Nënkryetari i Bashkisë, Arbjan Mazniku rrëfen Tiranën e afërt që nga kolektorët, kanalizimet, unaza e vogël, autobuzët dhe Sheshi kryesor i kryeqytetit,
Tirana e emergjencës apo emergjencat e Tiranës?! Mes dilemave të ditëve të fundit dhe ato të përhershme të një kryeqyteti që rritet furishëm, ditët e fundit bashkia u detyruar të merret me emergjencën. Çfarë ndodhi, çfarë mund të ndodh në ditët e ardhshme, çfarë mund të shmangej, çfarë do të ndryshojë në Tiranën e 2016 para syve dhe poshtë këmbëve tona, si do të jetë qendra e kryeqëndrës së vendit, a do të kthehet “lavdia” e sheshit “Skenderbej” dhe kur e si do të rriten çmimi i biletës së urbanëve?
Enkel Demi: Ka ende rrezik për emergjencë në Tiranë?
Arbjan Mazniku: Jo, pritshmëritë për shi në këtë javë janë në nivele normale. Problemi në Tiranë është kur niveli i shiut është shumë i dendur dhe bie në kohë të shkurtër. Ditën që patëm problem për shkak të shirave, javën që shkoi, ra 95 mm shi. Unë nuk e dija, nuk e kisha menduar në këtë mënyrë, por stafi na e shpjegoi, do të thotë po të kishim një enë 1 metër katror, në të do të mblidheshin 95 litra ujë, janë shumë.
Demi: Ne jemi shumë shpesh në emergjencë në Tiranë, si mund ta shpjegojmë?
Mazniku: Qyteti është rritur në mënyrë eksponenciale gjatë këtyre 20 viteve të fundit dhe një pjesë e madhe e vëmendjes ka qenë tek ajo që është mbi tokë, ndërtime, rrugë dhe nuk ka pasur aq vëmendje tek gjërat që janë nën tokë, kanalizimet. Pas problematikave që patëm me përmbytjet në tetor, gjatë këtyre dy muajve është bërë një punë e stërmadhe për pastrimin e kanaleve dhe kolektorëve në gjithë qytetin, punë që kishte katër vite pa u bërë, në një pjesë të madhe ishin pa u prekur kanalizimet për shumë kohë dhe ajo që dalluam në këtë situatë të re, është se qyteti pati ndjeshmërisht më pak problem duke qenë se uji u evakuua më shpejt nga kanalet e rrugët, por u krijuan më shumë derdhje në lumenj. Çështja e sistemit të nxjerrjes së ujit nga qyteti, është një çështje që ka nevojë të mendohet edhe në perspektivën e ndryshimeve që kanë pësuar reshjet vitet e fundit.
Demi: Është faji i qeverisjeve vendore apo i qytetarëve?
Mazniku: Unë them se pjesa më e madhe e përgjegjësisë i bie keqqeverisjes vendore. Ne në disa nga kolektorët konstatuam qartësisht se ishin pa prekur prej shumë vitesh. Pjesë e problemit ka qenë edhe mungesa e një plani afatgjatë për këtë çështje, por pa dyshim është një çështje që ka të bëjë edhe me qytetarët, pasi sërish në kolektorët që janë pastruar gjatë këtyre javëve janë nxjerrë lloj-lloj papastërtish që nuk e kanë vendin normal në kolektorë, deri në dyshekë. Sasia e madhe e qeseve dhe shisheve plastike të hedhura është problemi më i madh i gjithë kolektorëve. Është një çështje që ka të bëjë edhe me kulturën se si ne e trajtojmë qytetin.
Demi: Cilat janë aktualisht zonat më të rrezikuara?
