Nga Arben Manaj
Kur lexova raportin e fundit të OSBE-ODHIR-it, nuk pata asnjë ndjenjë triumfalizmi personal, sepse në atë botë jo të largët, pra, para zgjedhjeve, kam fshikulluar publikisht OSBE për qëndrimin e saj atipik dhe ademokratik, duke lejuar zgjedhje të turpshme, siç bënte Enver Hoxha, i cili do s’përdridhej në varr për faktin që nuk e kishte ftuar që kur ishte gjallë OSBE-në, që të monitoronte zgjedhjet e tij të qeta.
Nuk u ndjeva i tillë, edhe pse publikisht në median sociale, kam deklaruar se “edhe pse jam në Shqipëri, nuk do të votoj në zgjedhje farse, pasi kam jetuar çerek-shekulli në Perëndim dhe ora ime tregon 2019 dhe jo 1979”.
Nuk dua të merrem fare me të gjeturat e raportit, pasi OSBE në qendër në Vjenë a kudoqofshin, ka ende njerëz që dinë t’i thërrasin mendjes dhe në thellësi të shpirtit janë demokratë dhe nuk janë grykës, sepse u del rroga.
Ajo që më shqetësonte që në prag të fushatës, ishte habia e pashpjegueshme, pavarësisht nga qëllimi i “ndëshkueshmërisë së precedentit të rrezikshëm”, siç u justifikua, mosmarrja pjesë e opozitës në zgjedhje.
OSBE-ja, si organizatë që ka relevancë funksionimi vetëm në shtete me demokraci të brishtë që nuk dinë të bëjnë siç duhet zgjedhje, ose jo perfekte, ka dështuar masivisht në rastin e Shqipërisë, siç e vërteton vetë raporti i tyre.
Ka dështuar me miopinë e saj jo fiziologjike, në rastin më të zbutur dhe protagonizmin e anëshmërinë e pafalshme me një palë në zgjedhje.
Tashmë, publiku shqiptar është në dijeni të qëndrimeve të ambasadorit të kësaj organizate në Tiranë, i cili sillej, siç nuk guxon me siguri as me familjen e vet në Gjermani, nëse ka.
Raportet e tij në qendër me siguri janë të regjistruara dhe lipset që kjo organizatë t’i analizojë për dështimin dhe tolerimin e asaj që po ndodhte gjatë fushatës, që do duhet t’i kishte parashikuar se ç’mund të ndodhte, siç edhe ndodhi, e që tashmë janë pjesë e raportit.
Çdo vlerësim që ajo ka bërë për shumë hapa dhe veprime apo mosveprime të autoriteteve përgjegjëse të zgjedhjeve në vend dhe sesi po shkonin zgjedhjet, do duhet të kishin shërbyer si kambana alarmi të një farse, të cilën sigurisht e kanë toleruar me vetëdije.
Nuk besoj se selia e OSBE-së në Tiranë të jetë aq naïve, aq e paaftë në kryerjen e detyrës, sepse kjo do të ishte një arsye më shumë, për padobinë dhe irelevancën e tyre, të mëtutjeshme në Shqipëri, për të cilën paguhen, apo siç e cilësojnë anglezët “not fit for purpose”.
Korrigjimi a rekomandimi mes rekomandimesh bajate dhe të ripërsëritura ndër dekada, që bën zakonisht OSBE-ja, do ishte shkundja dhe riformatimi i stafit të OSBE-së në Tiranë, që nga Mr. “Shame on You”, e deri tëk gjithë zinxhiri i dobët, që lidh Tiranën me Vjenën.
Ironia e fatit e bën akoma më të vështirë, nëse këtë organizatë do e drejtojë sipas radhës dhe më pak për shkak të meritës dhe ekspertizës, Shqipëria, e aq më tepër, nëse përfaqësuesi i saj vjen nga radhet e qeverisë fajtore për këtë shëmti elektorale, si zgjedhjet e 30 qershorit.
Nuk po them atë që dihet se poqese nuk ka vende problematike si Shqipëria me zgjedhjet, kjo organizatë dhe zyrtarët e tyre, nuk do ishin në marrëdhënie pune dhe të paguheshin majmërisht për të shmangur sa më shumë raporte të tilla autogol.
Të gjithë ata ndërkombëtarë, përfshi edhe amerikanët e Trumpit, që çertifikuan zgjedhjet, që i deçertifikoj ky raport autogol, i kanë lënë shqiptarët në baltë dhe ranë poshtë nivelit të tyre të konceptimit të demokracisë, pasi i bojkotuan masivisht zgjedhjet alla-komuniste të 2019-ës.
Të paktën, le të bëjnë edhe ata një mea culpa, nëse do duan të mbeten sërish në zemrat e shqiptarëve si fanarë të demokracisë dhe jo “korrektor”, qoftë edhe kufijsh për PR presidencial a elektoral.
Shqiptarët, tashmë e dinë se çfarë do thotë në anglisht: “Shame on you!”, dhe nuk përtojnë ta shqiptojnë, kur e ndjejnë se duhet thënë, për këdo.
