Nga Anisa Zaçe
Të kam falur!
Për të gjitha herët që vrapove për atje ku të thosha nuk bën për ne. U vramë, e di, ama dhe dhimbjen e shijuam.
Për të gjitha herët që përjetove më shumë seç duhet e u stresove më shumë seç duhet për gjëra që nuk meritonin aq energji.
Për gjithë ndjesitë dhe buzëqeshjet dhënë ku nuk duhej.
Për të gjitha herët që dhe më shumë seç kishe atje ku nuk te morën parasysh asgjë.
Për të gjitha herët që harrove veten duke dashuruar aq shumë dikë tjetër. Që harrove që dhe ti je e veçantë, që edhe ti meriton të marrësh mbrapsht të gjitha ndjesitë e bukura që jep.
Të kam falur!
Të kam falur sepse e di që po bën me te mirën që mundesh.
Sepse megjithëse për disa luftëra nuk ja vlen te vritesh, e ke bere në emër të të bekuares dashuri, dhe me qëllim të vetëm buzëqeshjen.
Të kam falur sepse nuk e kam luksin e të qëndruarit me nerva, edhe me ty.
Nuk e kam luksin të mbrohem edhe nga ty.
Nuk e kam luksin e të llastuarit duke ja vënë fajin diçkaje tjetër që nuk jemi unë e ti.
Nuk e kam luksin e të ankuarit e të qarit sepse kam një univers që më pret.
Unë e ti jemi një në fakt, po shpesh ndahemi, dhe shpesh bën me kokën tende dhe harron të më pyesesh, dhe bën mirë.
Bën mirë se më vetëdije të lë në pavetëdije.
Bën mirë se ndonjëherë më merr rrjedha dhe harroj sa bukur është edhe në anën tënde.
Duhet të vazhdojë shfaqja. E nuk mund ta vazhdojmë veç. Duhet të jemi bashkë. Unë do mundohem të kujtohem me shpesh për çmendurinë në anën tënde e ti respekto pak më shumë murin në anën time. Më beso, unë e dua më pak se të gjithë, por ka një arsye pse është aty. Ka njëqind e një arsye ne fakt, përse është aty.
Po, e di, jam shumë më e brishtë seç dukem, vritemi kollaj, por nuk shërohemi kaq kollaj. Se është e lehtë të bësh keq e kërkon kurajo të bësh mirë. Do guxim të jesh mirë. Do guxim të qeshësh e gëzosh dhe kur nuk je gati për ta bërë.
Të kam falur sepse nuk do mund të fal askënd tjetër dhe nuk do mund të guxoj në lumturi pa falur veten.
https://anniissa.wordpress.com/2017/04/20/te-kam-falur/