Mazniku: Zona më problematike në pjesën urbane janë rruga “Don Bosko”, “Siri Kodra”, pasi kanë problematika të mëdha me kolektorët. Ne kemi kanalet ujëmbledhëse që janë në krah të rrugëve, të cilët pas një pike të caktuar, janë relativisht të vegjël, ato më pas duhet të mblidhen në një kolektor që është një tub shumë herë më i madh që mbledh ujin e një apo disa rrugëve së bashku dhe e evakuon drejt lumit kryesisht. Ne po planifikojmë që në muajt e parë të kemi ndërhyrje serioze në këto rrugë, për të zgjidhur problemin e kolektorëve në mënyrë të qëndrueshme. Dy zona të tjera ku kemi probleme janë katër pika ku lumi Tirana dhe lumi i Lanës ndërveprojnë me qytetin. E para për lumin e Lanës është në Shkozë, aty shtrati është bllokuar nga inerte e për rrjedhojë kemi vazhdimisht problem. Probleme ka edhe në pikën fundore, sa kalon Pallatin me Shigjeta, sepse formati i shtratit ndryshon duke bërë që kur ka prurje të mëdha, uji të kalojë mbi shtrat. E njëjta gjë është me lumin e Tiranës, kemi probleme në Shish-Tufinë, deri në pjesën e Babrroit dhe më pas sërish në pjesën e Institutit apo Kamzës, lumi sërish fillon e del nga zona e banuar.
Demi: Një ditë para se ndodhte ai qamet i madh, kryetari i Bashkisë ka dalë dhe ka bërë metereologun pak a shumë, madje bëri për herë të parë thirrje për evakuime vullnetare.
Mazniku: Kjo është një kuturë e re që po futet në qytet, ku pjesë e detyrës së Bashkisë nuk është thjesht të shohë problemin pasi të ketë ndodhur, por përsa është e mundur të parandalojë, parashikojë ato. Në çdo vend normal të botës, ajo që bëri kryetari i Bashkisë është mëse normale. Kam përshtypjen se të nesërmen qytetarët kuptuan që ishte parashikim i saktë dhe herët e tjera besoj se do e marrin shumë më seriozisht thirrjen e kryetarit të bashkisë.
Demi: Ka një evidencë të saktë sesa ndërtimeme leje apo pa leje janë mbi kolektorë?
Mazniku: Është një evidencë që është duke u mbledhur, ka shumë ndërtime që janë pa leje. Ka ndërtime që jo vetëm janë pa leje, por por pradoksalisht një pjesë e tyre kanë bërë procese legalizimi gjatë viteve të kaluara mbi kolektorë apo mbi zona të tjera që janë ujëmbledhëse.
Demi: Sa janë, 1000, 2000?
Mazniku: Jo, më pak dhe ne jemi duke marrë masa që të gjitha ato që janë të mundshme për t’u prishur thjeshtësisht, një pjesë e tyre madje janë prishur gjatë këtyre dy muajve, kemi bërë më shumë se 20 ndërhyrje të këtij tipi dhe do vazhdojmë derisa ta normalizojmë situatën e kolektorëve.
Demi: A është e mundur të ndërtohen kolektorë të rinj ?
Mazniku: Natyrisht që po, kemi plane për të ndërtuar kolektorë të rinj gjatë këtij viti. Siç përmenda rastin e rrugës “Siri Kodra” dhe “Don Bosko”, kemi në plan të ndërhyjmë fillimisht në këto rrugë, por edhe në zona të tjera. Për fat të mirë, sivjet në 7-8 muajt e ardhshëm mbarojnë punimet e ristrukturimit të shtratit të lumit të Tiranës, çka do përmirësojë shumë kapacitetin përthithës të lumit, jo vetëm për të kaluar ujin normal që rrjedh në lum, por edhe ujrat e bardha të qytetit që evakuohen në drejtim të lumit, në mënyrë që edhe kjo të sjellë një sistemim të mirë të mundësisë së evakuimit të ujit nga qyteti.
Demi: Lumenjtë janë edhe pasuri turistike,as lumi i Tiranës, as i Lanës nuk është parë kurrë në këtë lloj këndvështrimi. Ka ndonjë projekt për këtë?
