Nga Gjergji Koja
Opozita prej rreth dy vitesh ndodhet në një krizë, e cila i dha efektet e saj edhe në zgjedhjet e 14 majit.
E ndarë, e fragmentarizuar në grupime, e përfshirë në përplasje e akuza, PD, me apo pa vulë, nuk po arrin të dalë nga vorbulla ku është futur prej shtatorit të 2021.
Ndaj Berishës ka një kërkesë te vazhdueshme nga deputetët që nuk i janë bashkuar për tu tërhequr, por deri më sot askush nuk thotë se si mund të realizohet bashkimi i fraksioneve të PD.
Mënyra se si artikulohet kërkesa e tyre duket qartë se ajo më shumë është si një kusht, se sa një mënyrë për të zgjidhur krizën në PD. Paralelisht me kërkesën që i bëhet Berishës për tu larguar, Lulzim Basha ka stisur një situatë, duke krijuar idenë për një rikthim në krye të PD së vulës, të cilën juridikisht e drejton, pasi dorëheqjen publike kurrë nuk e zyrtarizoi si një akt për ta pasqyruar edhe në regjistrin e partive.
Berisha ka një fuqi elektorale, të pamjaftueshme për të mundur Edi Ramën, por disa fish më të madhe se ajo që gëzon Lulzim Basha. Ky është çelësi që Berisha ka në dorë, të cilin ia kërkojnë “si dhuratë” në emër të bashkimit. Basha ka vulën, që po e shtrydh aq sa mundet, duke shpresuar që ajo do ti shërbejë në negociatat e mundshme me secilin nga fraksionet në PD.
Pra si Berisha ashtu edhe Basha do të tentojnë të marrim sa më shumë terren në një negociatë të mundshme mes grupimeve, apo personave të mandatuar.
Dhe nëse ky proces nis, Berisha është shumë më i favorizuar, kjo sepse ka një grupim më të konsoliduar, që vështirë të gjesh emra apo figura që mund ta rivalizojnë.
Në anën tjetër, Basha duket se ka parë rivalitet qoftë te emri i Gazmend Bardhit ashtu edhe te Jorida Tabaku, të konsideruar dy prej mbështetësve kryesorë të tij, por që prej kohësh kanë zgjedhur pozicionin e “të urtëve” në përplasjet në PD. Kjo u pa edhe në zgjedhjet e 14 majit ku si Tabaku ashtu edhe Bardhi, mbajtën qëndrime krejt të kundërta me Enkelejd Alibeajn, i autorizuar nga Basha për të drejtuar PD.
Berisha, me një eksperincë të gjatë negociatash, madje duke qenë aktor kryesor më zgjidhjen e krizave politike prej 1991, nuk e ka fare problem të mandatojë cilindo prej të tijëve, për tu ulur në bisedime me fraksionet. Berisha e ka të qartë se çfarë do të kërkojë, çfarë do të lëshojë, dhe në fund do të dalë i fituar.
Basha ka eksperiencën e një negociate me Edi Ramën në 2017, që e ktheu në një pazar, faturën e të cilit po e paguajnë prej vitesh çdo pjesë e opozitës.
Dhe në negociatat e mundshme, Basha duket se ka frikën se Bardhi apo Tabaku do të luajnë lojën e tyre, që do u garantojë vijimësi në politikë, pa kthyer kokën pas. Kjo ndoshta është edhe arsyeja pse prej ditësh flitet për një rikthim të mundshëm të Lulzim Bashës në krye të fraksionit që mban vulën e PD, ndërsa në anën tjetër, Sali Berisha ka shtuar dozat e deklaratave dhe përjashton çdo mundësi që ai të bëjë një hap pas. Madje Berisha ka deklaruar si vija të kuqe Bashën dhe Enkelejd Alibeajn, duke përjashtuar kështu çdo mundësi negociimi me ta.
Por në politikë “kurrë mos thuaj kurrë”, ndaj dhe Basha po bën lëvizjen e rradhës për ti treguar te vetëve se ai është aty, qoftë edhe si lojtar rezervë. Shpresa e tij më e madhe mbetet te presioni diplomatik që mund të ushtrohet ndaj palëve në negociata, çka në dukje mund të favorizojnë Bashën, edhe pse ky i fundit nuk shquhet si një politikan që mund ti bëjë llogaritë mirë.
