Nga Alketa Ipeku
Jam kurioze të di se cili do jetë kushti i radhës nga fqinjet tanë ndaj qeverisë shqiptare. Nuk di ku e gjejnë guximin të vënë kushte për të fshirë me një gomë lapsi emrin e një krahine të tërë nga harta e tekstet shkollore.
Çamëria nuk është thjesht një emer rastësor, o ti, ministër i komshiut. “Jep urdhra në pullazin e shtëpisë tande” (citim filmi). Ti ke të drejte, ta ka dhënë lirinë me pash siç duket adashi yt shqiptar. Çamëria të tremb edhe pas kaq vitesh. Të tremb toka çame dhe gjaku i etërve e bijve të saj të masakruar që nuk u treten eshtrat nga pabesia juaj. Të tremb lashtësia, historia, kultura e saj. Të trembin gjyshërit që kanë amanetin e të parëve për të shkuar e parë nga afër gurët e shtëpive gërmadhë qe ti s’guxon t’i prekësh. Të tremb çdo gjë që lidhet me emrin “çam”, por historia nuk fshihet.
Pastro ndërgjegjen tënde i dashur fqinj, se ne tonën e kemi qelibar. S’i kemi borxh askujt. Dhe pse vitet ikin e koha kalon, ti s’mund të bësh një tjetër genocid, kësaj here në letër. Ti je mësuar , komshi i dashur, të fshish, të marrësh atë që të pëlqen më shumë, se je më i madh në numër e kërkon të vesh veto, se Europa nënë nuk i ka parë njësoj bijtë e saj, por ca i ka parë me synë e njerkës e ne patëm fatin e keq t’i takonim kësaj te fundit.
Jo, i dashur fqinji im, mund t’i vesh kushte qeverisë së vendit tim, po asnjë çami. Amanetin nuk e tret as dheu, ndaj sot ti duhet të kuptosh diçka: Për sa kohë të jetë dhe trashëgimtari i vetëm çam në tokë, Çamëria do të ekzistojë e jo vetëm në hartë, se atë mund ta fshish, por ta harrosh se mund ta shkulësh atë nga shpirti dhe zemra ime, patriotëve të mij dhe historia e popullit shqiptar.