Mazniku: Në rastin e lumit të Tiranës, së pari krijohet një kanalizim i madh i ujrave të zeza, që të mos evakuohen më në lum, por në linjë paralele, që ecën paralel me lumin, është një tub i madh i cili më pas këto ujra i çon në një pikë përpunimi, çka do të përmirësojë ndjeshëm cilësinë e ujit. Më pas, siç është parashikuar projekti i rehabilitimit, lumi nuk ka më një, por tre shtretër të nënvënë brenda vetes. Ka një shtrat ku uji rrjedh zakonisht, ka një shtrat pak më të lartë, i cili quhet shtrati i fryrjes që shkon 1 herë në 25 vjet dhe një shtrat të tretë që është shtrati i fryrjes një herë në 5-6 vjet, i emergjencave të mëdha. Të tre këta shtretër do jenë pa ndërtime, por ama do jetë zonë e gjelbër, e cila i ofrohet qytetit si një park i madh. Arsyeja pse gjithmonë është quajtur si parku T është pasi ecën paralel, nëse bulevardi ecën horizontal me lumin, gjithë kjo ecën në mënyrë vertikale. Bulevardi pret lumin. Do jetë një park shumë interesant për gjithë qytetin me gjatësi 3-4 kilometra dhe me një gjerësi të madhe që i shton një zonë të gjelbër shumë të madhe qytetit.
Demi: Përmendëm pak Bregun e Lumit, emergjencën. Si u bë puna e romëve?
Mazniku: Një pjesë e familjeve rome, 47 persona, 6-7 familje janë të sistemuar në një qendër të re që krijuam për situatat e emergjencës. Një pjesë është rikthyer në shtëpitë e tyre pasi nuk u prekën nga lumi.
Demi: Unë dëgjova që ata i kishit futur fillimisht në një shkollë.
U evakuuan për çështje emergjence në shkollë dhe më pas situata u stabilizua. Një pjesë e tyre, ishin 97 persona që u evakuuan. 47 prej tyre janë transferuar në një qendër emergjencash e ngritur me çadra që iu mor ushtrisë, sigurisht sa për të kaluar këtë situatë emergjence.
Demi: Sa dëme pati Tirana nga përmbytjet e fundit, ka një evidencë?
Mazniku: Është duke u mbledhur. Kemi pasur probleme të mëdha me bllokime rrugësh, si pasojë e rrëshqitjes së baltës, me disa ura që janë dëmtuar me disa zona ku dheu i rrëshqitur ka prekur dhe shtëpi. Informacioni është duke u mbledhur në mënyrë të vijueshme për të pasur mundësi të kemi një vlerësim të mirëfilltë të dëmit. I gjithë stafi i Bashkisë ka qenë i angazhuar në të gjithë territorin e Bashkisë, për të rikuperuar dëmet, kryesisht në rrugët e bllokuara dhe shtëpitë që patën probleme me baltën, familjet që u evakuuan.
Demi: Edhe këtu në Tiranë janë shembur urat, çfarë ka ndodhur është cilësia punimeve…?
Mazniku: Unë nuk jam inxhinier që të them si është situate, por nëse do të kisha një gjykim logjik, përshtypja ma do që në kohët e shkuara urat ndërtoheshin në ato vende ku ishin më të sigurta, jo në ato vende ku ishin në të dobishme, pasi atëherë duke qenë se ishte një investim tejet i madh për shoqërinë, prioritet nuk kishte sa e dobishme ishte për dy zona, por sa më e qëndrueshme ishte.
Demi: Evidenca për familjet të cilat u prekën nga përmbytjet?
Mazniku: Familjet e përmbytura janë mbi 100, kemi më shumë se 30 familje të evakuuara,16-17 segmente rrugësh që janë të bllokuara, 3-4 ura të dëmtuara.
Demi: Këta kompensohen apo thjesht asistohen?
Mazniku: Asistohen kryesisht.
Demi: Pak para Krishtlindjeve keni dalë dhe keni thënë se nuk duhet të ketë një çmim të rritur për urbanët, madje udhëhoqët vetë negociatën me kompanitë që ofronin këtë shërbim. Çmimi u rrit apo jo?!