Nga Gjergji Koja
Opozita prej rreth dy vitesh ndodhet në një krizë, e cila i dha efektet e saj edhe në zgjedhjet e 14 majit.
E ndarë, e fragmentarizuar në grupime, e përfshirë në përplasje e akuza, PD, me apo pa vulë, nuk po arrin të dalë nga vorbulla ku është futur prej shtatorit të 2021.
Ndaj Berishës ka një kërkesë te vazhdueshme nga deputetët që nuk i janë bashkuar për tu tërhequr, por deri më sot askush nuk thotë se si mund të realizohet bashkimi i fraksioneve të PD.
Mënyra se si artikulohet kërkesa e tyre duket qartë se ajo më shumë është si një kusht, se sa një mënyrë për të zgjidhur krizën në PD. Paralelisht me kërkesën që i bëhet Berishës për tu larguar, Lulzim Basha ka stisur një situatë, duke krijuar idenë për një rikthim në krye të PD së vulës, të cilën juridikisht e drejton, pasi dorëheqjen publike kurrë nuk e zyrtarizoi si një akt për ta pasqyruar edhe në regjistrin e partive.
Berisha ka një fuqi elektorale, të pamjaftueshme për të mundur Edi Ramën, por disa fish më të madhe se ajo që gëzon Lulzim Basha. Ky është çelësi që Berisha ka në dorë, të cilin ia kërkojnë “si dhuratë” në emër të bashkimit. Basha ka vulën, që po e shtrydh aq sa mundet, duke shpresuar që ajo do ti shërbejë në negociatat e mundshme me secilin nga fraksionet në PD.
Pra si Berisha ashtu edhe Basha do të tentojnë të marrim sa më shumë terren në një negociatë të mundshme mes grupimeve, apo personave të mandatuar.
Dhe nëse ky proces nis, Berisha është shumë më i favorizuar, kjo sepse ka një grupim më të konsoliduar, që vështirë të gjesh emra apo figura që mund ta rivalizojnë.
Në anën tjetër, Basha duket se ka parë rivalitet qoftë te emri i Gazmend Bardhit ashtu edhe te Jorida Tabaku, të konsideruar dy prej mbështetësve kryesorë të tij, por që prej kohësh kanë zgjedhur pozicionin e “të urtëve” në përplasjet në PD. Kjo u pa edhe në zgjedhjet e 14 majit ku si Tabaku ashtu edhe Bardhi, mbajtën qëndrime krejt të kundërta me Enkelejd Alibeajn, i autorizuar nga Basha për të drejtuar PD.
Berisha, me një eksperincë të gjatë negociatash, madje duke qenë aktor kryesor më zgjidhjen e krizave politike prej 1991, nuk e ka fare problem të mandatojë cilindo prej të tijëve, për tu ulur në bisedime me fraksionet. Berisha e ka të qartë se çfarë do të kërkojë, çfarë do të lëshojë, dhe në fund do të dalë i fituar.
Basha ka eksperiencën e një negociate me Edi Ramën në 2017, që e ktheu në një pazar, faturën e të cilit po e paguajnë prej vitesh çdo pjesë e opozitës.
Dhe në negociatat e mundshme, Basha duket se ka frikën se Bardhi apo Tabaku do të luajnë lojën e tyre, që do u garantojë vijimësi në politikë, pa kthyer kokën pas. Kjo ndoshta është edhe arsyeja pse prej ditësh flitet për një rikthim të mundshëm të Lulzim Bashës në krye të fraksionit që mban vulën e PD, ndërsa në anën tjetër, Sali Berisha ka shtuar dozat e deklaratave dhe përjashton çdo mundësi që ai të bëjë një hap pas. Madje Berisha ka deklaruar si vija të kuqe Bashën dhe Enkelejd Alibeajn, duke përjashtuar kështu çdo mundësi negociimi me ta.
Por në politikë “kurrë mos thuaj kurrë”, ndaj dhe Basha po bën lëvizjen e rradhës për ti treguar te vetëve se ai është aty, qoftë edhe si lojtar rezervë. Shpresa e tij më e madhe mbetet te presioni diplomatik që mund të ushtrohet ndaj palëve në negociata, çka në dukje mund të favorizojnë Bashën, edhe pse ky i fundit nuk shquhet si një politikan që mund ti bëjë llogaritë mirë.
