Nga Laert Mezani
Më ndodh shpesh që të mos di si t’u përgjigjem disa pyetjeve. Problemi më i madh qëndron në faktin se nuk janë ato pyetje, të cilave nuk ua di përgjigjen. Në fakt, “Nuk e di” është një përgjigje
Ç’tu bëj atyre pyetjeve si për shembull: “Nga je?!”.
Si, nga je? Ç’do me thënë, nga je? Janë njerëzit që e marrin të mirëqenë kuptimin e kësaj pyetje apo duhet unë të gërryej në ato kokë si “Casu Marzu”. Si mund t’i përgjigjesh kësaj pyetje pa më specifikuar kohën dhe hap “Casu Marzu”-ën. Dreqi ta hajë, kaq e vështirë është të mos vini njerëzit në hall? E ku ta di unë nga jam!
– “Jam qytetar i të njëjtit glob nga ku merr frymë dhe ti”, është përgjigjia më vjen… – “Po s’e kisha në këtë kuptim”, thotë pyetësi.
– “Jam nga Europa, kontinenti i lashtë”, është përgjigjia më vjen… – “Po s’e kisha në këtë kuptim”, vazhdon ai.
– “Jam nga Shqipëria, vendi i shqiponjave”, është përgjigjia më vjen… – “Po s’e kisha në këtë kuptim”.
– “Jam nga Vlora, qyteti i pavarësisë”, është përgjigjia më vjen… – “Po s’e kisha në këtë kuptim”.
– “Jam nga Çolja (saktësisht jam nga Kume, po kjo e fundit që është afër fare, njihet më pak) nga lagja e luftës”, është përgjigjia më vjen… – “Po s’e kisha në këtë kuptim”, mbytet pyetësi.
– “Jam i atij brezi që falë pozicionit ku jetoja dhe kohës, nuk e përfundova klasën e katërt”, është përgjigjia më vjen… – “Po s’e kisha në këtë kuptim”.
– “Jam nga Mezanejtë (është e zakontë që të moshuarit i cilësojnë njerëzit me fise në bazë të mbiemrit), është përgjigjia më vjen… – “Po s’e kisha në këtë kuptim”.
– “Jam nga ai brez që në gjimnaz më thonin “çami” (me dashuri, me shumë dashuri, ama “çami”) është përgjigjia më vjen… – “Po s’e kisha në këtë kuptim”, vazhdon pyetësi.
Epo jam çami nga Çolja e Vlorës, shqiptar i Europës nga globi, ku merr frymë dhe ti. Po ti nga je?