Mazniku: Në fakt, jo. Mënyra se si parashikohet rritja e çmimit të biletës edhe me ligj ka të bëjë me analizën e kostove, që do të thotë: Çmimi i biletës është kaluar para dy vitesh nga qeveria qendrore si vendimmarrje e Këshillit Bashkiak dhe sipas ligjit parashikohet që të bëhet në përputhje me një listë të detajuar të kostove të shërbimit. Në këtë moment, ne si rjedhojë e faktit që situata e transportit publik në qytet është e paqartë, veçanërisht për tre faktorë, së pari kemi kërkuar në mënyrë të qartë që shërbimi të modernizohet, shërbim i cili ka shumë kohë që është jashtë standardeve që duhet t’i ofrojë qytetit. Së dyti, ne kemi nevojë që të ristrukturojmë të gjithë linjën e autobusëve dhe shërbimit urban në qytet, kemi nevojë për një rrjet urban që të ristrukturohet si rrjeti urban i një qyteti, jo si rrjeti urban i një qyteti me 13 komuna. Do rivizatohet i gjithë rrjeti, në mënyrë që të shkojë nga Shëngjergji në Pezë dhe Krraba në njësinë 11, të prekë gjithë territorin e Tiranës dhe qytetarët e Tiranës pavarësisht se jetojnë në Shëngjergj, Pezë, Krrabë, Baldushk të kenë mundësi të jenë pjesë e një rrjeti të integruar shërbimi për të ardhur në qytet. Më parë kishim dy rrjete, rrjetin e Tiranës dhe kishim një rrjet tjetër të përbërë nga 13 komuna të cilat në mënyrë radiale të gjitha vinin drejt qendrës së Tiranës. Ne do të krijojmë një rrjet të integruar të shërbimit. Pjesa e tretë ka të bëjë me nevojën që kemi për të krijuar një sistem të ribiletimi, kryesisht të formës elektronike, duke u dhënë mundësi njerëzve të kryejë secili një pagesë të drejtë për shërbimin. Vetëm atëherë do kemi mundësi të bëjmë një analizë të mirëfilltë të kostove e të diskutojmë me kompanitë çështjen e çmimit. Situata ku u gjendëm është një situatë emergjente ku kompanitë thoshin se prej shumë kohësh çmimi i biletës nuk kishte ndryshuar, bëheshin pothuajse 8-9 vjet, që nga 2007 dhe gjëja që u aprovua ishte vetëm indeksimi me vlerën e inflacionit, që do të thotë vetëm ndryshimi i vlerës së parasë gjatë këtyre 8 viteve është ndryshimi që u aprovua. Në thelb është rritje çmimi, jam dakord me argumentin që jepet në vjim, por në thelb nuk kemi të bëjmë me një rritje që ka të bëjë me koston e shërbimit, por ka të bëje vetëm me vlerën e humbjes së parave gjatë kësaj kohe.
Demi: Jam dakord, por disa gjëra edhe mund t’i kufizosh, mund edhe të mos i përdorësh, kafja për shembull, unë pi në shtëpi kafe turke dhe jo jashtë…
Mazniku: Edhe ajo ka ndryshuar. Në qoftë se autobusi përdoret vetëm dy herë në ditë atëherë një person e ka më të thjeshtë të marrë një abone, është e qartë sa i rritet kostoja, nëse ai përdor gjithmonë të njëjtën linjë, kostoja i rritet me 300 lekë në muaj.
E.Demi: 300 lekë të reja?
Mazniku: Po, të reja.
E.Demi: Nuk janë pak për një njeri.
Mazniku: Padyshim që s’janë pak. Është e nevojshme që të shikojmë të dyja gjërat, të shohim edhe pjesën e kostove te familjet, që është padyshim interesi jonë si bashki, por të shohim edhe mundësinë e mirëfilltë që kompanitë të vijojnë të ofrojnë shërbimin. Ne jemi përpara një situate që kompanitë thanë se: “ne do të ndalojmë së ofruari shërbimin, sepse nga pikëvështrimi ekonomik është e pamundur të vijojë’.
E.Demi: Ju e dini që Kosta është përdorues i rregullt i autobusit dhe me thënë të drejtën nuk të ka fort për zemër, çështja çmimit.
Mazniku: E mirëkuptoj shumë mirë…
Kosta: Unë jam munduar të kap një problem tjetër të bashkisë, duke i dëgjuar në mëngjes në telefona, orë e çast…
E.Demi: Janë qentë e bashkisë.
