Vincent Van Gogh, i cili jetoi në vitet 1800, njihet si një nga piktorët më me ndikim në histori edhe sot. Megjithatë, ne e njohim jo vetëm për veprat e tij, por edhe për veshin e prerë.
Ai ishte 35 vjeç kur preu veshin në 1888. Ky ishte vetëm fillimi i sëmundjes që sapo kishte filluar. Edhe pse nuk dihet saktësisht sëmundja e artistit, i cili nuk ishte në gjendje të mirë mendore, gjendja e tij shëndetësore ndikoi rëndë në jetën e tij.
Ëndrra e Vincent ishte të kishte grupin e tij të artistëve në shtëpinë e tij të verdhë në Arles, Francë. Miku i tij piktor Paul Gauguin pranoi në tetor 1888 të ishte pjesë e ëndrrës së Gogh. Në fillim artistët punuan me kënaqësi krah për krah, por situata shpejt u përkeqësua.
Diskutimet për artin u bënë më të shpeshta dhe ndonjëherë të nxehta. Ndërsa Vincent pasqyronte realitetin në veprat e tij, Gauguin u frymëzua nga kujtesa dhe imagjinata e tij. Argumentet u përkeqësuan dhe situata arriti kulmin e saj më 23 dhjetor 1888.
Pas një debati të ashpër, Vincent preu veshin e majtë në befasi të plotë.
E mbështolli veshin me letër dhe ia çoi një prostitute në fshat. Gruas i ra të fikët dhe gjithë shtëpia publike u hutua. Të nesërmen në mëngjes, policia e gjeti Vincentin në shtëpinë e tij dhe e dërguan në spital. Kur miku i tij i ngushtë Gauguin u kthye në Paris, ëndrra e artistit për një komunitet artistësh u shkatërrua.
Ai u trajtua nga Félix Rey. Sipas mjekut; Pavarësisht se u kujdes mirë, gjendja e Vincent u përkeqësua dhe ai madje kaloi disa ditë në izolim. Kryemjeku i spitalit i dërgoi një letër kryetarit të bashkisë; Ai raportoi se zoti Vincent ishte i çmendur dhe rekomandoi që Vincent të shtrohej në një spital psikiatrik.
Për fat të mirë kjo nuk ishte më e nevojshme, pasi Vincent u shërua ngadalë dhe u lejua të shkonte në shtëpi dy javë më vonë. Ai u përpoq të mblidhej në shtëpi dhe filloi përsëri të pikturonte. Por, fatkeqësisht, gjendja e Vincent shpejt u përkeqësua përsëri, ndërsa pasuan më shumë kriza dhe shtrime në spital.
Miqtë dhe familja e tij ishin të shqetësuar, madje edhe fqinjët filluan të kishin frikë prej tij. Ata filluan një peticion për ta mbyllur Vincentin në një spital psikiatrik. Në peticion ata deklaruan se ai ishte ‘i sëmurë mendor dhe i trembi të gjithë banorët e lagjes’.
Vincent u shërua përsëri, por ai e dinte se gjërat nuk mund të vazhdonin kështu; Ai donte të qëndronte në Arles, por nuk guxoi të jetonte më vetëm.
Vincent Van Gogh, i cili jetoi në vitet 1800, njihet si një nga piktorët më me ndikim në histori edhe sot. Megjithatë, ne e njohim jo vetëm për veprat e tij, por edhe për veshin e prerë.
Ai ishte 35 vjeç kur preu veshin në 1888. Ky ishte vetëm fillimi i sëmundjes që sapo kishte filluar. Edhe pse nuk dihet saktësisht sëmundja e artistit, i cili nuk ishte në gjendje të mirë mendore, gjendja e tij shëndetësore ndikoi rëndë në jetën e tij.
Ëndrra e Vincent ishte të kishte grupin e tij të artistëve në shtëpinë e tij të verdhë në Arles, Francë. Miku i tij piktor Paul Gauguin pranoi në tetor 1888 të ishte pjesë e ëndrrës së Gogh. Në fillim artistët punuan me kënaqësi krah për krah, por situata shpejt u përkeqësua.
Diskutimet për artin u bënë më të shpeshta dhe ndonjëherë të nxehta. Ndërsa Vincent pasqyronte realitetin në veprat e tij, Gauguin u frymëzua nga kujtesa dhe imagjinata e tij. Argumentet u përkeqësuan dhe situata arriti kulmin e saj më 23 dhjetor 1888.
Pas një debati të ashpër, Vincent preu veshin e majtë në befasi të plotë.
E mbështolli veshin me letër dhe ia çoi një prostitute në fshat. Gruas i ra të fikët dhe gjithë shtëpia publike u hutua. Të nesërmen në mëngjes, policia e gjeti Vincentin në shtëpinë e tij dhe e dërguan në spital. Kur miku i tij i ngushtë Gauguin u kthye në Paris, ëndrra e artistit për një komunitet artistësh u shkatërrua.
Ai u trajtua nga Félix Rey. Sipas mjekut; Pavarësisht se u kujdes mirë, gjendja e Vincent u përkeqësua dhe ai madje kaloi disa ditë në izolim. Kryemjeku i spitalit i dërgoi një letër kryetarit të bashkisë; Ai raportoi se zoti Vincent ishte i çmendur dhe rekomandoi që Vincent të shtrohej në një spital psikiatrik.
Për fat të mirë kjo nuk ishte më e nevojshme, pasi Vincent u shërua ngadalë dhe u lejua të shkonte në shtëpi dy javë më vonë. Ai u përpoq të mblidhej në shtëpi dhe filloi përsëri të pikturonte. Por, fatkeqësisht, gjendja e Vincent shpejt u përkeqësua përsëri, ndërsa pasuan më shumë kriza dhe shtrime në spital.
Miqtë dhe familja e tij ishin të shqetësuar, madje edhe fqinjët filluan të kishin frikë prej tij. Ata filluan një peticion për ta mbyllur Vincentin në një spital psikiatrik. Në peticion ata deklaruan se ai ishte ‘i sëmurë mendor dhe i trembi të gjithë banorët e lagjes’.
Vincent u shërua përsëri, por ai e dinte se gjërat nuk mund të vazhdonin kështu; Ai donte të qëndronte në Arles, por nuk guxoi të jetonte më vetëm.
