Washington Post ka publikuar një artikull, bazuar në “analiza të thelluara” dhe intervista me disa burime, ku zbulohen të gjitha veprimet në prapaskenë para fillimit të luftës në Ukrainë. Gazetarët e prestigjiozes amerikane biseduan me rreth 30 zyrtarë të lartë amerikanë, ukrainas, evropianë dhe të NATO-s dhe rindërtuan zhvillimin e ngjarjeve që i paraprinë pushtimit të Ukrainës. Këto të dhëna shpjegojnë sjelljen e të gjithë lojtarëve kryesorë, ku është veçanërisht interesante sjellja e presidentit ukrainas Volodymyr Zelensky, i cili, shumë besojnë se nuk ishte gati për atë që po përgatiste Putin për të.
“Sergey, më thuaj sinqerisht, çfarë po merr në të vërtetë? A është e gjitha kjo për shkak të shqetësimit të vazhdueshëm të Rusisë për sigurinë dhe frikës nga NATO? Apo është e gjitha për shkak të besimit pothuajse teologjik të Putinit se Ukraina ka qenë gjithmonë një pjesë integrale e Rusisë nënë?”
Kështu, më 21 janar 2022, në një bisedë ballë për ballë, Sekretari Amerikan i Shtetit Anthony Blinken u përpoq të zbulonte synimet reale të Rusisë nga Ministri i Punëve të Jashtme të Federatës Ruse, Sergej Lavrov.
Kremlinit zyrtar, kjo është e kuptueshme, sepse Putini dhe njerëzit e tij e konsiderojnë përkatësinë e Ukrainës në Rusi si një çështje shumë serioze me të cilën nuk duhet bërë shaka.
Se sa e vërtetë është kjo, dëshmon biseda konfidenciale që ministri britanik i Mbrojtjes Ben Wallace pati me kolegun e tij rus Sergei Shoigu dhjetë ditë më parë. Kur Wallace e paralajmëroi atë se rusët do të hasnin në rezistencë të ashpër nga ukrainasit, Shoigu u përgjigj: “Nëna ime është ukrainase. Kjo është e gjitha pjesë e të njëjtit vend. Ne nuk kemi plane për të pushtuar Ukrainën.”
Volodymyr Zelensky
Kur zhvilloi një bisedë të fshehtë me Sekretarin e Shtetit të SHBA-së në Glasgow në nëntor 2021, presidenti ukrainas ishte i bindur se ndërtimi i ushtrisë ruse në kufirin e vendit të tij ishte vetëm presion politik dhe psikologjik që synonte të shkaktonte panik dhe të minonte. ekonomia e Ukrainës.
“Mund të më thuash një milion herë se po vjen një pushtim. Mirë, ndoshta do të ketë një pushtim. Në atë rast, do të na japësh aeroplanë dhe mbrojtje kundërajrore?” Zelensky e pyeti Blinken.
“Por ju nuk jeni anëtar i NATO-s”, u përgjigj Blinken.
“Mirë, por për çfarë po flasim?” pyeti Zelensky.
Më pak se dy javë më vonë, ministri i Jashtëm ukrainas Dmytro Kuleba ishte në Uashington me bashkëpunëtorët e tij, ku zyrtarë të lartë amerikanë i thanë menjëherë: “Djema, filloni të hapni llogore. Jeni para një sulmi në shkallë të gjerë dhe duhet të përgatiteni.” Duke kujtuar këtë episod, Kuleba tha më vonë se stabiliteti ekonomik i vendit ishte vendimtar për elitën politike ukrainase. “Krijimi i panikut është metoda ruse. Imagjinoni që tre ose katër muaj para pushtimit Ukraina ishte kapur nga paniku. Në atë rast, ne nuk do të mund t’i rezistonim pushtimit.”
Një pikë kthese e rëndësishme në kokën e presidentit ukrainas Zelenskyi ndodhi më 12 janar 2022, kur kreu i shërbimit të inteligjencës amerikane CIA William Burns i zbuloi atij në një bisedë konfidenciale informacionin kryesor të inteligjencës rreth planit të luftës ruse. Hapi i parë i planit ishte kapja e aeroportit Hostomel në periferi të Kievit, i cili supozohej të shërbente si një urë për transferimin e forcave ruse për të pushtuar kryeqytetin e Ukrainës.
Edhe pse i shqetësuar për sigurinë e familjes së tij, Zelensky hodhi poshtë propozimin e Burns për të zhvendosur qeverinë ukrainase nga Kievi në perëndim të vendit apo edhe në Poloni, pasi ai e pa atë si një prelud të kaosit dhe humbjes. Ai tha të njëjtën gjë shtatë ditë më vonë, kur Blinken erdhi për ta bindur atë të largohej nga Kievi.
Ky vendim i presidentit ukrainas u ndikua edhe nga një inteligjencë më pak e njohur. Domethënë, nën ambientet e qeverisë ukrainase ekziston një kompleks i madh bunkerësh sovjetikë që janë ndërtuar për t’i bërë ballë edhe një sulmi bërthamor. Prandaj, Zelensky ishte relativisht i sigurt dhe mund të menaxhonte mbrojtjen e vendit nga pushtimi i Putinit, i cili kishte një qëllim strategjik të gjerë, nga kryeqyteti.
Emmanuel Macron
Katër ditë para fillimit të pushtimit rus, presidenti francez telefonoi Putinin me telefon dhe propozoi një takim me presidentin amerikan Biden në Gjenevë.
“Do të ia vlente të mendohej”, u përgjigj Putin.
“Për të qenë plotësisht i sinqertë me ju, unë thjesht shkova për të luajtur hokej, por ju siguroj se do të flas me këshilltarët e mi”, tha Putin, duke përfunduar me një përshëndetje të sjellshme në frëngjisht.
Pas kësaj bisede telefonike, një buzëqeshje fitimtare u shfaq në fytyrën e Macron, ndërsa këshilltari i tij filloi të kërcente nga lumturia.
Të dy ishin të bindur se kjo bisedë telefonike shpëtoi paqen evropiane.
Dushi i ftohtë për Perëndimin
Por një dush i ftohtë pasoi të nesërmen kur Putini, në një fjalim televiziv për publikun, njohu zyrtarisht dy republikat rebele pro-ruse në Ukrainë – Lugansk dhe Donetsk – që do të thoshte se lufta po vinte. Ky episod tregon se si elita politike franceze, në përpjekje për të kundërshtuar supremacinë e Amerikës në Evropë dhe për të forcuar prestigjin e saj politik, doli të ishte shumë naive.
Naivët dhe gjermanët
Gjermania bëri të njëjtën gjë për arsyet e veta, prandaj shefi i saj i inteligjencës Bruno Kahl tha në Kiev se Putin nuk kishte marrë vendimin përfundimtar për pushtimin. Në fund, si Macron, ai doli të ishte i paaftë dhe qesharak sepse iku në Poloni nga Kievi në ditën e fillimit të pushtimit rus. Në përgjithësi, dy vendet kryesore evropiane ishin të bindura se asgjë nuk do të vinte nga pushtimi, sepse ata besonin në racionalitetin politik të Putinit./ REL/