Kosta: Janë bërë rrezik shumë i madh për popullatën, kanë dalë jashtë çdo kontrolli.
E.Demi: Të mendosh që s’kisha bërë as pyetje për këtë punë.
Mazniku: Është në fakt një problem shumë i madh. Është një problem që ne e kemi trajtuar në mënyrë të vijueshme gjatë kësaj kohe. Po fillojmë tashmë procesin e trajtimit të kësaj çështje për të gjetur një zgjidhje që të jetë edhe zgjidhje humane, jo si dikur kur qentë vriteshin.
E.Demi: Trajtimi në mënyrë njerëzore është diskutuar këtu e vite më parë. Është ai procesi që kafshët kapen, sterilizohen…
Mazniku: … dhe më pas një pjesë e tyre mund të rilëshohen, ndërkohë që një pjesë tjetër mund të jepen për adoptim ose mblidhen nëpër kapanone.
E.Demi: Këtë po e bëni?
Mazniku: Ka filluar një proces. Kemi gjetur tashmë dy vende për t’a bërë këtë sistemim.
E.Demi:Pse është ky problem…
Mazniku: Mostrajtimi i problemit për një kohë shumë të gjatë ka sjellë këtë situatë. Sot numri i kafshëve është në pikën më të lartë dhe është padyshim, një problem për qytetin.
E.Demi: Tani dua të rikthehem edhe njëherë të puna e autobusëve. Ju, ditët e para, sa keni fituar Bashkinë e Tiranës, keni shkuar në punë me urban…
Mazniku: E përdorim shpesh.
E.Demi: Fillimisht, ne e komentuam si snobizëm i çunave të Mjaft-it, por tani ndoshta ka të bëjë me parjen në terren se çfarë ndodh. Ideja është kjo, ju vet e kishit thënë që, urbanët në Shqipëri nuk i shikon asnjëherë të udhëtojnë bosh. Linjat, pavarësisht se kërkojnë rritjeçmimi, kanë pak autobusa në terren.
Mazniku: Numri i autobusave në një pjesë të rasteve nuk është i vogël, kemi të bëjmë me madhësinë e mjeteve, pra ato mjetet më të mëdha sillnin bllokim të trafikut dhe lëvizshmëri më të ngadaltë. Rreth 36-37% e njerëzve në qytet përdorin një mjet publik që do të thotë që është një ndër mjetet kryesore, në mos mjeti kryesor i lëvizjes së qytetarëve në kryeqytet. Jemi duke punuar për të gjetur zgjidhje të qendrueshme për problemet e shërbimit të transportit publik kryesisht nëpërmjet linjave të dedikuara në mënyrë që t’I jepet mundësia autobusave që të lëvizin më shpejt në korsi.
E.Demi: Ideja është kjo, nëqoftë se do të vizatohet i gjithë rrjeti i bie që në stacionet tona, si në gjithë vendet e Europës, do jenë me numra…
Mazniku: Patjetër. Do të jenë me numra, që të kesh mundësi të lëvizësh nga një linjë në një linjë tjetër, do ketë pika të mirëfillta, që ne i quajmë pika shkëmbimi. Pra, pika që ti zbret nga linja e parë dhe shkëmbehet një linjë tjetër, si pikë e mirëfilltë. Jemi duke punuar për ndërlidhjen e autobusve urban me autobusët ndërurban. Kemi në plan që brenda këtij viti të kemi dy stacione të mbaruara, dy terminale ndërlidhëse, njërin në lindje, tjetrin në perëndim të qytetit, që do të lidhin qytetin me të gjitha linjat. Njëri në Kashar, që do të lidhi linjën e jugut me linjën e veriut dhe një për linjën e lindjes, që do të jetë në rrugën e “Elbasanit”, në Farkë. Kjo do t’i japë mundësi të gjithë autobusave që vinë nga jashtë qytetit të ndalojnë në një stacion dhe aty të ndërlidhen me linjat qytetase.
E.Demi: Kjo do të thotë që, kompanitë dp të jenë të detyruara që të bashkëpunojnë me njëra-tjetrën?
