Nga Arben Llalla
Qëllimi i çdo regjimi totalitar është dorëzimin i shumicës përmes mohimit të dijes dhe të shprehjes së fjalës së lirë. Në këtë kuadër, superioriteti mbetet pronë e një Elite që kontrollohet nga strukturat e diktaturës së djeshme dhe të asaj që po instalohet dalëngadalë sot. Masat e gjera duhet të jenë të privuara nga mjetet e shprehjes së fjalës së lirë dhe arsimimi të jetë rreptësisht i kontrolluar nga institucionet sterile shtetërore. Për këtë arsye çdo lëvizje progresive tradicionale shqiptare kishte kërkesën e saj kyçe për zhvillimin e arsimit, jo për të holla, por e drejta për lëvizjen e lirë të dijes.
Sot, jemi dëshmitarë që arsimi po degradon duke e ulur cilësinë e tij, teksa na ushqyen me injorancë dhe mediokritet. Shtresat e ulëta sociale shkollohen me modesti duke bërë të mundur që hendeku midis klasës shoqërore të lartë dhe të ulët të ketë një hapësirë ndarje të pakapshme. Për pasojë nëpër institucionet shtetërore punësohen militantë partiakë, të cilët i përkasin shtresës së ulët të shoqërisë dhe që mund të kontrollohen lehtësisht nga sistemi shtetëror.
Mbyllja e disa mediave të pavarura, izolimi total i organizatave joqeveritare, vëzhgimi rreptësisht i zërit të intelektualit të pavarur ka bërë që qytetarët të jetojnë në një demokraci të rrethuar. Qëllimi këtyre veprimeve nga ana e çdo qeverie diktatoriale është i qartë: Dobësia e të shprehurit të mendimit dhe varfëria e skajshme krijon qytetarin ideal të regjimit të ri diktatorial, ku ai, Lideri qëndron mbi të gjithë.
Ne, ende vazhdojnë të jetojmë në një vend të mjerueshëm, ku ëndërrojmë prej motesh anëtarësimin në BE, por pushtetarët tanë kanë zgjedhur rrugën e varfërimit të skajshëm të votuesve të tyre duke bërë që dita ditës të falimentojnë bizneset e vogla dhe të mesme. Jemi dëshmitarë të mbylljeve të qindra dyqaneve, të cilat kanë punuar prej vitesh me sukses. Ky fenomen ka bërë që qytetari të jetojë me ankth dhe frikë për të ardhmen, nëse do t’ia dalë të sigurojë të holla për jetesën e tij, për të paguar ujin, rrymën, qeranë dhe shkollimin e fëmijëve.
Shumica e nënpunësve shtetërorë punojnë duke marrë librezën e ndonjë partie në qeveri, duke nënshkruar një kontratë tre mujore deri një vjeçare, kjo bën që ai mos të ndihet i sigurtë për të ardhmen e vendit të tij të punës.
Shqipëria është një shtet që nuk eksporton prodhimet e saj si para disa viteve, ka rënie në shitjen e prodhimeve vendase në tregun e brendshëm dhe të jashtëm. Viteve të fundit buxheti shtetëror po mbahet me kreditë e huaja, gjobat që vilen ndaj sipërmarrjeve dhe qytetarëve. Këto nuk janë sinjale të mira për ekonominë e brishtë të Shqipërisë, e cila mbahet në përgjithësi me eurot që sjellin mërgimtarët ekonomikë dhe kontrabanda e drogës, cannabis-i.
Prej shumë vitesh në vendin tonë po instalohet një farë “kapitalizmi kinez”, i ngjashëm me sistemin e komunizmit që kemi jetuar deri në vitin 1990. Të dy këto sisteme në Shqipëri janë themeluar nga të njëjtët njerëz, fëmijët apo nipat e tyre për të arritur të njëjtat qëllime. Në komunizëm shteti e kthente pronën private në asgjë, ndërsa “kapitalizmi” i sotëm i ndërtuar po nga familjet ish-komuniste e merr pronën private nëpërmjet kurtheve të bankave.
Në përfundim, rezultatet janë të njëjta në të dyja sistemet, varfërimi i qytetarëve deri në pikën e fundit. Pra, kthimi i popullsisë në proletarë, domethënë njerëz pa pronë. Kam drojë se po kërcënohemi për t’u kthyer në një botë feudale, në të cilën gjithçka do t’i takojë një njeriu të fuqishëm dhe bashkëpunëtorëve të tij të ngushtë, ndërsa populli do të jetë bujkrobi i tyre modern.
Pyetja është, nëse ka rrugëzgjidhje për të ndalur këto veprime të qeverisë së keqe? Zgjidhja mund të gjendet vetëm duke e dënuar mëkatarin politik PS dhe PD që na ka çuar në rrënim totalitar me anë të votës demokratike në zgjedhjet e ardhshme duke votuar të tjera forca politike, të cilat mund të bëhen ruajtëse të ekulibrit jetësor të qytetarit të thjeshtë…
