Nga Enkel Demi
Kur dikur fëmijët grindeshin për lojën me top, humbësi kërcënonte: “Do i them vëllait, keni për ta parë!”. Vëllai i madh në vegjëlinë tonë ka qenë një “armë”, të cilën e gëzonin pamasë ata që e kishin. Qëllonte që vëllai, ndonjë zdap, vinte dhe i merrte çerrat me shkelma duke vënë në vend nderin e të voglit, të cilin e zhdëpte për qejf në shtëpi.
Pak a shumë kjo ishte ndjesia e gazetarëve të “Kathimirini” në Tiranë. Stavros Tzimas nuk do e bënte dot hetimin e tij, nëse në Tiranë nuk do të kryenin intervista me dije dhe pa dije gazetarë të Shqipërisë, të cilët punojnë në televizione kombëtarë dhe Ministrinë e Mbrojtjes. Janë të dallueshëm, sepse vuajnë nga kompleksi i vëllait të madh. Ata kanë bërë një zbulim që pas PDIU-së, të cilën e konsiderojnë parti të çamëve qëndron Erdogani. Për këtë u mjafton një fjali e tymtë e Sali Berishës në Kuvend, e cila kishte të bënte me marrëveshjen e detit dhe jo me qënësinë e një partie politike.
Në fakt, duhet të pranojmë që këto kohë PDIU po korr sukses të madh në vendin fqinj, Greqi. Çështja Çame është tashmë në qendër të vëmendjes së shtypit të atjeshëm, gjë që nuk ndodhte prej 72 vjetësh. Ani, se ata thonë që Çështja Çame nuk ekziston, fakti që merren me kaq zell rrëfen krejt të kundërtën. Përse duhet të marrosen kolegët e vendit fqinj të shkruajnë për një çështje të paqenë? Fakti që shkruajnë, qoftë për mosekzistencën e saj forcon themelet e Çështjes Çame. Në këtë këndvështrim gazetarët e Shqipërisë që punojnë për shtypin e Greqisë kanë një meritë të veçantë dhe të lavdërueshme, sepse brenda lajmeve të rreme, manipulimit me gjysma fjalish po lartësojnë Çështjen Çame në mes të Athinës, ndaj kontributi i tyre patriotik është për t’u çmuar.
Falë këtyre shkrimeve kaq sensibilizuese kolegët e tjerë si puna ime po përdorim si kurrë më parë google translate, në mënyrë që të përcjellin edhe në Shqipëri këto visare të rralla. Fjala vjen, e fundit ishte që Erdogani pas grushtit veror të shtetit ka nisur punë shef organizimi në selinë e PDIU-së në Tiranë.
Në fakt, jetojmë në rajonin më konspirativ të botës. Në Ballkan çdo zhvillim perceptohet si lëvizje konspirative, thua se “Varrezat e Pragës” Umberto Eco i ka shkruar për ne.
Ja sa bukur lidhen ngjarjet; në të njëjtën kohë, kur Komisioneri Hahn kërkon futjen në agjendën e bisedimeve Athinë-Tiranë të Çështjes Çame, Ankaraja kërkon të rishohë marrëveshjen e fillimit të shekullit XX për ishujt e Egjeut. Dy gazetarët e “Kathimirini” e kuptojnë që Çështja Çame=PDIU dhe Ankaraja=Erdogan. Përfundimi? Pas PDIU gjendet Erdogani. E thënë kështu historia, duket sikur nuk fut ujë. Edhe prej eksperiencës që Omonia, PBDNJ është financuar nga grekët, e kundërta e tyre duhet mbështetur nga armiqtë e Greqisë, pra turqit. Vetëm në një pikë mund të çalojë pak historia po t’i hymë një fije më thellë; na del offside Johannes Hahn. Sepse ky i bie të mbështesë Çështjen Çame, pra PDIU, pra Erdoganin që rri pas. Por, Erdogan është në sherr me Bashkimin Europian, pra edhe me Johannes Hahn. Rebusit i duhet një zgjidhje. Ka gjasa që ky të jetë dhe shkrimi i radhës i “Kathimirini”, punuar nga djemtë tanë patriotë.