Mazniku: Patjetër që po. Janë të detyruara nga ligji të bashkëpunojnë. Çështja e standardit është pjesë e detyrës së bashkisë për ta vendosur. Duhet të ketë standard të krahasueshme mes kompanive. Ne tashmë kemi më shumë zë, gojë dhe mundësi t’i kërkojmë atyre standarde.
E.Demi: Ne po flasim vetëm për autobusë, po për shërbime alternative, kjo ideja e tramit është utopi …
Mazniku: Në secilën prej modeleve të tramit që ne kemi parë deri tani, në secilin prej studimeve të bëra, qoftë studimin e famshëm francez, qoftë studime alternative, çështja e tramit është akoma jo-vizibël nga pikëvështrimi i ekonomisë, mundësisë ekonomike që qyteti ka. Projekti i famshëm i tramit kërkon një investim prej 170 milionë eurosh. Duke pasur parasysh që buxheti i Bashkisë së Tiranës ishte në nivelin e 55 milionë dollarë në vit, pra ishte më shumë se trefishi I buxhetit të bashkisë , vetëm për një linjë të tramit dhe për më shumë kërkonte që ne si bashki të vendosnim në mënyrë të vijueshme, çdo vit 3 apo 4 milionë dollarë si subvencion për këtë linjë. E paarsyeshme dhe e pamundur për bashkinë.
E.Demi: Ka alternative të tjera , nën tokë, sipër tokës…
Mazniku: Alternativa ka shumë, çështja mbeten kostot.
Nëqoftëse flasim për një ofrim të një shërbimi që të jetë me një investim shumë të madh, atëherë kostoja me të cilën ai do t’ i ofrohet qytetarëve nuk mund të jetë kosto e vlerës ekzistuese. Ne tani po bëjmë një debat të madh për vlerën e biletës 30 apo 40 lekë, ofrimi i këtij shërbimi do ishte shumë herë e më i madh …
E.Demi: Po, por nëse do të kisha metro, do ta lija makinën në shtëpi.
Mazniku : Një stacion metroje ka vlera përtej qindra milionëve.
E.Demi: Tirana nuk është një qytet i përshtatshëm për të ndërtuar një metro?
Mazniku: Jo, ekonomia jonë nuk është e përshtatshme për të ndërtuar një metro.
E.Demi: Ne nuk e ndërtojmë dot
Mazniku: Nuk kemi mjaftueshëm para, s’jemi mjaftueshëm të pasur.
E.Demi:Kur mbaron Unaza e Vogël dhe si mbaron?
Mazniku: Kemi nisur punimet për Unazën e Vogël, besoj nuk do jetë më shumë se 6 apo 8 muaj koha e implementimit të projektit. Unaza mbyllet në një segment që ka mbetur prej shumë vitesh pa u mbyllur, që është segmenti nga 9-katëshet e deri tek rruga pas Muzeut Kombëtar, ai segment lidhet i tëri duke mbyllur kështu në mënyrë tërësore Unazën e Vogël.
E.Demi: Ideja është të prishet dhe godina e INSIG-u që gjendet në këtë trajektore?
Mazniku: Po, edhe disa shtëpi banimi pas saj. Kjo e bën unazën krejtësisht funksionale.
E.Demi: Në momentin që kjo unazë mbaron sheshi “Skënderbej” bëhet vetëm për këmbësorë apo jo?
Mazniku: Jo, sheshi do të kthehet në pedonale, në një periudhë 1 apo 2 vjeçare.
E.Demi: Kthehemi te projekti i Edi Ramës prapë?
Mazniku : Kthehemi tek projekti i mëparshëm i bashkisë.
E.Demi: Ju do të vazhdoni punimet për ta disiplinuar nëntokën…
Mazniku: Një pjesë e punimeve të nëntokës janë kryer në periudhën 2009-2011. Jemi duke bërë një investigim të gjendjes së tyre, duke qenë se nga mënyra sesi u mbyllen pas vitit 2011 ka pasur pjesërisht dëmtime të punëve që janë bërë nëntokë, shpresojmë dhe besojmë që të mos jenë shumë të mëdha dëmet. Më pas kemi mundësinë të vijojmë punimet për pjesën e mbitokës për t’ia kthyer sheshin “Skënderbej” qytetarëve .
