Nga Alba Haruni
Ekzaltimi për mundësinë e Koncertit të Vjenës në Tiranë, na mbeteti në fyt pa qenë e nevojshme ta përgënjeshtronin mediat e pavarura. Të “ngec në fyt” them, pasi fatkeqësisht e dimë gjendjen mjerane të sallave tona koncertale. Sinqerisht, do të doja me gjithë zemër të bëhej e mundur zhvillimi i ndonjë kompionati europian në disiplina të ndryshme sportive, por fatkeqësisht dhe ky mendim “të ngec në fyt”, pasi asnjë infrastrukturë sportive nuk është e atij niveli. Pa dashur të shpreh dëshirat e të apasionuarve pas garave me makina se… dhe atyre do jua ngec në fyt, sepse pista të tilla garash nuk besoj se do i kemi as në ëndërimet e tyre afatgjata.
E mes këtyre ëndërimeve apo dëshirave të mira, vjen papritur dhe një dëshirë e udhëheqësit demokrat, Lulzim Basha, për “numërimin elektronik” të votave.
E cili qorr nuk do sy?
Jo se nuk e dinim që ekzistonte një model i tillë numërimi. Jo se nuk i dimë të mirat dhe lehtësirat e tij, por më vjen në mendje një shprehje nga filmat tanë “eh sikur të kishim ca qereste”.
Po Luli, po! Qereste të them!
– Ç’i do qerestetë do më thuash?
– Po ti, ç’e do numërimin elektronik, kur nuk ke infrastrukturë zgjedhore për këtë lloj numërimi? Pse nuk e pe të udhës sa ishe vetë në pushtet? Sa do jetë kostoja e pajisjeve? Cilët do jenë të trajnuarit?
E sa pyetje të tjera mund të rreshtoja, por unë nuk kam kohë të merrem me ato që ëndërron ti Luli natën e na i servir ditën.
Që ta dish, jam pro numërimit elektronik, i cili pas një investimi dhe trajnimi fillestar serioz, do të ulte koston e shpenzimeve elektorale dhe sigurisht do jepte një rezultat në kohë reale të shprehjes dhe vullnetit të votës popullore. Jam vërtetë e qartë për dobitë e këtij procesi, por jo në këto momente dhe jo në kaq pak kohë të mbetur për zgjedhjet.
Edhe ti Luli e di mirë këtë gjë, por je mësuar të “tymnosh”, kur të rrëshket situata nga dora.
S’ke ç’bën Lul; akull, ngricë, të ka rrëshkitur.
