Nga Ilir Levonja
Në një treg të madh, një arkë me ullinj se si të duket. Dhe normalisht lind pyetja, se kush i blen e i përgatit. Këtu në tropik ulliri as kultivohet. E gjen kudo gati, në gjithfarësoj mënyrash si edhe është e ditës. Madje nga të katër anët e Mesdheut, nga Kalifornia gjithashtu. Po të freskët nga pema nuk kisha hasur.
Megjithatë sot arritjet e frutikulturës në raport me kushtet e nevojshme klimaterike për rritjen dhe prodhimin kanë avancuar shumë. Hibritet e sojeve të ndryshëm janë realitet. Gjithsesi m’u kujtua një shprehje e vjetër e nënave tona kur donin të zbrazeshin nga ndonjë pakënaqesi e ditës, me hallet e tyre, kur thoshin, hoqa të zit’ e ullirit.
Shprehje që sot pak ia dinë kuptimin, me përjashtim të atyre familjeve që e duan, e kultivojnë dhe e kanë traditë ullirin. Menjëherë u kujtohen mbledhja, kanistrat, kopanet…, qypat. Deri tek e fundit pëllemba mbi vajin e ngrohtë në kazan për ta ndarë nga llumi.