E.Demi: Në atë kohë është bërë një diskutim i gjatë në lidhje me sheshin “Skënderbej”, ku u përfshinë jo vetëm politikanë, por edhe arkitektë, publicistë etj., sepse ishte ideja që do të ndërtoheshin godina nga “Hotel Tirana” deri tek Muzeu Historik dhe ajo rruga atje do të bllokohej …
Mazniku: Nuk ka godina në sheshin “Skënderbej”
E.Demi: Do ngelin ato që janë, nuk keni parashikuar asnjë kullë, asgjë? P.sh te vendi ku sot është lulishte apo ku ka qenë busti i Enver Hoxhës?
Mazniku: Jemi duke diskutuar, ka gjasa që aty mund të ketë një nga këto stacionet e famshme të ndërlidhjes që ne diskutuam. Ne nuk kemi në qytet disa pika ku ndërlidhen linjat e ndryshme të autobusit. Kemi një pikë gjysmë historike, pjesa përpara xhamisë, ku dy apo tre linja ndalojnë, por nuk kemi asnjë pikë normale, moderne, ku linjat e ndryshme të autobusve të ndalojnë dhe njerëzit të kenë mundësi të shkëmbejnë linjat.
E.Demi:Meqë flitet për gjurmë historike, një nga gjërat e kujtesës së historisë moderne të Tiranës është ajo lulishtja mbrapa Skënderbeut… Lajla Përnaska e krahasonte me pecetat e grave, pra ajo që është si govatë sot, por që dikur ka pasur bredha për të cilat Edi Rama mori vendimin që ato vdiqën … Ne të gjithë aty kemi foto.
Mazniku: Aty do të rimbillen pemë. Bredhat u hoqën se e kishin mbaruar siglën e tyre të jetës…
E.Demi: Nuk e cakton Kryetari i Bashkisë kur vdes pema
Mazniku: Të sigurojë që nuk e ka caktuar Kryetari i Bashkisë…Kemi një komision me njerëz që e shikojnë nëse një bimë e ka kryer ciklin e saj të jetës …
E.Demi: Kjo mua s’më bind fare. Në Shqipëri e kryejnë ciklin, se po të shkosh në Romë nuk e kryejnëasnjëherë. Ke foto të sheshit ‘Skënderbej’, te lulishtja? Ideja është, a do kemi foto mbrapë?
Mazniku: Patjetër, do kemi mundësinë që bashkë me fëmijët të bëjmë sërish foto atje, tek bredhat e rinj apo bimët e reja ..
Jemi duke ristruktuar raportin gjelbërim dhe sipërfaqe inerte në shesh, në drejtim të gjelbërimit ku nëqoftëse raporti ka qenë rreth 80-20, ne synojmë ta çojmë në një raport 50-50, pra 50% gjelbërim, 50% sipërfaqe inerte, për t’i dhënë mundësi që të ketë më shumë gjelbërim. Do ketë shumë gjelbërim në sheshin “Skënderbej”.
E.Demi: Aty gjendet Opera e Tiranës që ka nevojë për parkimin mbrapa. Ka ndonjë plan zhvillimior për zonën pas Operas, për lulishten që është mbrapa …
Mazniku: Ne jemi duke diskutuar me institucionet që gjenden në sheshin “Skënderbej”, Opera ndër to, Muzeun, Banken e Shqipërisë, ministritë, Bibliotekën Kombëtare, në mënyrë që të përputhim planet ekzistuese, t’i përditësojmë ato, në mënyrë që t’i ofrojmë shërbim të mirë të gjithë këtyre institucioneve në një zonë të re. Besoj që edhe për Operan edhe për të gjitha institucionet do kemi mundësi ta rikonceprojmë në mënyrë shumë më të bukur, në mënyrën sesi ato i ofrojnë shërbim qytetit dhe ndërlidhjen e tyre me qytetin. Nuk ka nevojë që njerëzit, detyrimisht, të shkojnë me makinë brenda në Opera, mund të shkojnë me makinë afër Operas…
Demi: Pazari i Ri, pashë që është duke u punuar?!
