Nga Ilir Seci
Me 30 Dhétuer 1940, mbylli sytë dhe shkoi me vdekë pak, At Gjergj Fishta, Poeti ynë Kombëtar. Shkoi me vdekë vetëm pak, sepse per At Fishten nuk ka mordje. Poeti i Kombit tonë la mbrapa pavdeksinë! Ai asht i perjetshëm per aq kohë sa ka me rrnúe gjuha shqype që u pasunue edhe má prej pendës se Aedit Shqiptar. Motèt dhe stinat shkojnë e vijnë po Homeri shqiptar rrnon, rrnon për aq kohë sa ka me i kenë e lehtë mbi vorr ledina :
“Lehtë u kjoftë mbi vorr ledina, but u kjofshin moti e stina, ak’lli, bora e serotina: e der’ t’ këndojë n’mal ndo’ i Zanë, e der’ t’ ketë n’ detë ujë e ranë, der’ sa t’shndërisin diellë e hanë, ata kurr mos u harrojshin, n’kangë e n’valle por u këndojshin. E njaj gjak, qi kanë dikue, ban, o Zot, qi t’jesë tue velue për m’ia xe zemrën Shqiptarit, për kah vendi e gjuha e t’Parit!”…
…Dekën e tij nuk e kanë në dorë njerëzit, të cilët provuen me e vdekë, por kurrë s’mujtën! Çka nuk provuen me e ba te vdekshëm! Argatët e shkjaut të zi ja morën eshtnat dhe ja hodhën në lumin e Kirit! Harruen se ashtu e nderuen má shumë! E hodhën në ujnat e kthjellt ate Kirit që rrjedh prej Dukagjini, Kiri ja la ndorè Drinit të bashkuem që asht arteria kryesore e Kombit shqiptar, Drini me Bunën e mueren mbasandej në besë dhe ja përcuellen ato eshtna Detit të Adriès… Pa e ditë komunistat i banë një rivarrim plot domethanie, sepse edhe eshtnat e Aedit tonë Kombtar vojtën në ujnat e Mesdheut e mbarë oqeaneve botnore njashtu si edhe vepra e At Fishtës vojti ndër vlerat universale botnore! …E shanë, e sulmuen përplot 47 vjet me rradhë. Lakenjtë e regjimit komunist, duke shkumëzue si langoj të tërbuem, plot jargë servilizmi lehën tanë kohën kundër Fishtës, por má kot! Megjithë zellin e tepruem të shërbëtorëve, megjithë vnerin prej maniakësh që vollën, asnjë dam nuk ja banë At Fishtës, sepse At Fishta asht si ato majat e nalta të Bjeshkeve të Namuna, ku bora nxén borën… Bora asht gjithëhera e bardhë atje nalt e balta që hidhet s’mbrrin kurrë atje! Përkundrazi balta asht tue u kthye mbrapsht e po u bjen në fytyrat e tyne lakejve baltëhedhës. Në të tana ftyrat që kanë…, se ata kanë shume ftyra! Langojtë e regjimit komunist lehën për hesap të të zotëve të tyne deri sa u ngjirën zani, Fishta tanaherat ishte atje nalt, atje ku ata kurrë s’mund mbrrijshin… Atje nalt, Maje Bjeshkësh, ku bora e lavdisë nxente borën e lavdisë! E shanë pa ju pasë gja borxh, për së dekuni e sulmuen si maniakë nekrofilë, por marrèn e korinë e mbajnë për veti, edhe sot, kur dalin e skuthshëm japin intervista duke thanë “se janë pendue për çka kanë sha!”… Për veti e kanë! Poetit gja si banë, as atëhere, kur e shanë e as tash, kur u “penduen”. Kur e shanë ishin langoj zinxhirësh, sot janë langoj të zgjidhun… …Atje nalt prej Parrizi Poeti me lirën arbnore prapë këndon:
Çohi të dekun
E n’kjoftë se lypet prej s’hyjnueshmes Mni, Qi flije t’bahet ndo’i shqyptar m’therore, Qe, mue tek m’kini, merrni e m’bani fli Për shqyptari, me shue çdo mni mizore. – Oh! edhe pa mue Shqypnija kjoftë e rroftë, E nami i sajë përjetë u trashigoftë! Po: Rrnoftë Shqypnija! E porsi krypa n’Dri E porsi krandja e that n’nji flakada, U shoftë me arë, me farë me mal e vrri Kushdo shqyptar, qi s’brohoritë me za, Kushdo shqyptar, qi s’brohoritë me uzdajë: Oh! Rrnoftë Shqypnija! Rrnoftë Flamuri i sajë! “…
…Sot, 76 vjet ma parë shkoi me vdekë pak Poeti ynë Kombëtar…
