Nga Përparim Kabo
Jam në krahun tuaj Robert Ndrenika…
Të pash e të dëgjova Robert Ndrenika…ai laku erdhi edhe në grykën time jo si buka e muguar por si shpirti që po mbytet…Popujt e vegjël mund të mbahen nga identiteti, nga kontributet dhe ne shqiptarët në artin teatror e kemi të madhë e të shquar atë çfarë kemi bërë…Është për këtë arsye që kryeveprat e Shekspirit u përkthyhen herët nga Fan Nolin në vendin tonë dhe u vunë në skenë qysh në gjysmën e dytë të shekullit të kaluar. Sot e prej gati pesë viteve kemi një kryeministër artist-piktor që deklaron se e ka mësuar retorikën te Noli dhe Konica…Por ja i dashur Robert që kur vihet një kryevepër e Shekspirit nga ku mësoi edhe Noli fjalën e gdhendur, kryeministri nuk vjenë në Teatër. Nuk e pa “Zbutjen e Kryeneçes,” megjithëse ajo pjesë shkoi edhe në Kinë në një festival. Ai nuk e pa as “Tre Motrat” e Çehovit megjithëse ishte një nga vëniet me të bukura çehoviane, nuk e pa Ecuus të Peter Shafer megjithëse ajo u vu në skenë nga regjizori i shquar Dino Mustafiç, nuk pa as “Opera për tre Grosh” të Vaclaf Havelit…sepse nuk e di përse….Nuk erdhi në Butrint të shikonte shfaqjen unikale të Teatrit Kombëtar të Pekinit me Ricardin e Tretë, të Shekspirit …
Atëhere unë pyes, Ju zoti Kryeministër si e keni marrdhënien me teatrin…Ju ia kani mbyllur derën vetes jo teatrit! Ai si në çdo kohë dhe në çdo sistem nuk ka nevojë për qeveritarin i cili ka frikë nga teatri, nga skena, nga njeriu i gjallë në skenë. Sot Ju flisni për reformën në drejtësi dhe Vetingun…por kur para disa viteve këmbanat ranë në Teatrin Kombëtar me pjesën “Korbi i Bardhë” të Mjeshtrit Mihal Luarasi ju nuk erdhët, madje ju nuk erdhët edhe kur ai vdiq…kishit punë me sa duket, ai që solli në vitin e largët 1956 Intrig e Dashuri të Shilerit…iku me nderin e kontributit në Teatër…Vendi po zbrazet Robert, po ikin aktorë të shquar, një nga talentet tona që ndriste në skenë ndejti bi 10 vjetë pa kontratë dhe iku…po ikin mjekët Robert se para pesë vitesh i futën me demek në konkurs, poi kin inxhinierët IT, infermierët dhe gjeneratat e reja…Zbrazja e atdheut është tragjedia që po luhet…Dhe ne mbjellim lule, lexojmë me projekt në park romane dhe marrim fonde, bëjmë sikur vrasim mushkonjat me fond japonez dhe fusim paratë në xhep, marrin të gjitha projektet në shoqërinë civile gratë e qeveritarëve ndërsa arti ka mbetur jetim, madje i vobekt…Mos e prekni Teatrin Kombëtar…more prishës. Po ajo godinë nuk është në gjendje, ndaj konservoheni dhe ktheheni në muzeum, si kudo…
Nxirri veshjet e pjesëve nga kthina e garderobës dhe demostrohini në muzeumin Teatër…Rinovoheni skenën dhe rregolloni mikroklimën…Në oborrin e saj ndërtoheni një godinë të lartë teatri me disa kate, ku të ketë sallë qëndrore dhe dytësore më të vogla si dhe atelie për të punuar…Hyrja të jetë nga pedonalja…Nëse ndërton Bunker art, 1 e 2, e se dimë se deri ku do shkohet…Ndërto teatër, sepse Lucrecia Borxhia që u vu në Teatrin Kombëtar me rregji të Eric Vigne shkoi në festivaline Bretagnes një festival i nivelit të parë…pra teatri ynë është në Europë, politika, ajo nuk është dhe nuk mund të shkojë dot në Europë…Vetëm kur ju të frekuentoni teatrin mund që kthesa të nisi…Me shfaqjet massive të populizmit nga ai live deri te ai dixhital…nuk shkohet asgjekundi…Edhe diçka Robert Ndrenika.
Pash mbrëmë pas intervistës suaj edhe një teatër njerëzor. Një grua plakë në Tarabosh që jetonte në gazeb si tha dikush që i shpuri ushqime…Dhe ajo grua që nuk dihet se kur kishte vënë për herë të fundit sapun në trupin e saj, por me shumë ndjeshmëri ajo tha ju faleminers… Populli ynë nuk e meriton poshtërimin, fajtorë më shumë për këtë janë ata që heshtin…Ju e dhatë shëmbullin Robert Ndrenika…unë jam në krahun tuaj!.