Mazniku: Pazari i Ri ka një projekt shumë të bukur, i krijon qytetit një hapësirë të re urbane shumë interesante. Kemi në pjesën e brendshme të Pazarit punimet që kanë filluar, të cilat mbarojnë për rreth një vit dhe do japin mundësinë e një zone që do ketë disa përdorime. Do ketë një treg tradicional, ndërsa pasdite të jetë një zonë sociale, ku njerëzit të rrinë e të shpenzojnë kohën. Do jetë një zonë multifunksionale, do u japë mundësi jo vetëm banorëve të lagjes, por edhe njerëzve nga zona të ndryshme ta përdorin si një hapësirë publike. Po ashtu fillojmë investimin në pjesën më të mëparshme të tregut, pjesën e sheshit “Avni Rustemi” gjatë këtij viti për ta kthyer në një zonë më atraktive.
Demi: Makinat do të kalojnë më drejtpërdrejt Pazarit të Ri, aty ku ka qenë tregu?
Mazniku: Makinat nuk do të kalojnë më nga tregu.
Demi: Por mund të kalojnë biçikletat, motorët e vegjël, apo…?
Mazniku: Do ketë orare të caktuara në të cilat mjetet mund të lëvizin për të lënë apo marrë mallin.
Demi: Po këto dum-dumet që kanë populluar gjithë rrugën “Qemal Stafa”?
Mazniku: Kemi probleme tradicionale në rrugën “Qemal Stafa”, si një rrugë e cila vazhdimisht ka qenë një vend ku njerëzit shit-blenin. Ne besojmë se zgjidhja nuk është thjesht largimi apo centrifikimi i zones, por që njerëzit ta ofrojnë këtë shërbim në një standard tjetër.
Demi: A ishte normale që kryetari i Bashkisë të shkonte në Sri-Lanka gjatë kohës që këtu ishte emergjenca?
Mazniku: Kryetari i Bashkisë kishte një angazhim të marrë për të qenë në Sri – Lanka, një ftesë e Universitetit të Harvardit, një konferencë ekonomike ku kryetari i Bashkisë ishte thirrur si një ndër folësit kryesorë. Siç u vu re edhe më pas, i gjithë stafi i Bashkisë ishte në këmbë, i organizuar. Kryetari i Bashkisë para se të largohej la një plan të qartë të shtabit të Emergjencave, me detyra të ndara dhe duke punuar në skuadër, kam përshtypjen që qytetit nuk i mungoi në atë moment, si rrjedhojë e planit dhe organizimit të mirë që kryetari bëri.
Demi: Mos e thoni me zë të lartë se pastaj do thonë që nuk ka nevojë për kryetar bashkie..
Mazniku: Jo, kryetari i Bashkisë organizoi gjithë planin dhe ndoqi në mënyrë të detajuar.
Demi: Jeni të bindur se PD do e paguajë gjobën për dëmet e shkaktuar në protestë?
Mazniku: Unë kam përshtypjen se kjo nuk është bindje personale imja apo e dikujt tjetër. Kjo ka të bëjë me ligjin. Nëse duam të ekzistojë një shtet ligjor e demokratik, të gjithë aktorët duhet t’i binden ligjit dhe vetëm ligjit.
Demi: E vëmë me bast se nuk do e paguajnë gjobën dhe ju s’keni për të bërë asgjë!
Mazniku: Ne do të bëjmë gjithçka që ligji na lejon. Ne do ndjekim ligjin një më një.
Demi: Bunkeri tek Ministria e Brendshme është me leje apo pa leje?
Mazniku: E gjithë zona e Ministrisë së Brendshme është një zonë muzeale që është pjesë e një strukture ku marrja e lejeve edhe për ne si Bashki nuk është në kompetencën tonë, është pjesë e disa institucioneve të tjera. Bashkia nuk jep dot leje, Bashkia edhe në rastin e rrugës midis Pallatit të Kongreseve dhe “Rogner”, ka marrë leje për ta ndërtuar, pra në disa zona të caktuara, edhe vetë Bashkia merr leje për të ndërhyrë.
“Shih Programin”
