“Ishte një mbrëmje normale në shkurt të vitit 2014, kur përjetova një ndjesi, si një tundje sizmike. Kjo ndjesi nuk shkundi botën e dikujt tjetër, por kjo sigurisht që ndryshoi jetën time dhe të familjes sime, ndoshta përgjithmonë. Isha me gruan time në shtëpinë tonë në Nottingham pas një dite të zakonshme pune të lodhshme, të dy mësues, unë në një shkollë speciale për nxënësit me autizëm; Kerry në një shkollë fillore, pasi fikëm dritën në dhomën e gjumit, një llambë rrinte ndezur në mendjen time. Ideja që më lindi na çoi drejt një vendimi radikal që na la pa strehë dhe pa punë, dhe dy vajzat tona, Amy, tani 12, dhe Ella, tani 10, u larguan nga sistemi formal i arsimit.
Në atë kohë, ne ndiheshim si të bllokuar në një çark: duke punuar shumë dhe fort dhe duke mos kaluar kohë të mjaftueshme së bashku si një familje. Pavarësisht se mundoheshim që të kishim disa fundjava argëtuese, përsëri nuk na dilnin shpesh llogaritë e një jetë të kushtueshme siç e kërkon shekulli 21.
Atëherë u ktheva nga gruaja ime dhe i thashë; po sikur të heqim dorë nga gjithçka për një vit? Të marrim një pushim nga puna jonë si mësues dhe vajzat nga shkolla?
Të shpenzojmë më shumë kohë të gjithë bashkë? Të bëjmë aventura?
Tani jemi në vitin e dytë të aventurës tonë dhe pasi shëtitëm vende të bukura të Anglisë e Irlandës kemi plan të zbulojmë Spanjën, Francën, Skocinë dhe vendet Skandinave.
Shumë na pyesin se si ne mund të përballojmë për të jetuar kështu. Përgjigja e shkurtër është: “Ne nuk mundemi!” Kemi shitur shtëpinë tonë dhe përdorur kapitalin tonë ( 20,000 mijë paund) për të financuar aventurat tona. Ne kemi sakrifikuar sigurinë e një jete me komoditete, kjo dhemb financiarisht, por ne jemi duke investuar në asetin më të çmuar për vete dhe fëmijët tanë, duke shpenzuar një kohë cilësore dhe të gjatë me to. Ne jemi duke jetuar … dhe jemi të lumtur, shumë të lumtur.”
Kjo ishte historia e Tim Meek publikuar nga The Guardian. /27.al
