen me udhëtarë. Kudo, shërbimi i transportit urban është një shërbim për publikun, jo një PPP monopolistike.
Megjithatë, nuk kemi dëgjuar që për këto kushte skandaloze dhe të padenja as për vendet e Afrikës, të shprehë shqetësim apo interesim ndonjë drejtues i Bashkisë së Tiranës apo ndonjë këshilltar Bashkiak. Ajo që kemi parë janë vetëm spotet surreale të fushatave elektorale ku Erion Veliaj shfaqet duke biseduar me qytetarë të relaksuar në autobusë të pastër e të mirëmbajtur, ku qëndrojnë si pa mendje pak pasagjerë. Dihet se ata janë të gjithë personazhe të një filmi që kërkon t’ua fshijë qytetarëve djersët e torturës me freskinë e propagandës që gumëzhin hareshëm nga kutia e televizorit.
Jashtë kutisë së gënjeshtrave të propagandës, qytetaret me koka të lidhura dhe flokë të rënë nga kimioterapia torturohen me orë të tëra autobusëve të amortizuar të shërbimit urban në Tiranë. Jashtë kësaj kutie të zezë, fëmijë të shumicës së varfër të familjeve të Tiranës dremisin në krahët e djersitur të nënave të tyre që mezi qëndrojnë në këmbë dhe kërkojnë më sy të dëshpëruar një dritare të hapur për pak ajër.
Jashtë saj, pak se rrugët e Tiranës janë në kaos të plotë dhe ajri në këtë qytet të asfikson, vendqëndrimet e autobusëve ngjajnë me stacione trenash të fillimshekullit të njëzetë ku turma memece e të pafuqishme presin mbërritjen bujare të një autobusi që nuk do t’i marrë dot të gjithë.
Jashtë kutisë së televizorit gjendet kutia e zezë e Bashkisë së Tiranës që është rrëzuar shumë përpara atij autobusit të ngjyer me ngjyrë bari, me epitetin hibrid e që përpara se të bjerë në Lanë, ka helmuar çdo cep të qytetit me marmitën që vjell tym të zi. Aty në Lanë ka rënë edhe Bashkia e drejtuar nga Erion Veliaj. Po të duan le ta ruajnë aty si relike të keqqeverisjes lokale.
