Nga Alketa Ipeku (Dine)
Qershori i çdo shqiptari.
Për të gjithë shqiptarët e komunitetit çam , qershori është muaji i tyre. Muaji i kujtesës historike. Muaji i dhimbjes dhe mallit. Muaji i amanetit, i thirrjes së rrënjëve dhe gjakut.
Është e lehtë të flasësh ndoshta, për historinë e një komuniteti plaga e pambyllur e të cilit nisi më 27 Qershorin e 75 viteve më parë ,por dhe aq e vështirë kur kthen kokën pas e shikon heshtjen e atyre që kanë në dorë sot fatet e vendit.
Kam vite që marr pjesë në pelegrinazhin e çdo fund qershori në Qafë Botë apo në Kllogjër ku sot ndodhen dhe Varrezat Monumentale të cilat përkujtojnë atë genocid çnjerëzor ndaj popullsisë çame nga shovinistët grekë e çdo vit më duket ndryshe.
Ndiej afërsinë gjeografike e në të njëjtën kohë largësinë fizike. Largësinë që na vendosin barrierat e politikës fqinje të përtej kufirit, po dhe asaj të brendshme.
Në një ditë të tillë , dhe pse përkujtimore ndiej kënaqësi sepse komuniteti ynë është bashkë. Nuk na pengon e nxehta përvëluese e qershorit as pleqtë, as ne fëmijët e tyre e as fëmijët tanë. Janë tri breza që mblidhen e bashkë e nganjëherë dhe katër me gjithë largësinë e qyteteve nga vijnë e përsëri jemi aty e kur shihemi na duket se jemi takuar një ditë më parë e jo një vit.
Secili nga ne, ndjen thirrjen e zërit të të parëve, rrënjët e gjenezës së tij e është aty. Ajo ditë nuk i ka ndarë kurrë çamët në të majtë e të djathtë e as kësaj here s’duhet t’i ndajë .
S’duhet ta lejojnë këtë politikë të mbrapshtë t’i përdorë, përkundrazi ta detyrojnë atë të jenë krah komunitetit çam për të vendosur një trëndafil në Varrezat Monumentale.
Ndoshta mund të jetë dhe njē reklamë më e mirë për ata që i “përdorin“ kërkesat e këtij komuniteti në ditë fushatash elektorale dhe kurrë nuk kanë ardhur të respektojnë historinë e tyre.
Është koha që politikanët tanë të tregojnë respekti e mirënjohje për kolegët e tyre parlamentarë e këshilltarë të komunitetit çam , pavarësisht forcës politike që përfaqësojnë.
Është koha t’u tregojnë se nuk i duan thjesht për forcën e kartonit, por si njerëz me vlera dhe integritet.
Shpresoj që më 27 qershor (duhet të këtë parlament) jo një , por të gjithë deputetët me origjinë çame e jo vetëm, të mbajnë fjalimin e rastit në respekt të prejardhjes se tyre.
E ky është momenti të na respektoni.
Është momenti që të mblidhen bashkë të gjithë çamët në një ditë të tillë përkujtimore për të bindur të pabindurit që historia e Çamërisë nuk është thjesht një çështje.
Unë do jem sërish mes jush bashkëpatriotët e mi. Do jem se aty kam kuptuar që fëmijë, se Qafa e Botës është thjesht një pikë ndarëse me vendlindjen e gjyshërve të mi; do jem aty për gjyshen time 85 vjeçare që dhe pse me rrudhat e moshes dhe dhimbjen e saj e kthyen në kufi për shkak të marrëveshjeve të mbrapshta mes dy shteteve për shkak të toponimeve; do jem aty për fëmijët e mi.
Historia, dhimbja e trashëguar nga të parët tanë duhet të njihet e respektohet nga brezat e këtë duhet ta bejmë të gjithë bashkë.
Më 22 qershor ne duhet të jemi të gjithë bashkë në Qafë Botë. Kjo ditë nuk është vetëm e komunitetit çam, është pjesë e historisë së popullit shqiptar ndaj çdokush që e ndien veten patriot mund të na bashkohet sikundër çdo vit .
Sot është koha për Çamerinë !
